Το μωράκι του Τζαντ και της Κρίσταν είχε μόλις γεννηθεί όταν ξαφνικά διαλύθηκαν τα πάντα γύρω τους – Οι πρώτες αντιδράσεις, ο πανικός και το αίμα
Η Κριστάλ είχε μόλις γεννήσει ένα υγιέστατο αγοράκι και μαζί με τον σύζυγό της Τζαντ απολάμβαναν τη στιγμή που γίνονταν για πρώτη φορά γονείς, όταν ένιωσαν το κτίριο του νοσοκομείου Al Roum στη Βηρυτό να σείεται προτού ένας εκκωφαντικός θόρυβος διαλύσει τα πάντα γύρω τους αφήνοντάς τους σε απόλυτο σοκ.
Ο Τζαντ πήρε αμέσως τον γιο του αγκαλιά θέλοντας να τον προστατεύσει και η Κριστάλ έμεινε αποσβολωμένη πάνω σ’ ένα κρεβάτι γεμάτο θραύσματα από σπασμένα τζάμια να αγωνιά για την τύχη του παιδιού της.
Την ώρα που γιόρταζαν το θαύμα της ζωής, ο Τζαντ και η Κριστάλ Σαουάγια (Jad & Christelle Sawaya) ήρθαν αντιμέτωποι με τον ίδιο τον θάνατο, όπως μαρτυρά η φωτογραφία του νεαρού πατέρα να κάθεται στο πάτωμα του διαδρόμου και να κρατά σφιχτά το νεογέννητο γιο του, πάνω στα γεμάτα κηλίδες αίματος ρούχα του, λίγα λεπτά μετά τη φονική έκρηξη στη Βηρυτό.
«Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Ήμασταν στο δωμάτιο όταν σημειώθηκε η έκρηξη. Δεν καταλάβαμε τι είχε συμβεί.
Όλα διαλύθηκαν, τίποτα δεν είχε μείνει στη θέση του.
Πήρα γρήγορα το παιδί μου αγκαλιά για να το προστατεύσω κι έτρεξα να βρω μια γωνιά να κρυφτώ καθώς φοβόμουν μια δεύτερη έκρηξη», τονίζει σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, από την πολύπαθη Βηρυτό, ο Τζαντ Σαουάγια.
Η «σπασμένη» φωνή του προδίδει την ένταση των στιγμών που ο ίδιος και η σύζυγος του βιώσαν την περασμένη Τρίτη, όταν 2.750 τόνοι νιτρικού αμμωνίου ανατινάχθηκαν σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο στο «μικρό Παρίσι της Ανατολής».
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Τζαντ επέστρεψε στο δωμάτιο για να βοηθήσει τη σύζυγό του προκειμένου να φύγουν από το νοσοκομείο καθώς τα πάντα γύρω τους κατέρρεαν.
Έχοντας γεννήσει μόλις ένα τέταρτο της ώρας πριν, η Κριστάλ έπρεπε να μαζέψει ό,τι δύναμη της είχε απομείνει για να κατεβεί πέντε ορόφους με τις σκάλες, μέσα στον πανικό που επικρατούσε παντού.
«Δεν ξέραμε τι πραγματικά συνέβη. Όλα γύρω μας ήταν κατεστραμμένα, αίμα και τραυματίες παντού», λέει ο νεαρός πατέρας, ο οποίος το μόνο που σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή ήταν να μεταφέρει τη σύζυγο και τον γιο του σε άλλο νοσοκομείο που δεν είχε πληγεί από την έκρηξη.
«Εκείνη τη στιγμή του απόλυτου χάους βρήκαμε τη δύναμη να σκεφτούμε πως έπρεπε να κάνουμε κάτι κι έτσι πήγαμε σ’ ένα άλλο νοσοκομείο, που ευτυχώς μας δέχθηκαν», σημειώνει ο Τζαντ και θυμάται την αγωνία των οικογενειών τους, που παρακολουθούσαν κι αυτοί συγκλονισμένοι τα γεγονότα.
«Γιατροί και νοσηλευτές είναι οι ήρωες μας»
Αυτοί, όμως, στους οποίους το νεαρό ζευγάρι θα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου St George της Βηρυτού ή Al Roum όπως είναι ευρύτερα γνωστό, αφού τους βοήθησαν και τους φρόντισαν παρ’ όλο που και οι ίδιοι είχαν τραυματιστεί.
«Είναι ήρωες. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο ευγνώμων είμαι για όλα όσα έκαναν για εμάς», υπογραμμίζει ο πατέρας του μικρού Ναμπίλ (Nabil), όπως είναι το όνομα του μικρού αγοριού, που προτού καλά- καλά δει το φως της ημέρας αντίκρισε το σκοτάδι μιας από τις χειρότερες τραγωδίες που έχει βιώσει στη σύγχρονη ιστορία του ο Λίβανος.
Οι σκοτεινές αυτές στιγμές θα παραμείνουν παντοτινά χαραγμένες στη μνήμη της Κρίσταλ και του Τζαντ αλλά τώρα που το αρχικό σοκ έχει κάπως ξεπεραστεί, αφού έχουν επιστρέψει πλέον στο σπίτι τους και είναι όλοι καλά στην υγεία τους, ήδη σκέφτονται την επόμενη μέρα.
«Θα πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να χτίσουμε ένα όμορφο μέλλον για τον γιο μας.
Αυτό που σκεφτόμαστε είναι αν πρέπει να μείνουμε εδώ ή να πάμε αλλού», λέει χαρακτηριστικά ο νεαρός πατέρας.
Ανάλογες ιστορίες, όπως του Τζαντ και της Κριστάλ αναδύονται καθημερινά μέσα από τα συντρίμμια της Βηρυτού αποτυπώνοντας με γλαφυρό τρόπο τον τρόμο και την αγωνία όλων όσοι έζησαν στο πετσί τους την τραγωδία με τους τουλάχιστον 154 νεκρούς.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, πάνω από 5.000 είναι οι τραυματίες κι εξ αυτών οι 130 χρήζουν νοσηλείας σε μονάδα εντατικής θεραπείας, ενώ περίπου 300.000 υπολογίζονται όσοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, που είτε καταστράφηκαν ολοσχερώς είτε υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές, με συνέπεια να έχουν άμεση ανάγκη για στέγη και προμήθειες σε τρόφιμα.
