Ο κομπλεξικός είναι ο εχθρός του κακού.
Ο κακός είναι κακός, φαίνεται. Λεπτά χείλη, γαμψή μύτη, ανατριχιαστικό μειδίαμα. Όταν το συναντάς, ξέρεις πώς να τον αποφύγεις.
Η έτερη προσωπικότητα, αυτή του κομπλεξικού είναι σαφώς πιο επικίνδυνη.
Εμφανίζεται πάντα με το μανδύα του απόλυτα νορμάλ ανθρώπου.
Ενίοτε του cool.
Άνθρωπος με ενδιαφέροντα και με αστείρευτες απορίες περί της προσωπικής σου ζωής.
Αυτό σε συγκινεί. Μα τόσο ενδιαφέρον πια…;
Σαφώς και ενδιαφέρεται.
Να σου κάνει την προσωπική ζωή κόλαση!
Δεν τον υποψιάζεσαι με την πρώτη, γιατί η φιλική του διάθεση λειτουργεί σαν καθρέφτης… τυφλώνει!
Αν είσαι απο την φύση σου φιλικός και ευπροσήγορος χαρακτήρας, την πάτησες!
Οι προθέσεις του δεν είναι απαραίτητα κακές προς εσένα, μην το παίρνεις προσωπικά.
Είναι απλά πολύ καλές απέναντι στον εαυτό του.
Και επειδή ο σκοπός αγιαζει τα μέσα, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ’αυτήν την προσωπικότητα. Κατά την άποψή του πάντα.
Η δική σου αξιοπρέπεια όμως και η προσωπικότητα σου τσαλακώνονται με την ευκολία που τσαλακώνεται το χαρτί κουζίνας.
Το πρόβλημα (το δικό σου τουλάχιστον, γιατί το δικό του δεν είναι μόνο ένα)ξεκινά όταν ανακαλύπτεις μια τραγική και αδικαιολόγητη μεταστροφή της συμπεριφοράς των άλλων απεναντί σου.
Kαι ενώ διερωτάσαι ωσάν τον Αρειανό τί κάνεις λάθος, ξαφνικά μια λαμπρή εικόνα σε ξυπνάει από τον λήθαργο.
Ο διεστραμμένος του εγκέφαλος έχει κάνει το θαύμα του.
Έσυ ως κλασσικός ανυποψίαστος, συνεχίζεις να μιλάς για τη ζωή σου μέχρι την συμπαντικά κομβική στιγμή που αντιλαμβάνεσαι οτι για να σταματήσει να σε μισεί ο πλανήτης, καλύτερα να μασάς…
Τα όσα λες μεταφέρονται με την ταχύτητα του φωτός, ελαφρώς πιο πικάντικα και βαρέως πιο διαστρεβλωμένα.
Τί του φταίει;
Χαμηλή αυτοεκτίμηση, άσχημα παιδικά χρόνια, ελλιπής προσοχή της οικογένειας, η άτιμη η κενωνία και πολλά πολλά άλλα που μπορούν να τραυματίσουν την ψυχή ενός ανθρώπου στην τρυφερή ηλικία των παιδικών του χρόνων.
Που συναντάς τον κομπλεξικό;
Παντού!
Πιο επικίνδυνο είδος είναι αυτό του best-friend!
Πως τον αναγνωρίζεις;
Η δημόσια εμφάνισή του, επιφανειακά δείχνει άψογη με βάση τα πρότυπα του καθωσπρεπισμού και βασικά είναι τέλειος.
Όμως τον αναγνωρίζεις όταν ξεσκεπάζεται στις μικρές λεπτομέρειες, όταν χαμηλόφωνα μπαίνει στις συζητήσεις και εμπιστευτικά εκτοξεύει τα βέλη του.
Παρατηρήσεις που χαρακτηρίζονται από πικρά και γεμάτα πονηριά σχόλια.
Άδικος στους χαρακτηρισμούς και μικρός στην επιμονή ενασχόλησης με τις πράξεις του άλλου. Του άξιου.
Ο κομπλεξικός δεν μπορεί, και δεν θα μπορέσει ποτέ, να φτάσει στο μεγαλείο και την απλότητα του χαρισματικού ή απλώς φυσιολογικού ανθρώπου.
Έχει επίγνωση της ανυπαρξίας του, δεν μπορεί να το χωνέψει και αναγκαστικά επιλέγει ανέντιμα μέσα για να τον πολεμήσει.
Η συμπεριφορά του είναι προβληματική κρύβοντας μία διαταραγμένη προσωπικότητα.
Ξεχωρίζει με την μανία που έχει στο να κρίνει και να μην έχει άλλη απασχόληση από την μόνιμη ματιά πάνω στις πράξεις των άλλων.
Ο κομπλεξικός κουβαλάει, μόνιμα στην καμπούρα του, την ανεπάρκεια του και υποφέρει οικτρά.
Έχεις παρατηρήσει ποτέ κομπλεξικό άνθρωπο να παραδέχεται τα λάθη του, τις αδυναμίες του, τα ελαττώματά του;
Μπροστά σε άλλους τουλάχιστον, ποτέ! Δείχνει και δηλώνει τέλειος.
Συνήθως μπλέκουμε την παραξενιά με τα κόμπλεξ.
Δεν υπάρχει όμως τίποτα κακό στις παραξενιές. Ολοι έχουν.
Το κόμπλεξ απο την άλλη, ενοχλεί.
Προκαλεί προβλήματα, τριγμούς, δυσάρεστες καταστάσεις ακριβώς επειδή, σε αντίθεση με μια απλή παραξενιά, επιβάλλεται βιαίως.
Έχεις αντιμετωπίσει έναν πραγματικά κομπλεξικό άνθρωπο; Σίγουρα. Ισως όχι σε όλες τις βαθμίδες, αλλά το έχεις δεί.
Δεν παλεύεται. Προτιμάς να έχεις απέναντί σου ένα δολοφόνο.
Ο δολοφόνος, τουλάχιστον, θα σε σφάξει επιτόπου.
Ο κομπλεξικός θα το κάνει αφού προηγηθούν ένα κάρο εξηγήσεις, δικαιολογίες και προφάσεις.
Και στο τέλος, θα προσπαθήσει να πείσει όλο τον κόσμο οτι εσύ έφταιγες που πέθανες…
Η λύση είναι μια.
Μην του δώσεις καμία σημασία.
Να γελάς με τους ισχυρισμούς του και να του γυρίσεις την πλάτη.
Απλώς δεν υπάρχει.
