Μιχάλης Κόμης
Έδωσε τη μάχη μέχρι την τελευταία του πνοή σαν Διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του Θριάσιου Νοσοκομείου, για να σώσει ασθενείς από τον κορωνοϊό.
Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή με ατέλειωτες εφημερίες, χωρίς ποτέ να επιδιώξει κάποια άδεια, παρότι αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα υγείας.
Δυστυχώς, ο ανιδιοτελής αγώνας του για τις ζωές των ασθενών, είχε ως τραγική συνέπεια να καταλήξει στα 65 του χρόνια.
Αυτή κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι η πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων.
Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε και υπάρχει ακόμα, απέναντι από τους Φουρθιώτηδες και τους Λιγνάδηδες…
Το ΕΣΥ στέκεται ακόμα όρθιο αποκλειστικά και μόνο χάρη στην αυτοθυσία των υγειονομικών υπαλλήλων,
χωρίς ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία.
Ο αγώνας τους είναι υπεράνθρωπος.
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα, γιατί κρατούν την κοινωνία μας ζωντανή.
Καλό ταξίδι Μιχάλη!
Δείτε επίσης:
