Σε μια εξομολόγηση για τη δύσκολη κατάσταση που βίωνε στο σπίτι της ως παιδί, έκανε η Δώρα Παντέλη, κάνοντας αναφορά στην ενδοοικογενειακή βία.
Η πρώην μπασκετμπολίστρια και νυν δημοσιογράφος μίλησε για το πώς η προσπάθειά της να φύγει από το σπίτι και να βρει ένα καταφύγιο την οδήγησε στο άθλημα που της άλλαξε τη ζωή.
«Το 1999 σε μία απόπειρα μου να φύγω από το σπίτι, να βρω ένα καταφύγιο αλλού… γιατί στο δικό μου σπίτι συνέβαιναν πράγματα που εύχομαι σε κανένα παιδί να μην συμβούν. Και το λέω γιατί καθημερινά ακούμε για ενδοοικογενειακή βία, για κακοποίηση, πράγματα που τα ποσοστά σοκάρουν. Στο δικό μου το σπίτι, λοιπόν, συνέβαιναν τέτοια πράγματα και έψαχνα να βρω μία διέξοδο. Η διέξοδός μου, τότε, ήταν το μπάσκετ», είπε η Δώρα Παντέλη μιλώντας στο 1st Gwomen Sports Summit.
Περιέγραψε ότι τυχαία, ένα πρωινό Σαββάτου του 1999, πήγε σε γήπεδο μπάσκετ για να πάρει τον εξάδελφό της. «Ήταν η δική μου δικαιολογία να φύγω από το σπίτι», σημείωσε. Εκεί, είδε μια προπόνηση ομάδας κορασίδων. «Δεν είχα ξαναδεί γυναίκες να παίζουν μπάσκετ και ενθουσιάστηκα», είπε. Πλησίασε λοιπόν τον προπονητή του, είπε ότι θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα και «από τότε βρήκα το δικό μου καταφύγιο στο γήπεδο του μπάσκετ».
«Κάθε φορά περίμενα πότε θα τελειώσει το σχολείο για να πάρω την τσάντα μου να πάω στην προπόνηση. Υπήρχαν βράδια που το έσκαγα κυριολεκτικά από το σπίτι μου, για να πάω σε ένα γήπεδο μπάσκετ, στο ανοιχτό γήπεδο του Γ.Σ. Περιστερίου, και καθόμουν ώρες ατελείωτες εκεί. Απλά καθόμουν κάτω- στο τσιμέντο- και κοιτούσα τα αστέρια γιατί εκεί, ακόμη και τώρα, γαληνεύει η ψυχή μου. Και το λέω γιατί είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους, ευτυχισμένους και βοηθούν να γαληνεύει η ψυχή μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Δώρα Παντέλη μίλησε για την πορεία της στο μπάσκετ. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην απόφασή της να πάει στον Πανσερραϊκό, προκειμένου να παίξει στην Α1. «Αλλά επειδή οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με υποστηρίξουν, έπρεπε να πάω μόνη μου. Να βρω δουλειά, να πηγαίνω σχολείο, Γ’ Λυκείου και να προσπαθώ να παίξω και στην Α1, να πρωταγωνιστήσω. Και ήμουν 17 χρονών. Πήγαινα το πρωί σχολείο, το μεσημέρι προπόνηση και το βράδυ δούλευα σερβιτόρα. Γιατί ήθελα να παίξω μπάσκετ», διηγήθηκε.
Περιέγραψε πώς πήγε στις ΗΠΑ, προκειμένου να σπουδάσει και να παίξει στο Κολεγιακό Πρωτάθλημα, όπου «αναγκάστηκα να σκληρύνω, να βρω δουλειά γιατί έπρεπε να υποστηρίξω τον εαυτό μου. Διότι η αθλητική υποτροφία σου καλύπτει τα δίδακτρα, αλλά έπρεπε να βρεις χρήματα για να φας».
Αναφέρθηκε στην επιστροφή της στην Ελλάδα, όταν πήγε στον Παναθηναϊκό και «χτύπησε» η κρίση. «Αναγκάστηκα να μάθω να ζω χωρίς λεφτά. Αναγκάστηκα να μάθω να παλεύω, να πηγαίνω με τις πατερίτσες για τρεις μήνες επειδή ήμουν τραυματίας και να δουλεύω σε φροντιστήριο για να έχω χρήματα να πηγαίνω στην προπόνηση και τη θεραπεία. Εκεί είδα το σκληρό πρόσωπο του αθλητισμού. Πώς είναι να κάνεις θυσίες, πως είναι να παίζεις σε ομάδα Α1 και να μαζεύεστε με τις συμπαίκτριές σου που έχετε να πληρωθείτε έναν και δύο και τρεις μήνες και να βάζετε όλες από 10 ευρώ για να έχετε βενζίνη να πάτε στην προπόνηση», είπε.
Κλείνοντας την ομιλία της, η Δώρα Παντέλη σημείωσε ότι το 1999 ήταν ένα κορίτσι «που έψαχνε μια διέξοδο να φύγει από το σπίτι της που είχε πάρα πολλά προβλήματα, ένα κορίτσι φτωχό από το Περιστέρι, που δεν ήξερε όχι αν θα σπουδάσει, αλλά αν θα τελειώσει το σχολείο με τις συνθήκες που υπήρχαν».
Όλοι, τόνισε, έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. «Για πολλά κορίτσια εκεί έξω το όνειρο δεν είναι ένα μετάλλιο, οι Ολυμπιακοί αγώνες, το WNBA. Το όνειρο είναι απλά να έχουν μία καλύτερη ζωή. Ο αθλητισμός μπορεί να το δώσει αυτό, το μπάσκετ μπορεί να το δώσει αυτό», κατέληξε.
