Η φερριτίνη είναι μια ένωση που χρησιμοποιεί το σώμα για να αποθηκεύει σίδηρο στους ιστούς του, έτσι ώστε να είναι διαθέσιμoς όταν είναι απαραίτητο.
Ένας γιατρός μπορεί να ζητήσει να γίνει μια εξέταση αίματος για να ελέγξει τα επίπεδα αυτής της ένωσης αν υποψιάζεται ότι ένας ασθενής μπορεί να έχει μια διαταραχή που σχετίζεται με ανώμαλα επίπεδα φερριτίνης.
Η εξέταση μπορεί να περιλαμβάνει αξιολόγηση και για άλλες ενώσεις ώστε να παρέχει μια πλήρη εικόνα της υγείας του ασθενούς, μαζί με τις αναφορές που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο γιατρός για να αποκλείσει κάποιες πιθανές αιτίες αν τα επίπεδα φερριτίνης είναι υψηλότερα από ό, τι θα έπρεπε.
Για να ελέγξει τα επίπεδα αυτής της ένωσης, ένας γιατρός χρειάζεται δείγμα αίματος.
Στις γυναίκες, τα επίπεδα φερριτίνης συνήθως κυμαίνονται μεταξύ 13 και 150 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο, ενώ οι άνδρες έχουν ένα ελαφρώς υψηλότερο εύρος, από 30 έως 400 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο. Ορισμένα εργαστήρια μπορούν να χρησιμοποιούν διαφορετικά πλαίσια αναφοράς και τα επίπεδα φερριτίνης μπορεί να θεωρούνται υψηλά στο ανώτερο άκρο αυτού του εύρους ή όταν βγαίνουν έξω από αυτό.
Μία πιθανή αιτία υψηλών επιπέδων φερριτίνης είναι η φλεγμονή.
Ένας γιατρός μπορεί να ζητήσει ταυτόχρονα μία εξέταση αντιδρώσας πρωτεΐνης C για να ελέγξει για έναν κοινό φλεγμονώδη δείκτη.
Εάν το τεστ έχει υψηλά αποτελέσματα, θα εξηγήσει τα επίπεδα φερριτίνης.
Εάν τα αποτελέσματα είναι φυσιολογικά ή χαμηλά, αυτό υποδηλώνει ότι ο ασθενής μπορεί να έχει ένα υποκείμενο πρόβλημα, όπως μια διαταραχή αποθήκευσης σιδήρου που οδηγεί σε υπερφόρτωση σιδήρου. Η αιμοχρωμάτωση, η σιδηροβλαστική αναιμία και η αιμολυτική αναιμία μπορούν να συνδυαστούν με υψηλά επίπεδα φερριτίνης.
Ασθενείς με υπερβολικά μεγάλο σίδηρο αποθηκευμένο στο σώμα τους μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα όπως κόπωση, πόνο στις αρθρώσεις και καρδιακά προβλήματα.
Συνήθως τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.
Οι ασθενείς με μέτρια υψηλά επίπεδα μπορεί να μην έχουν συμπτώματα και να αισθάνονται γενικά υγιείς.
Καθώς τα επίπεδα αυξάνονται και η κατάσταση γίνεται χρόνια, ο ασθενής θα αρχίσει να εμφανίζει αυξανόμενα συμπτώματα.
Ένας γιατρός μπορεί να αξιολογήσει έναν ασθενή για μια διαταραχή αποθήκευσης σιδήρου με βάση το οικογενειακό ιστορικό και τα συμπτώματα.
Εάν ένας ασθενής έχει υψηλά επίπεδα φερριτίνης, ο γιατρός πρέπει να καθορίσει γιατί συμβαίνει αυτό και να αναπτύξει ένα κατάλληλο θεραπευτικό σχέδιο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα, διατροφικές συστάσεις και άλλα μέτρα.
Μπορεί επίσης να είναι απαραίτητο να διεξάγονται τακτικά εξετάσεις για την παρακολούθηση των επιπέδων σιδήρου του ασθενούς και να καθοριστεί εάν ο ασθενής ανταποκρίνεται στη θεραπεία.
Τι σημαίνει η χαμηλή φερριτίνη στο αίμα
Τα χαμηλά επίπεδα της φερριτίνης υποδηλώνουν ανεπάρκεια σιδήρου.
Τα ύποπτα σημάδια που πρέπει να κινητοποιήσουν τους πάσχοντες περιλαμβάνουν:
- Δύσπνοια
- Κόπωση
- Ζάλη
- Χλωμό δέρμα
- Ταχυκαρδία
Διαβάστε επίσης για το έλκος στομάχου:
