Ο Γιώργος Καπουτζίδης διαθέτει δυνατό λόγο και δεν διστάζει να τον χρησιμοποιεί στο δημόσιο βήμα του, προκειμένου να θίξει καίρια κοινωνικά ζητήματα και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, έχοντας μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του στο παρελθόν.
Σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη διαδικτυακή εκπομπή «Με Άλλη Ματιά» ο ηθοποιός και σεναριογράφος αναφέρθηκε στην εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην ελληνική τηλεόραση και στο πώς επιλέγει ο ίδιος να αναπαριστά ΛΟΑΤΚΙ άτομα στις σειρές του.
Ως προς την εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αλλάζουν τα πράγματα στην τηλεόραση, είναι σωστότερη, υπάρχει περισσότερο. Χαίρομαι πάρα πολύ που μία δικιά μου δουλειά αποτελεί μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές. Νομίζω ότι γίνονται πιο σωστά τα πράγματα, η κοινωνία το ζήτησε περισσότερο. Εμένα, μου το επέβαλλε ο ίδιος μου ο εαυτός, δεν περίμενα την κοινωνία. Εγώ αποφάσισα ως γκέι δημιουργός να πω τις ιστορίες μου. Ως προς τα ανάπηρα άτομα ακόμα δεν έχουμε προοδεύσει όσο θα έπρεπε».
«Μπορεί να φαίνεται πολύ σε μία σειρά, αλλά αν το δεις αναλογικά, είναι πάρα πολύ λίγο. Έχω ακούσει πάρα πολλές φορές αυτό το πράγμα, “Μήπως ήταν πολύ;”. Συγγνώμη, εμένα με ρώτησε κανείς πόσες φορές δεν χρειάζεται να δω έναν άντρα, μία γυναίκα, μία πεθερά και τα προβλήματά τους μέσα σε μια σειρά; Τα έχει δει χίλιες φορές, φτάνει Δεν πειράζει να δείτε και εσείς δύο γκέι άντρες, δύο αναπήρους παραπάνω. Συγγνώμη κιόλας εάν σας έπεσε βαρύ».
«Συντηρητικό μέσο η τηλεόραση»
Χαρακτήρισε στη συνέχεια την τηλεόραση ένα συντηρητικό μέσο το οποίο οδηγεί δημόσια πρόσωπα να κρύβουν την ταυτότητά του.
«Πρέπει τα πρόσωπα που απασχολούν την επικαιρότητα να μην κρύβουν την ταυτότητά τους από τα φώτα της δημοσιότητας; Και εγώ, δεν έκανα coming out με το που βρέθηκα στην τηλεόραση. Ίσως ο πολύς κόσμος να μην το ξέρει, η τηλεόραση είναι ένα πάρα πολύ συντηρητικό μέσο. Και το πόσο συντηρητικό μέσο είναι καμιά φορά έρχεται και σε ρουφάει. Ποτέ δεν ήμουν κρυμμένος, νομίζω όλοι είχατε καταλάβει για μένα χωρίς να χρειαστεί να πω κάτι φοβερό. Ωστόσο, επειδή μιλάμε για άλλα δημόσια πρόσωπα που είναι και στην ηλικία μου, έχουμε μεγαλώσει με πολλούς περιορισμούς. Έχουμε μεγαλώσει με την αντίληψη ότι αυτό που είσαι είναι ένα πρόβλημα που οφείλεις να το διαχειριστείς κάπως, πρέπει κάπως να είναι κρυμμένο. Μεγαλώσαμε με το “Κοίταξε εσύ να βολευτείς, και δεν χρειάζεται να το πολυφωνάζεις”. Με αυτό μας μεγάλωσαν πολύ έντονα».
