«Δημήτρη μου, η δύναμη που με κρατά εδώ δα, αντίκρυ σου, είναι η θέληση όλων των συναδέλφων μας για να σε αποχαιρετίσουν κι έλαχε σε μένα η μαύρη τούτη ώρα να το κάνω εκ μέρους Όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας των Σερρών!!!
Ήταν η 1η Οκτωβρίου του 1990 όταν πρωτομπήκες να διδάξεις ως Αναπληρωτής σε τάξη του 3/θεσίου τότε Σχολείου της Αναγέννησης!
Κι από τότε ως τα χθες τρέξαν σα νερό 31 χρόνια κι 6 μήνες!
31 Χρόνια συνεχούς επαγγελματικής ανάπτυξης και εξέλιξης:
Συνέχιση σπουδών σε Μεταπτυχιακό επίπεδο, συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα, μέλος συγγραφικών ομάδων, εισηγητής επιστημονικών Συνεδρίων, αναμορφωτής του «Μαθητόκοσμου», αρθρογράφος εφημερίδων, Πρόεδρος, Γεν. Γραμματέας και Μέλος του Συλλόγου εκπαιδευτικών «Εμμανουήλ Παπάς», Αιρετός στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, Προϊστάμενος διαφόρων Σχολείων, Διευθυντής επί 15 συναπτά έτη των Δημοτικών Σχολείων Λευκώνα και 18ου Σερρών, Αντιδήμαρχος Παιδείας!
Ήταν Σεπτέμβρης του 1992 όταν σε πρωτογνώρισα πάνω από το φωτοτυπικό μηχάνημα του 2ου Γραφείου της Ζίχνης ως αποσπασμένο για διοικητικό έργο!
Τριάντα χρόνια, Δημήτρη, 30 χρόνια!
Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω?
Έσβησα και ξανάγραψα!!!!
Ξανάγραψα και έσβησα!
Θα αποφύγω να μιλήσω για τη λατρεία σου στην Τασούλα, για το πώς μεγάλωναν τα μάτια σου από περηφάνια όταν μου μιλούσες για την Κατερίνα και τον Χρήστο ή για την λάμψη τους όταν αναφερόσουν στα εγγονάκια σου!
Θα περιοριστώ μόνο να πω, πως θέλω να μείνεις στη μνήμη των συναδέλφων μας, με αυτό που καταλήξαμε στις συζητήσεις μας περί τα τέλη της Χιλιετίας ως προς την Απόλυτη Αξία του Δασκάλου:
Ως ….. άνθρωπο Ορισμό της Προσφοράς και της Επαγγελματικής Αξιοπρέπειας!
Έτσι θέλω να σε θυμούνται όλοι:
Ως Υπόδειγμα Προσφοράς και Επαγγελματικής Αξιοπρέπειας!
Γιατί αυτός ο τύπος είναι καθαρός κι άτρωτος!
Δεν αμαυρώνεται, δε σπιλώνεται, δεν ακυρώνεται από κανέναν!
Επιβάλλεται με την Αξία του!
Έχει το Όραμα και το κάνει Έργο!
Έχει το Στόχο και φέρνει το Αποτέλεσμα!
Δεν παρακαλά γιατί δεν έχει ανάγκη!
Προχωρά Περήφανα με το κεφάλι Ψηλά!
Έτσι και ζυγιάζεται από την κοινωνία και τον εαυτό του!
Κι εσύ ήσουν Βαρύς, Δημήτρη, Πολύ Βαρύς!
Αιωνία σου η Μνήμη ….
Καλό Ταξίδι, Δημήτρη μου!»
Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον φίλο και συνεργάτη του Δημήτρη , ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού μας Γιάννης Καραβασίλης
Και η αλήθεια είναι πως θα μείνουν στην μνήμη μας τα μάτια των παιδιών και των μαθητών του…
Γιατί αυτά «μπολιάστηκαν» από τις ιδέες αλλά και την ζωή του…
Και μη νομίζεται, η αξία αυτού του μπολιάσματος έμεινε στην κοινωνία…
Μαζί με το …στίγμα του!
