Την ίδια στάση έναντι των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων των εργαζομένων κρατούν και τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Όπως λοιπόν προκύπτει, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους όπως και στα αεροδρόμια, θέτουν διαρκώς και επιτακτικά ζητήματα ασφάλειας μεταφορών και συνθηκών εργασίας.
Η υποστελέχωση, η διαρκής υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών προκειμένου να είναι εύπεπτη η ιδιωτικοποίηση, η συλλήβδην καταδίκη των εργαζομένων ως συντεχνίες που αδίκως ταλαιπωρούν τον πολίτη, αποδεικνύεται όχι απλώς προπαγανδιστική αλλά και επικίνδυνη για τη δημόσια ασφάλεια.
Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι στημένες φωτογραφίες συντετριμμένων Υπουργών κατόπιν της καταστροφής, δεν μετριάζουν ούτε κατ΄ ελάχιστο τις ευθύνες της κυβέρνησης αλλά και των ΜΜΕ που δεν αναδεικνύουν ως οφείλουν αυτά τα ζητήματα.
Ένοχος επίσης είναι και ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη που με περισσή ευκολία και ταχύτητα κηρύσσει παράνομες σχεδόν στο σύνολό τους τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Η ελληνική δικαιοσύνη επίσης που με συνοπτικές διαδικασίες κηρύσσει παράνομες τις όποιες κινητοποιήσεις, οφείλει πλέον να εξετάζει με προσοχή τα αιτήματα των απεργών και να κινείται αυτεπάγγελτα όταν τίθενται ζητήματα δημόσιας ασφάλειας όχι σε βάρος των απεργών, αλλά για να διαπιστωθεί εάν όντως υπάρχουν τέτοια προβλήματα που θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές είτε εργαζομένων είτε ωφελούμενων από την εκάστοτε υπηρεσία.
Σε κάθε περίπτωση, βιώνουμε ήδη από την πανδημία την κατάρρευση των μυθευμάτων του νεοφιλελευθερισμού και τις κατασκευασμένες βεβαιότητες που καλλιεργήθηκαν. Οφείλουμε όλοι, πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ, δικαιοσύνη, κοινωνία να ακούμε με προσοχή τα αιτήματα των εργαζομένων και να προσερχόμαστε σε διάλογο μαζί τους ως οργανωμένη κοινωνία. Η συλλήβδην και a priori απόρριψη των αιτημάτων ενίοτε κοστίζει πολύ ακριβά σε ανθρώπινες ζωές.
Λευτέρης Αβραμάκης: Η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση ΔΕΥΑ και απορριμμάτων
