Ο Λευτέρης Αβραμάκης μιλάει για την προόδευση και την εγκατάλειψη της πατριαρχίας.
Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας σε βάρος των γυναικών, ο Βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δήλωσε:
«Στη χώρα μας έχει παρατηρηθεί τους τελευταίους μήνες σημαντική έξαρση του φαινομένου της άσκησης βίας σε βάρος γυναικών, γεγονός που συνδυάζεται σε μεγάλο βαθμό με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας κατά την περίοδο της καραντίνας.
Όπως αναφέρουν στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων οι κλήσεις για περιστατικά βίας τον Απρίλιο έφθασαν τις 1.070, όταν οι αντίστοιχες κλήσεις τον Μάρτιο ήταν 325 ενώ οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας έφτασαν τις 648 τον Απρίλιο , όταν τον προηγούμενο μήνα, το Μάρτιο, είχαν καταγραφεί μόνο 166 κλήσεις για παρόμοια περιστατικά.
Ασφαλώς η καραντίνα και ο εγκλεισμός ήρθε να επιδεινώσει και κυρίως να αποκαλύψει μία κατάσταση που αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα παθολογικά σημεία της ελληνικής κοινωνίας.
Ο φόβος των θυμάτων έβαζε κάτω από το χαλί ένα πρόβλημα που γνώρισε την εκτόνωση κατά τη διάρκεια του lockdown, όταν πλέον η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.
Δεν μπορεί, εξάλλου, να ξεχάσει κανείς τα στυγερά εγκλήματα των τελευταίων ετών που ως θύματα είχαν γυναίκες, που αντιστάθηκαν στην βίαιη αντρική επιβολή.
Η περίπτωση της Ελένης Τοπαλούδη που συγκλόνισε το πανελλήνιο είναι μόνο μία από τις δεκάδες γυναικοκτονίες των τελευταίων ετών, που αποτελούν δυστυχώς μια αιματοβαμμένη τάση μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Αλλά βία δεν είναι μόνο οι γυναικοκτονίες, δεν είναι μόνο οι ξυλοδαρμοί, οι κακοποιήσεις, οι βιασμοί, οι απειλές.
Η βία κρύβεται και μέσα σε μια νεοπαγή μαζική κουλτούρα που θέλει τη γυναίκα ως ένα όργανο ηδονής, χωρίς προσωπικότητα, εξαρτημένη αποκλειστικά από δυνατούς άντρες.
Η βία εμπεριέχεται σε ένα σύνολο ακόμη συμπεριφορών που αφορμώνται από την εσφαλμένη πεποίθηση της ύπαρξης μιας εγγενούς προδιάθεσης κυριαρχίας των αντρών επί των γυναικών. Θυμόμαστε εξάλλου το παράδειγμα του παίκτη από γνωστή εκπομπή της trash – tv (reality), ο οποίος με ιδιαίτερη ευκολία και χωρίς δισταγμό δημόσια αναφέρθηκε στο βιασμό των γυναικών ως ένα μέσο για την επιβολή.
Σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, όμως, αυτά δεν μπορούν να έχουν θέση. Η υπέρβαση, όχι μόνο των συμπεριφορών αυτών, αλλά και των σεξιστικών αντιλήψεων ακόμη που συνιστούν τη βάση για τη βίαιη συμπεριφορά είναι καθήκον μιας δημοκρατικής πολιτείας, που αντιλαμβάνεται τους πολίτες ως ίσους ανεξάρτητα από το φύλο, το χρώμα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Η εκπαίδευση των πολιτών σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί ύψιστο χρέος.
Μια τέτοια πολιτεία ζητάμε όλες οι δημοκράτισσες και όλοι οι δημοκράτες, μια πολιτεία που θα καταφέρει να κλείσει ερμητικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την πατριαρχία. Και μια κοινωνία που η βία σε βάρος των γυναικών θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση.
Για να μην θρηνήσουν ποτέ κανένας πατέρας και καμία μητέρα την δολοφονημένη Ελένη τους, επειδή απλώς άσκησε το δικαίωμά της να μη θέλει.
