Η ανάπτυξη αποτελεί ένα διαχρονικό ζητούμενο.
Ειδικά ενός τόπου σαν τις Σέρρες, όπου, αν και κατά γενική ομολογία, έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε τομείς όπως αγροδιατροφή, πολιτισμός, τουρισμός (εναλλακτικός, θρησκευτικός, ιαματικός, αθλητικός), έχει ταυτόχρονα βιώσει την αποβιομηχάνιση, και την περιθωριοποίηση, σε συνδυασμό με την μη αξιοποίηση αυτών των πλεονεκτημάτων. Αποτέλεσμα να φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις ανάπτυξης της χώρας.
Η τοπική μας οικονομία αποτελείται ως επι το πλείστον από μικρές τοπικές επιχειρήσεις, με πολλές από αυτές να έχουν το χαρακτήρα ατομικής επιχείρησης (που αποκλείονται a priori από τον αναπτυξιακό νόμο).
Ο εκάστοτε «Αναπτυξιακός Νόμος» διαχρονικά αποτελεί ένα εθνικό εργαλείο, που υποτίθεται στοχεύει στην δίκαιη συμπεριληπτική και βιώσιμη ανάπτυξη, με βάση τα μοναδικά προϊόντα, υπηρεσίες και ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου της χώρας, δημιουργώντας προστιθέμενη αξία σε αυτά.
Τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία η αντίληψη της ισόρροπης ανάπτυξης είχε εμποτίσει τον Αναπτυξιακό Νόμο 4399/16 και μάλιστα η έμφαση δινόταν στη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε πως το 89% των υπαχθέντων φορέων στον Ν4399/16 ανήκαν στις πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος που έφερε προς ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν φαίνεται ότι συνεχίζει να έχει ως επίκεντρο αυτές τις επιχειρήσεις. Αντίθετα βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ και φανερά δημιουργεί ένα απροσπέλαστο τείχος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ευελπιστούν να έχουν ένα σύμμαχο, να ορθοποδήσουν και να αναπτυχθούν, μετά την έξοδό από την υγειονομική κρίση.
Αυξάνει το ελάχιστο επιλέξιμο ύψος επένδυσης κατά 50% (πχ στις 150.000ευρώ από 100.000 ευρώ για τις μικρές επιχειρήσεις), παράλληλα, ενισχύει το ρόλο της «Τραπεζικής επιλεξιμότητας» μιας επιχείρησης, την ώρα που η μεγάλη πλειοψηφία των ΜμΕ δεν έχει πλέον πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.
Πόσες άραγε μικρές επιχειρήσεις στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών, μετά τα δύο χρόνια πανδημίας, θα θεωρηθούν βιώσιμες, αν κριθούν με απόλυτα τραπεζικά κριτήρια;;;
Η πρόσβαση των μικρών επιχειρήσεων που θα ξεπεράσουν τον πρώτο σκόπελο, δυσχεραίνει, από το επιπλέον κόστος που θα πρέπει να επωμιστούν για τη διενέργεια ελέγχων, από ιδιώτες κ .ά για την αξιολόγηση των τραπεζικών κριτηρίων.
Επιπλέον για τα επενδυτικά προγράμματα πάνω από 1 εκ €, δρομολογείται, με την αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τις Περιφέρειες, υπερσυγκέντρωση αποφάσεων και εξουσιών στην Αθήνα και στο Υπουργείο.
Όλως περιέργως δεν είδαμε να υπάρχει αντίδραση από τις Περιφέρειες γι’αυτή την μεθόδευση.
Ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος αντί να αξιοποιεί τα αυξημένα ποσοστά ενισχύσεων στις Περιφέρειες, φαίνεται ότι οδεύει στην στήριξη επιχειρήσεων που βρίσκονται στην Αττική, εντείνοντας περαιτέρω την ανισότητα μεταξύ της Π.Ε. Αττικής και τις άλλες Περιφέρειες της χώρας.
Λείπει μια στρατηγική εθνικής ανάπτυξης, που να συνδέει το μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης που πραγματικά χρειαζόμαστε, με τους πόρους του ΕΣΠΑ 2021-2027 και το Ταμείο Ανάκαμψης.
Εκτός αν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη βασίζει την ανάπτυξη στις… «Υπηρεσίες Μηχανικών Πλυντηρίων, Υπηρεσίες Σιδερωτηρίου Ρούχων, Χονδρικό Εμπόριο Φαρμακευτικών Προϊόντων…» κλάδοι που επέλεξε να εντάξει για πρώτη φορά η σημερινή κυβέρνηση στον Αναπτυξιακό Νόμο!
