Χωρίς καμία ουσιαστική ενέργεια για να ελεγχθεί ο πληθωρισμός συνεχίζει να πορεύεται η κυβέρνηση αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το κόστος ζωής έχει εκτοξευτεί από το καλοκαίρι του 2021 έως σήμερα. Ο πληθωρισμός Οκτωβρίου που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ είναι 9,1% λόγω κυρίως της πρόσκαιρης όπως αποδεικνύεται αποκλιμάκωσης των τιμών σε καύσιμα και ενέργεια.
Η πραγματικότητα όμως απεικονίζεται στους επί μέρους δείκτες μέτρησης του πληθωρισμού όπου απεικονίζεται η ανατίμηση σχεδόν 20% σε όλα τα βασικά τρόφιμα σε σχέση με τον περυσινό Οκτώβριο, όταν ήδη είχαν ανατιμηθεί τα τρόφιμα. Τον Οκτώβριο του 2021 είχαμε ανατιμήσεις που έφταναν το 22% στο ελαιόλαδο και το 16,3% στο αρνί και το κατσίκι, ενώ τότε οι τιμές σε φυσικό αέριο είχαν αυξηθεί κατά 132% και στο πετρέλαιο θέρμανσης κατά 45,9%.
Στις παραπάνω ανατιμήσεις, τον φετινό Οκτώβριο παρατηρούνται αυξήσεις σε ετήσια βάση στα γαλακτοκομικά & αυγά με ποσοστό 24,2%, ψωμί – δημητριακά 19,3%, κρέατα 17,3%, έλαια-λίπη 16,6 % και καφές-κακάο-τσάι με αύξηση 13,4%. Στο σκέλος της ενέργειας ακόμα μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στο φυσικό αέριο το οποίο αυξήθηκε κατά 68,4%. Ακολουθούν τα στερεά καύσιμα με 23,5%, το πετρέλαιο θέρμανσης 20,8%, καύσιμα-λιπαντικά 17,8%, παρά το γεγονός ότι των Οκτώβριο υπήρχε αποκλιμάκωση των τιμών σε σχέση με τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το κόστος του ηλεκτρισμού μάλιστα αυξήθηκε κατά 7,4% παρά τις επιδοτήσεις.
Με τις τιμές στα καύσιμα να αυξάνονται καθημερινά το Νοέμβριο και την αναμενόμενη ανατίμηση του φυσικού αερίου, τις ανάγκες μεγαλύτερης κατανάλωσης όσο πέφτουν οι θερμοκρασίες και την κυβέρνηση να επιμένει στην απόλυτη και αδικαιολόγητη αδράνεια στη «μάχη» απέναντι στον πληθωρισμό, είναι προφανές ότι όχι απλώς δεν βγαίνει ο μήνας αλλά η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασφυκτική για τα νοικοκυριά αλλά και τις επιχειρήσεις.
Οι πανηγυρισμοί μάλιστα της κυβέρνησης για τη δήθεν αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, αποδεικνύει ότι είναι ανίκανη να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος.
Η χθεσινή άλλωστε μεγάλη συμμετοχή των πολιτών στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης της χώρας, αποδεικνύουν ότι η πίεση που ασκείται στη συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών απαιτεί άμεσα μέτρα που θα επιφέρουν μείωση τιμών και ταυτόχρονα γενναίες αυξήσεις μισθών και συντάξεων ώστε να ενισχυθεί η αγοραστική δύναμη και έτσι να διασωθούν οικονομικά και οι παραγωγοί και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Στο μόνο όμως που αποδεικνύεται ικανή αυτή η κυβέρνηση είναι στη χρηματοδότηση των «γαλάζιων ακρίδων» με δημόσιο χρήμα.
