«Δεν έχεις ανάγκη εσύ»: Αυτό είναι το μαρτύριο των δυνατών ανθρώπων
Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι δυνατοί, «δεν έχουνε ανάγκη», είναι «θηρία που αντέχουνε τα πάντα».
Είναι οι άνθρωποι που ό,τι κι αν συμβεί, όσο κι αν γονατίσουν, θα σηκωθούν ξανά να περπατήσουν όρθιοι σαν να μην συνέβη τίποτα και ποτέ.
Εκείνοι που δεν αρρωσταίνουν, ούτε κουράζονται, δεν έχουνε ανάγκη για ηρεμία, που δεν γκρινιάζουν, ούτε παραπονιούνται.
Είσαι εσύ, είμαι εγώ, είναι και η μαμά που μένει παραδίπλα.
Όλα θα περάσουν απ’ τα χέρια μας και οι στιγμές αδυναμίας μοιάζουν με πολυτέλεια που δεν μας επιτρέπεται ποτέ.
Και αν δακρύσουμε από την πίεση ή το άγχος, μας κοιτάζουν όλοι έκπληκτοι και μουρμουράνε: «Μα εσύ δεν έχεις ανάγκη, είσαι δυνατή».
Δύναμη σημαίνει πως «έχεις κι εσύ ανάγκη»…
Και είσαι όντως δυνατή. Ένας υπερήρωας που είσαι εκεί για όλους: για τους γονείς, τους φίλους, τα παιδιά σου, εκεί και για τον σύζυγο, τους γείτονες, τον κόσμο όλο.
Η μάνα γη που απορροφά τους κραδασμούς και την ποτίζουνε τα δάκρυα των άλλων. Θυμίζεις βάζο πορσελάνινο που πέφτει μα δεν σπάει, μένει αλώβητο και σταθερό κι εκεί έγκειται η ομορφιά του.
Τα δάκρυά σου δεν υπάρχουν πουθενά.
Τα καταπίνεις σιωπηλά και κρύβεις με επιμέλεια ότι σαν έπεσες έσπασες σε εκατομμύρια κομμάτια που κόλλησες με άγχος μη σε δουν.
Μα οι ρωγμές υπάρχουνε και σε περιγελούν κάθε φορά που οι άλλοι σε θαυμάζουν για την ακεραιότητά σου.
Μπήζουν το δάχτυλο στα λάθη που ξεπέρασες, στην κούραση που έπνιξες, τον πυρετό που έκρυψες και στην κραυγή που έκανες χαμόγελο για να γιατρέψεις όλους τους άλλους.
Δύναμη σημαίνει πως έπεσες αλλά ξανασηκώθηκες…
Η μυστική σου δύναμη δεν βρίσκεται σε εκείνα που νομίζουν όλοι οι άλλοι.
Το ότι δεν προλαβαίνεις να αρρωστήσεις δεν σε κάνει δυνατή.
Ούτε το ότι στο τέλος θα τα κάνεις όλα μόνη σου.
Η δύναμή σου κρύβεται στο ότι έπεσες και έσπασες.
Κόλλησες τα κομμάτια σου και έπειτα ξαναέσπασες, ξανά και ξανά και ξανά.
Όσο κι αν κρύβεις τις ρωγμές σου, εκείνες είναι πάντα εκεί και υποδηλώνουν ότι είσαι όμορφη και δυνατή.
Γι’ αυτό να μην φοβάσαι να το δείχνεις – όποιος το δει θα είναι τυχερός.
Δύναμη σημαίνει πως μπορείς και εκφράζεις τα συναισθήματά σου…
Δυνατός είναι ο άνθρωπος που όταν πέσει έχει τη δύναμη να σηκωθεί, κι αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσει στα παιδιά μας.
Να το φωνάζουμε πως πέσαμε και σπάσαμε, για να δουν ότι ακόμα κι έτσι, μπορεί κανείς να ξανασηκωθεί και να κολλήσει.
Δυνατός είναι ο άνθρωπος που θα εκφράσει το θυμό του, την θλίψη του, το άγχος, την απόγνωση.
Εκείνος που ενίοτε μπορεί και να’ χει ανάγκη και δεν φοβάται να το πει.
Δύναμη σημαίνει πως δεν μπορείς να ευχαριστείς τους πάντες…
Ναι, είσαι δυνατή. Πολύ δυνατή μάλιστα. Ακόμα κι όταν οι άλλοι μένουν ανικανοποίητοι διότι δεν έμαθαν ποτέ να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να ικανοποιούν μόνοι τους τις ανάγκες τους.
Μπορείς να βοηθάς, να κατευθύνεις, να αγκαλιάζεις, να γιατρεύεις τις πληγές, αλλά όχι να ευχαριστείς τους πάντες.
Η δύναμή σου φαίνεται όταν ευχαριστείς πρώτα τον εαυτό σου, για να μπορείς μετά να γίνεις το θεμέλιο που θα στηρίξει ολόκληρη την οικογένειά σου.
Δύναμη σημαίνει πως έχεις αδυναμίες…
Σημαίνει να παραδεχτείς πως κάποιες στιγμές έχεις ανάγκη από κάποιον να σε πάρει αγκαλιά. Κάποιον που θα αγαπάει τις ρωγμές και τις πληγές σου, που δεν θα σε ρωτάει τίποτα αλλά θα ακούει την σιωπή σου.
Κάποιον που θα είναι εκεί όταν απλώσεις την αδυναμία σου επάνω στην δική του δύναμη μόνο και μόνο για να ξεκουραστείς, να ξαποστάσεις, να αφεθείς στην ησυχία του βουνού και να ενώσεις τα δάκρυά σου με το νερό της θάλασσας.
Κάποιον που θα σταθεί για λίγο πλάι σου σαν μάνα, σαν πατέρας, αδελφός, φίλος ή εραστής και θα δεχθεί την λύτρωση σαν κάτι φυσικό κι αναμενόμενο χωρίς κρίση ή ενοχή.
Ένα απαλό άγγιγμα ψυχής που θα χαμογελά σαν έτοιμο από καιρό να σου φιλήσει τα βλέφαρα και να σε βάλει στοργικά για ύπνο.
Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι δυνατοί, «δεν έχουνε ανάγκη», είναι «θηρία που αντέχουνε τα πάντα».
Είσαι εσύ, είμαι κι εγώ, είναι και η μαμά που μένει παραδίπλα.
Κι όλες μαζί γνωρίζουμε ότι η φορεσιά της σούπερ δυνατής μαμάς, της σούπερ τέλειας γυναίκας, κρύβει από κάτω μώλωπες και γρατζουνιές.
Και όσοι μας παρομοιάζουνε με βάζο πορσελάνινο που πέφτει μα δεν σπάει, δεν έχουν δει πως από μέσα υπάρχουν εκατομμύρια χαρακιές από τα άτσαλα κολλήματα των χίλιων κομματιών μας, για τα οποία είμαστε περήφανες και τα οποία μας κάνουν όμορφες και δυνατές.
