Είπε προχθες ο κ. Καστρινός πως χάσαμε πάρα πολλά με την υπόθεση των στρατοπέδων και η αλήθεια είναι ότι και εγώ …συνηγόρησα, τουλάχιστο με τον …τρόπο μου.
Αυτό τουλάχιστο κατάλαβε και ο Αντιπεριφερειάρχης μας και πρωην Δήμαρχος κ. Μωυσιάδης και σαφώς υπερασπίστηκε τον δικών του ενεργειών τουλάχιστον για τα στρατόπεδα, που αν μη τι άλλο ακόμα δεν πέρασαν στην ιδιοκτησία των Σερραίων δημοτών, παραμένοντας στο Υπουργείο Άμυνας.
Τουλάχιστον στα λόγια, γιατί στην ουσία, δεν μπορεί και αυτό να τα κάνει …οτιδήποτε.
Θα μου πεις και που τα βρήκε το υπουργείο Άμυνας τα οικόπεδα;
Κληρονομικά από τον …πατέρα του;
Αλλά δεν είναι αυτό το ερώτημα, το ερώτημα είναι
- αν και κατά πόσο οι όποιοι Δήμαρχοι συνεργάστηκαν μεταξύ τους
- και αν και κατά πόσο το Δημοτικό συμβούλιο, είχε ή έχει κάποια ενημέρωση μεγαλύτερη από όλους εμάς για την υπόθεση.
Για όλους τους Σερραίους λίγη σημασία έχουν τα πενήντα ή τα εξήντα στρέμματα που δίνουμε στο ταμείο του στρατού επί εποχής Μωυσιάδη, ή τα πενήντα στα λόγια επί εποχής Βλάχου, ή τα σαράντα πέντε επί εποχής Αγγελίδη.
Η ουσία είναι ότι εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι και μέχρι να πάρει μυρουδιά ο ένας Δήμαρχος, έρχεται ο άλλος και άντε πάλι από την αρχή.
Και δεν είναι ψέμα πως από ότι φαίνεται απεμπολήσαμε το δικαίωμα να διεκδικήσουμε το ΚΟΛΟΚΟΤΡΏΝΗ.
Ήδη χαρίσαμε τις αποθήκες Πυρομαχικών (ιππικός όμιλος),
Ήδη παραδώσαμε το ΕΜΜ ΠΑΠΑ στις καλές προθέσεις του Υπουργείου,
Ήδη «γκριζάραμε» το ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ για να εξευμενίσουμε τον θυμό του Καμμένου,
