Aναδημοσιεύουμε το σχόλιο του ιατρού και πρώην Νομαρχιακού συμβούλου κ. Χάρη Τσιώνη.
Έζησα από πρώτο χέρι και από κοντά την αγωνία του ασθενούς που νοσεί από COVID, θα με στοιχειώνει για πολύ καιρό ο ήχος της βαριάς δύσκολης αναπνοής και της φωνής που ζητάει να κάνουμε κάτι.. γιατί δεν φτάνει το οξυγόνο.. τον πανικό του επικείμενου θανάτου.
Εύχομαι κανένας για τον εαυτό του και για κανέναν δικό του να μην το ζήσει..
Σαν γιατρός έχω βρεθεί πολλές φορές στο πλευρό ανθρώπων που σβήνουν (ο ίδιος μου ο πατέρας έσβησε στην αγκαλιά μου πριν λίγα χρόνια) νομίζω όμως ότι αυτός ο θάνατος δεν αξίζει σε κανένα συνάνθρωπό μας γιατί δεν είναι κάτι που προέκυψε από έναν άρρωστο οργανισμό μας αλλά γιατί κάποιος μας μετέδωσε από άγνοια, αφέλεια ή και εγκληματική αμέλεια έναν δολοφόνο ιό.
Επειδή λοιπόν το πολυτιμότερο μας αγαθό η ζωή μας μπορεί να κινδυνεύει από τις συμπεριφορές συμπολιτών μένει σε εμάς τους ίδιους να αυξήσουμε τα μέτρα προστασίας μας.
Η λύση ασφαλείας είναι μία: να μην μολυνθούμε.. όσο θεραπείες και εμβόλια είναι στο περίμενε..
Οφείλω επίσης μέσα από αυτή την εμπειρία να πω κάτι δημόσια που για μένα ήταν γνωστό ήδη.
Ο αλτρουισμός, η ακούραστη προσπάθεια μέχρι εξάντλησης, η έγνοια και η επιστημονοσύνη των συναδέλφων μας που υπηρετούν το ύψιστο αγαθό της υγείας όλων μας είναι εντυπωσιακή.
Και επειδή αυτό έχει πρόσωπο οφείλω να αναφέρω τον αδελφό, φίλο και συνάδελφο Θεόφιλο Καλλινικίδη, την ειδικευόμενή του που βρέθηκε στο πόστο της ακούραστα και ας έπρεπε να αναρρώσει η ίδια από τον κωρονοϊό που δύσκολα νόσησε.
Μαρία Αλεβιζάκη αλλά και όλους του συναδέλφους που δίνουν καθημερινά την μάχη σε όλα τα μέτωπα COVID ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Το ίδιο μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στην συνάδελφο υπεύθυνη της ΜΕΘ Χατζηπανταζή Βασιλική και στην ακούραστη ομάδα της που έδωσαν και δίνουν την μάχη με την βαριά ασθένεια μέρα και νύχτα.
Δυστυχώς δεν φτάνουν πάντα όλες αυτές οι προσπάθειες για κάποιους από εμάς.
