Οι αλλεργίες μπορεί να εμφανιστούν σχεδόν οποιαδήποτε εποχή του χρόνου σε κάποιον που είναι επιρρεπής σ’ αυτές και ο καλύτερος τρόπος για τον έλεγχό τους είναι η αποφυγή της αιτίας που τις προκαλεί.
Η εαρινή ρινίτιδα, ειδικότερα, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Η γύρη των λουλουδιών και των δέντρων είναι η κυρίως ένοχη, οπότε οι αλλεργικοί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφύγουν την έκθεση σ’ αυτή ακόμα κι όταν ζουν στην πόλη.
Έτσι καταφεύγουν στη λήψη φαρμάκων, τα οποία αφενός δεν εξαλείφουν απόλυτα τα συμπτώματα και αφετέρου δεν αντιμετωπίζουν την αιτία αυτών των συμπτωμάτων.
Ορισμένοι, μάλιστα, ασθενείς και συνήθως αυτοί που ταλαιπωρούνται και από άλλες αλλεργίες που προκαλούν ρινική συμφόρηση, λαμβάνουν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα φάρμακα, υπερβάλλουν δηλαδή στη χρήση τους, με κίνδυνο να εμφανίσουν φαρμακευτική ρινίτιδα.
Οι περισσότερες αλλεργίες έχουν κληρονομικό υπόβαθρο.
Εάν ένας γονέας είναι αλλεργικός, το παιδί αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο κατά 50% να αναπτύξει κάποιου είδους αλλεργία (είτε την ίδια, είτε σε άλλο αλλεργιογόνο), ποσοστό που αυξάνεται στο 75% εάν και οι δύο γονείς του είναι αλλεργικοί.
Οι περιβαλλοντικές αλλεργίες μπορούν να προκαλέσουν πλήθος συμπτωμάτων.
Οι περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις είναι ήπιες και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
φτέρνισμα
ρινική συμφόρηση και καταρροή
κνησμό
υγρά μάτια και
κεφαλαλγίες
Υπάρχουν ωστόσο και σοβαρότερες αντιδράσεις, οι οποίες είναι όμως σπάνιες.
Η αποφυγή της αιτίας που προκαλεί ειδικά την εαρινή αλλεργία είναι σχεδόν ακατόρθωτη.
Ανοσοθεραπεία
Η μόνιμη αντιμετώπιση όμως έρχεται μέσω της ανοσοθεραπείας ή αλλιώς απευαισθητοποίησης.
Η ανοσοθεραπεία αντιμετωπίζει στη ρίζα το πρόβλημα καθώς βοηθά τον οργανισμό να δημιουργήσει αντισώματα έναντι του παράγοντα στον οποίο είναι αλλεργικός και έτσι να μην εκδηλώσει συμπτωματολογία.
Αφού γίνουν τα αλλεργικά τεστ, με έναν πολύ απλό τρόπο –στο δέρμα του χεριού των ασθενών που θέλουν να μάθουν σε τι είναι αλλεργικοί– ο γιατρός βρίσκει το αλλεργιογόνο που είναι υπεύθυνο για την αλλεργία που καλείται να αντιμετωπίσει.
Κατόπιν επιλέγει την ανοσοθεραπεία, η οποία μπορεί να είναι πόσιμη ή ενέσιμη και ουσιαστικά το πρώτο και σημαντικότερο βήμα στην αντιμετώπιση της αλλεργίας έχει γίνει.
Όπως και κάθε θεραπεία έτσι και η ανοσοθεραπεία πρέπει να εξατομικεύεται.
Θεωρητικά τα όρια της ηλικίας είναι μεταξύ 3-65 χρόνων. Θα πρέπει όμως πάντοτε να συνυπολογισθούν ποικίλοι παράγοντες πριν την έναρξη της ανοσοθεραπείας.
Ειδικότερα για όσους έχουν αλλεργικό άσθμα ισχύει το «όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα».
Με άλλα λόγια η ανοσοθεραπεία θα είναι περισσότερο αποτελεσματική από τη στιγμή που η πνευμονική λειτουργία του ασθματικού δεν έχει διαταραχθεί, κάτι που ελέγχεται με τη μέτρηση των πνευμονικών λειτουργικών δοκιμασιών.
Επίσης φαίνεται ότι αυτή η θεραπευτική μέθοδος αλλάζει τη φυσική πορεία της νόσου, δηλαδή είναι ιδανική για τη μη ανάπτυξη αλλεργικού άσθματος σε ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα (πιθανότητα αγγίζει πάνω από το 50%), κάτι που δεν επιτυγχάνεται με άλλο τρόπο.
