Του Χριστόφορου Παλαμίδη*
Κάποτε είχα πάει σε μια αγελαδοτροφική μονάδα να κάνω φυματινισμό για να δούμε αν κάποιο ζώο έχει φυματίωση, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα εξάλειψης της φυματίωσης η οποία μεταδίδεται και στον άνθρωπο.
Ο φυματινισμός γίνονταν με υποδόρια έγχυση φυματίνης.
Στα θετικά δημιουργούνταν αλλεργική αντίδραση του δέρματος την οποία μετρούσαμε στο σημείο της έγχυσης μετά από 2 ημέρες
και αν η διόγκωση ήταν πάνω από 3 χιλιοστά θεωρούνταν το ζώο θετικό και σφάζονταν.
Ο κτηνοτρόφος μου είχε πει να μην κάνω φυματινισμό σε μία αγελάδα, που βρίσκονταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.
Του εξήγησα πως ο φυματινισμός βασίζεται σε μία τοπική αντίδραση του δέρματος και δε δημιουργεί προβλήματα στη γενική κατάσταση του ζώου.
Αυτός όμως επέμενε και τελικά δεν της έκανα τίποτα.
Μετά από δυο μέρες που ξαναπήγα ο κτηνοτρόφος μου λέει το εξής εκπληκτικό!
-Γιατρέ καλά που δεν έκανες φυματινισμό στην έγκυο αγελάδα γιατί έκανε αποβολή και θα σου ζητούσα αποζημίωση.
Η αποβολή ήταν ένα τυχαίο γεγονός και αν είχα κάνει φυματινισμό μπορούσε να αποδειχτεί επιστημονικά στο δικαστήριο πως δεν ευθύνονταν για την αποβολή.
Όμως θα δημιουργούνταν προηγούμενο.
Το περιστατικό θα μεταδίδονταν σαν είδηση σε όλους τους κτηνοτρόφους και θα αρνούνταν να κάνουμε φυματινισμό σε έγκυα ζώα.
Το έπαθα αργότερα εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα εμβολιασμών με κρατικά εμβόλια κατά της λύσσας στα σκυλιά.
Επρόκειτο για ζωντανούς ιούς μειωμένης λοιμογόνου δύναμης.
Κάποιος κυνηγός μου είχε πει πως το σκυλί του ψόφησε από το εμβόλιο της λύσσας που του είχα κάνει.
Μου το είπε δύο εβδομάδες μετά το θάνατο του ζώου και δεν μπορούσαμε να εξετάσουμε το ζώο να δούμε τα αίτια του θανάτου.
Όποτε βρισκόμασταν τυχαία μου έλεγε μεταξύ αστείου και σοβαρού πως του σκότωσα τον σκύλο.
Εγώ το έπαιρνα σαν αστείο, αλλά το κακό ήταν πως η «είδηση» μεταδόθηκε μεταξύ των κυνηγών που αρνούνταν πλέον να εμβολιάσουν τα σκυλιά τους.
Σημειωτέον ότι τα κυνηγετικά σκυλιά σε σχέση με τα άλλα σκυλιά κινδυνεύουν περισσότερο να μολυνθούν από λύσσα αφού έρχονται σε επαφή με τις αλεπούδες.
Οι αλεπούδες αποτελούν «αποθήκες» του ιού της λύσσας,
δηλαδή ενδέχεται να έχουν τον ιό χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα αλλά μπορούν να τον μεταδώσουν στο σκυλί εάν το δαγκώσουν και να του προκαλέσουν λύσσα.
Παραθέτω αυτά τα δύο γεγονότα για να δείξω πως μπορούν να βγουν λάθος συμπεράσματα.
Για τους εμβολιασμούς για τον κορονοϊό θα υπάρχουν και κάποιες παρενέργειες σε ορισμένα άτομα,
στα εκατομμύρια των εμβολιασθέντων και δεν πρέπει να γίνονται γενικεύσεις.
Αυτό συμβαίνει και στα φάρμακα, από τη φαινομενικά αθώα ασπιρίνη το σαλικυλικό της οποίας έχει σκοτώσει πολλά άτομα αλλά χρησιμοποιείται κατά κόρον.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα αντιβιοτικά, που έχουν σώσει την ανθρωπότητα από τα λοιμώδη νοσήματα,
αλλά έχουν προκαλέσει και πολλούς θανάτους οι οποίοι θεωρούνται αμελητέοι μπροστά στο συνολικό όφελος.
- Ο Χριστόφορος Παλαμίδης είναι συνταξιούχος κτηνίατρος σε παραγωγικά ζώα και μικροβιολόγος στο Κτηνιατρικό Εργαστήριο Σερρών.
Δείτε επίσης:
