Η εικόνα της πόλης παρουσιάζει την Πολιτική ή το έλλειμμά της αναφέρει ο πρ. Υπουργός Μάρκος Μπόλαρης.
Περιδιαβήκαμε κάποιους χρόνους της μετεμφυλιακής Ελλάδας, διανύσαμε χρόνους ακατάσχετης αστυφιλίας, ζήσαμε την ομαδική και άτακτη έξοδο από την ύπαιθρο, από τα βουνά, από τα νησιά, “τα θεμέλιά μου στα βουνά” επέμενε εις ώτα μη ακουόντων ο Οδυσσέας Ελύτης, αστυφιλία κι η ωραιότητα του Αττικού τοπίου που υμνούσαν οι ποιητές υπέκυψε στην αντιπαροχή και το τσιμέντο, αστυφιλία άναρχη , αστυφιλία που
καθοδηγήθηκε από την κερδοφόρα πλήν ηλίθια στρατηγική που διακήρυττε ότι “η πιό βαριά βιομηχανία της χώρας είναι η οικοδομή” , καταστροφική στρατηγική στην οποία υπέκυψαν ελαιώνες και πευκώνες, αμπελώνες και κήποι, ρεματιές και ποτάμια, αφανίστηκε το πράσινο, αστυφιλία που βιάστηκε να στεγάσει κακήν κακώς σε πανάσχημες οικοδομές τους
επαρχιώτες που συνέθλιψε ο Εμφύλιος και υπήρξε πρόξενος της κατασκευής ενός άσχημου πολεοδομικού συγκροτήματος, ενός συνόλου που λειτούργησε ως το χείστο υπόδειγμα γιά την καταστροφή των λοιπών αστικών κέντρων της πατρίδας !
Όχι, δεν επιχειρώ να κάνω μνημόσυνο της ομορφιάς των νεοκλασσικών που καταστράφηκαν , όχι δεν προτίθεμαι να θρηνήσω γιά την μετατροπή του Κηφισσού, του Ηριδανού και του Ιλισσού σε υπονόμους, δεν είναι φιλοδοξία του παρόντος σημειώματος η ελεγεία γιά την απώλεια της ομορφιάς του Αττικού λεκανοπεδίου, μιάς άλλης Πολιτικής
την πρόκληση θέλω να θέσω επί τράπεζας, μιάς πολιτικής στους αντίποδες της άναρχης ασχήμιας , αυτής που αποτυπώθηκε κι υλοποιήθηκε από το δόγμα “της οικοδομής ως βαριάς βιομηχανίας”, μιάς άλλης Πολιτικής
που αποδεικνύει την ύπαρξη στρατηγικού σχεδίου γιά την Ελλάδα και την Πρωτεύουσά της, που πείθει γιά την υλοποίηση πολεοδομικών και αστικών παρεμβάσεων άλλης φιλοσοφίας, που προτείνει αλλαγή νοοτροπίας άρα και σχεδιασμού γιά το Περιβάλλον, μιάς
πολεοδόμησης που σέβεται κι αναδεικνύει τον χαρακτήρα του κλεινού Άστεως των Αθηνών, μιάς πολεοδόμησης με όρους και αρχές που υπακούει σε εμπνευσμένο χωροταξικό σχεδιασμό, μιάς άλλης Πολιτικής που προβάλλει διεθνώς την βούληση ενός Λαού να αναδείξει με σεβασμό την παρακατσθήκη που παρέλαβε, προτάσσοντας την ομορφιά της
Πόλης πάνω και πέραν από την ιδιοτέλεια του οικοπεδούχου πάνω από τις αρχαιότητες, μιας άλλης Πολιτικής που καθιστά τον αστικό χώρο της αρχαίας Αθήνας ελκυστικό αρχαιολογικό σύνολο, που δεν διστάζει να προβεί σε γενναίες απαλλοτριώσεις, χωρίς βεβαίως να ζημιωθούν οι ιδιοκτήτες, που προχωράει με σοβαρότητα σε ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο γιά απαλλοτριώσεις,
μιάς Πολιτικής που δεν αναλώνεται σε αψιμαχίες γιά τον περίπατο στην Πανεπιστημίου, αλλά προχωρά σε ρεαλιστικές τομές με την υπογειοποίηση των κεντρικών αρτηριών που διέρχονται από το ιστορικό κέντρο ώστε οι σημερινές λεωφόροι να μετατραπούν σε εμβληματικούς άνετους καλοσχεδιασμένους πεζοδρόμους, άνετους γιά την κυκλοφορία ενός τουριστικού ρεύματος ικανού να αλλάξε το σημερινό επίπεδο της Πόλης !
Άλλωστε δεν θα ανακαλύψουμε μετά Κολόμβο την Αμερική, όλες οι μεγάλες πρωτεύουσες έχουν υπογειοποιήσει τμήματα του επιφανειακού οδικού δικτύου χάριν των πεζών, του πρασίνου, του περιβάλλοντος, τιυ πολιτισμού, των αρχαιοτήτων, της διευκόλυνσης της κυκλοφορίας, ενώ, οι εγχώριοι αρμόδιοι ουδέ κάν προβληματισμό εκφράζουν επ’ αυτού. Πάει πολύς καιρός που χάσαμε τον Αντώνη Τρίτση …
Καθώς οδεύουμε γιά τις εκλογές , και μιά αμηχανία πολιτικής έκφρασης πλανάται πάνω από την Χώρα, η Πολιτική , η λειτουργία υπέρ της Πόλης και των Πολιτών, η Πολιτική με όραμα γιά την Χώρα και τους κατοίκους της, η Πολιτική με ρεαλισμό που προτείνει λύσεις κι υπερβαίνει τα αδιέξοδα ενδεχομένως να είναι πολύτιμος σύμβουλος !
Ιδού η πρόκληση !
Την Πολιτική πάνω στα τραπέζι και πάλιν, με αυτοκριτική γιά τα ημαρτημένα, με βούληση και κέφι γιά τα μελλούμενα !
Υπέρ της ωραιότητας !
- Ο Μάρκος Μπόλαρης είναι Σερραίος πολιτικός
