Τι κι αν πριν μια πενταετία ζούσαμε με μνημόνιο; Σήμερα, έξη χρόνια μετά το τέλος των μνημονίων έχουμε και πάλι εκλογές σε ένα πρωτοφανές ήρεμο περιβάλλον και μάλιστα κόντρα στα πολιτικά ήθη και έθιμα.
Μπορεί να ζούμε ακόμα στα «απόνερα» των μνημονίων, μιας και ουσιαστικά υπάρχει ακόμα έλεγχος της οικονομίας μας, αλλά τόσο για τους πολιτικούς μας όσο και για όλους τους Έλληνες, τα μοναδικά θέματα που ενδιαφέρουν σήμερα είναι η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η μείωση των φόρων, η βελτίωση των εθνικών συστημάτων υγείας και παιδείας, η στήριξη των νέων και φυσικά η δημιουργία θέσεων εργασίας.
Ναι όλα αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αλλά μόνο με την ενίσχυση της παραγωγικότητας, με την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, με την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, τον εκσυγχρονισμό και τον εξορθολογισμό του κράτους μας.
Δεν βγαίνουν τα νούμερα: Περισσεύουν οι υποσχέσεις
Αν θυμηθούμε πως πριν μια εξαετία ζούσαμε με μνημόνιο και φοβόμασταν για το αύριο , θα αισθανθούμε ικανοποίηση καθώς σήμερα τουλάχιστον, λίγοι είναι αυτοί που ανεβάζουν τους τόνους, μιας και τα νούμερα και οι υποσχέσεις μπορεί να μη βγαίνουν, αλλά περισσεύουν οι υποσχέσεις και τα ταξίματα.
Μόνο που σήμερα κυριαρχεί τόσο η διασφάλιση των ελάχιστων κεκτημένων, αλλά και η διασφάλιση της σταθερότητας της χώρας.
Μια πρώτη ερμηνεία του ήπιου κλίματος αφορά στον συνδυασμό τόσο του εκλογικού συστήματος, όσο και της παράστασης νίκης σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος θεωρεί βέβαιο ότι στις εκλογές της απλής αναλογικής πρώτο θα τερματίσει το κόμμα που δηλώνει ευθέως ότι δεν θα σχηματίσει κυβέρνηση ή καλύτερα δεν θέλει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Με αποτέλεσμα, το ουσιαστικό διακύβευμα που είναι η αυριανή κυβέρνηση να μετατίθεται για αργότερα στις εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής.
Μια δεύτερη ερμηνεία για αυτήν την άνευρη προεκλογική περίοδο θέλει τους πολίτες να συναινούν γύρω από τα προτάγματα των τριών βασικών κομμάτων:
Ποιά είναι αυτά;
Η ανάγκη της σταθερότητας που υποστηρίζει σθεναρά η Νέα Δημοκρατία και φαίνεται να κερδίζει τους παλιούς όσο επί το πλείστον ψηφοφόρους της, το νέο και οραματικό σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, που είναι το μοναδικό κόμμα που παρουσίασε αναλυτικά το κυβερνητικό του πρόγραμμα, αν και είναι δεδομένο πως δεν θα κυβερνήσει και το πρόταγμα του ΣΥΡΙΖΑ που απαιτεί διαφάνεια και «Δικαιοσύνη παντού» και καλά κάνει και τα ζητάει, μόνο που σε καμία περίπτωση δεν είναι τα ζητούμενα σε αυτές τις εκλογές.
Αυτές είναι ουσιαστικά και οι προτάσεις των τριών κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο τον τελευταίο μισό αιώνα και ουσιαστικά καλύπτουν και εφησυχάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, χωρίς όμως να προκαλούν στο ελάχιστο τις έντονες διαιρέσεις του πρόσφατου ταραγμένου παρελθόντος.
Ποιος ξέχασε την αντιπαράθεση μνημόνιο–αντιμνημόνιο, νέο-παλιό, πρώτη φορά αριστερά–μένουμε Ευρώπη και ποιος δεν θυμάται ποια ήταν τα αποτελέσματα εκείνης της αντιπαράθεσης;
Και μπορεί το προεκλογικό κλίμα να επηρεάστηκε μεν από το δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο ανέδειξε συνολικά τις διαχρονικές παθογένειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, παγώνοντας την κοινωνία και καθηλώνοντας εν μία νυκτί την όποια επικοινωνιακή ορμή κομμάτων και φανατικών υποστηρικτών, αλλά σήμερα ευτυχώς δεν βρίσκεται καν στο μυαλό των ψηφοφόρων .
Για να μην μιλήσω για το μεταναστευτικό ζήτημα, που μετατράπηκε ήδη σε πλεονέκτημα μετά τη διαχείριση των γεγονότων στον Έβρο και η ψηφιακή μετάβαση του κράτους, που έγινε σήμερα το ισχυρότερο όπλο στην φαρέτρα της κυβέρνησης
Μοναδικό τρωτό σημεία παραμένει η ολιγωρία στη λειτουργία των θεσμών, λόγω της υπόθεσης των υποκλοπών και η κατακόρυφη άνοδος του κόστους διαβίωσης της κοινωνίας, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και όλα όσα ακολούθησαν.
Συνεπώς η διασφάλιση των ελάχιστων κεκτημένων, αλλά και η διασφάλιση της σταθερότητας της χώρας, φαίνεται να είναι οι κυρίαρχες τάσεις σε αυτές τις εκλογές, μιας και οι ασκούμενες πολιτικές στην οικονομία, στα εθνικά θέματα, στην άμυνα, αλλά και στο μεταναστευτικό έχουν ενσωματωθεί στην εθνική υψηλή πολιτική και τυγχάνουν αξιοσημείωτης αποδοχής.
Για αυτό και δυσχεραίνετε το έργο της αντιπολίτευσης από την μία, και από την άλλη περιορίζεται η αμφισβήτηση προς το πολιτικό σύστημα από τα ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.
Για αυτό και όλοι τάζουν με ευκολία αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση φόρων, βελτίωση της υγείας και της παιδείας και στήριξη των νέων
Γιατί φαίνεται πως μπορούμε!
Μετά όμως από τρία …μνημόνια!
