Σε μία περίοδο κατά την οποία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας βιώνουν πρωτόγνωρη αβεβαιότητα και δίνουν τιτάνιο αγώνα να σταθούν όρθιες απέναντι σε «ασύμμετρες» απειλές, αναμένουμε από την Πολιτεία να θέσει κάτω από την ομπρέλα προστασίας των μέτρων στήριξης, τους πιο ευάλωτους και πραγματικά πληττόμενους επιχειρηματίες που έχουν προοπτικές επιβίωσης και ανάπτυξης.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, αποτελεί αστοχία ένα τόσο θετικό στη σύλληψή του μέτρο, όπως η μη επιστρεπτέα επιχορήγηση, να αδικεί και στην ουσία να εξαιρεί περίπου 200 χιλιάδες επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, μόνο και μόνο επειδή στην παρούσα φάση δεν απασχολούν προσωπικό.
Όλοι συμφωνούμε ότι το κριτήριο της απασχόλησης είναι σημαντικό.
Γιατί τότε να στερήσουμε από ρευστότητα μία βιώσιμη ατομική επιχείρηση ή μία εταιρία, που λόγω της κρίσης σήμερα δεν έχουν εργαζομένους, αλλά με έγκαιρη στήριξη μπορούν αύριο να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας;
Ή μήπως θα είναι «λιγότερο» άνεργοι οι ιδιοκτήτες των μικρών επιχειρήσεων, αν δεν ενισχυθούν και αναγκαστούν αύριο να βάλουν λουκέτο;
Είδαμε το ίδιο λάθος να συμβαίνει στον πρώτο κύκλο της Επιστρεπτέας Προκαταβολής και αυτό δεν πρέπει να ξανασυμβεί.
Τα εργαλεία ρευστότητας χρειάζεται να αμβλύνουν και όχι να οξύνουν τις ανισότητες που προκαλεί η πανδημία στην αγορά.
Υπάρχει λύση, και είναι να οριστεί ένα ποσοστό 25% επί των πόρων, που θα διατίθεται μόνο σε επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους με βασικό κριτήριο τη μείωση του τζίρου τους.
