Η δρ. Αμαλία Αγγελή επικεφαλής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς της Βρετανίας, εφηύρε υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια.
Η συγκεκριμένη ουσία πρόκειται για το διάλυμα του πεπτιδίου P11-4, υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια, αναγεννώντας οργανικά την αδαμαντίνη.
Το πεπτίδιο Ρ11-4, «αναγεννά» οργανικά την αδαμαντίνη, και καθιστά τον οδοντιατρικό τροχό ξεπερασμένη τεχνολογία.
Όπως ανακοίνωσε η ίδια η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας: «Πρόκειται για ένα διάλυμα μιας μικρής πρωτεΐνης, του πεπτιδίου Ρ11-4, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε τζελ στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους πόρους του σμάλτου των δοντιών όταν αυτά διαβρώνονται.
Αρχικά οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Leeds επέλεξαν 15 ασθενείς από 18 έως 70 ετών, τα δόντια των οποίων έφεραν τα σημάδια των πρώτων σταδίων της τερηδόνας. Στη συνέχεια εφάρμοσαν στις προβληματικές περιοχές των δοντιών μια στρώση του πρωτεϊνικού διαλύματος P11-4.
Το συγκεκριμένο διάλυμα έχει την ιδιότητα να φτάνει στις άσπρες περιοχές από τις οποίες λείπει το ασβέστιο, το βασικό δομικό υλικό της αδαμαντίνης. Εκεί ελκύει μεταλλικά στοιχεία, όπως το ασβέστιο, ενεργοποιώντας την αναδόμηση της φθαρμένης αδαμαντίνης.
Από τις έως τώρα παρατηρήσεις προκύπτει ότι μέσα σε περίπου 30 ημέρες, τα άσπρα στίγματα είχαν εξαφανιστεί από τα δόντια των ασθενών, γεγονός που σημαίνει ότι χάρη στο συγκεκριμένο πεπτίδιο αναστράφηκε η διαδικασία αποδόμησης των δοντιών.
Το τζελ αυτό αποτελεί για την ακρίβεια έναν μικροσκοπικό ιστό από πάρα πολύ μικρά ινίδια, τα οποία έχουν την ικανότητα να έλκουν στην επιφάνειά τους ιόντα ασβεστίου.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου, που είναι ουσιαστικά η αδαμαντίνη στο δόντι μας.
Τα ακινητοποιημένα αυτά ιόντα ασβεστίου επάνω στον ιστό που δημιουργεί το πεπτίδιο έλκουν φωσφορικά ιόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου οι οποίοι μεγαλώνουν και ξαναγεμίζουν τους μικροπόρους.
Ταυτόχρονα, ο συγκεκριμένος ιστός διαλύεται και φεύγει τελείως έξω από το δόντι, το οποίο τελικά αναδομείται με το φυσικό του υλικό που είχε προηγουμένως χάσει».
«Αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε και πραγματικά μας εξέπληξε ήταν το γεγονός ότι η διαδικασία της αναδόμησης του δοντιού συνεχιζόταν για μήνες μετά την εφαρμογή της θεραπείας.
Κάτι τέτοιο, παρ΄ όλα αυτά, δεν έδειξε να αλλοιώνει το σχήμα ή το μέγεθος του δοντιού.
Επιπλέον, η εφαρμογή του διαλύματος δεν απαιτεί κάποιον περιορισμό από πλευράς του ασθενούς.
Τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες μελέτες για να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εκτέλεσης της θεραπείας, προκειμένου να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα».
Όπως δήλωσε η Ελληνίδα ερευνήτρια, η ομάδα της προσπαθεί πλέον να εφαρμόσει τις ευεργετικές ιδιότητες του πεπτιδίου Ρ11-4 και στα υπόλοιπα οστά του ανθρώπινου οργανισμού.
«Οι κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου που αναδομούν τα δόντια μας αναδομούν και τα οστά μας.
Αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι ένα γενικό «πολυεργαλείο» με πολλές διαφορετικές εφαρμογές.
Το υγρό διάλυμα του πεπτιδίου θα εγχέεται με μια σύριγγα στο σημείο όπου χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η αναδόμηση του οστού όπου, λόγω του χημικού περιβάλλοντος του οστού, θα δρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στην περίπτωση του δοντιού, αναπλάθοντας το χαμένο κόκαλο.
Οι δοκιμές που έχουν γίνει ως τώρα σε κουνέλια έχουν δείξει θεαματικά αποτελέσματα, με την ανάπλαση του οστού να πραγματοποιείται μέσα σε λίγους μήνες».
Οι επιστήμονες που συμμετέχουν στην ομάδα της κας Αγγελή ξεκαθαρίζουν ότι το νέο «υγρό σφράγισμα» δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα δόντι με προχωρημένη τερηδόνα, που έχει ανάγκη σφραγίσματος ή ακόμη και εξαγωγής του, όμως μπορεί να αποδώσει στα πρώτα στάδια της τερηδόνας προκειμένου να αναστραφεί η διαδικασία φθοράς της αδαμαντίνης των δοντιών.
Ουσιαστικά, μπορεί να γλιτώσει ένα δόντι από το σφράγισμα, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί και για την αντιμετώπιση της ευαισθησίας των δοντιών στις μεταβολές της θερμοκρασίας.
Σύμφωνα με το www.eurekalert.org η έρευνα χρηματοδοτείται από την φαρμακευτική credentis ag οι οποία έχει τόσο την άδεια όσο και την τεχνολογία προκειμένου να κάνει δυνατή τη χρήση του P11-4 στους οδοντιάτρους σε διεθνές επίπεδο.
Η δρ. Αμαλία Αγγελή σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ. Παλαιότερα είχε ασχοληθεί με Νανοπηκτές (nanogels) στην αναγεννητική ιατρική – oι μη επεμβατικές εφαρμογές τους στην εμβιομηχανική ιστών.
