Αναλυτικά η ομιλία ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΕΡΡΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ κοινή συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Εθνικό Σχέδιο Αναδάσωσης των πυρόπληκτων περιοχών».
Γίνεται μία πολύ καλή ενημέρωση μπορώ να πω. Δεν θα κρυγορήσω. Απλά μελετώντας και εγώ, όσο μπορώ, τη δασική πολιτική αυτή τη στιγμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πω ότι έχει ξεκινήσει κάπως αργά, δηλαδή μετά το 1997 και μετά το 2003,
γιατί υπάρχει μία ανομοιοκατανομή δασών όταν στη Σκανδιναβία αποκαλύπτεται περίπου το 39% της έκτασης ενώ κάτω χώρες μόνο το 9%, αντιλαμβάνεται καθείς ότι θα πρέπει να δούμε γενικότερα τις ιδιομορφίες της γηραιάς ανάλογα με την περιοχή.
Σε ό τι αφορά την Ελλάδα εγώ απλά θέτω κάποια ερωτήματα που θα μπορούσαν, τουλάχιστον σε επιστημονικό επίπεδο, να μας προβληματίσουν.
Κατά πόσο, αυτό που έχει γίνει και στη γειτονική Ιταλία, έχει αλλάξει γεωλογικά η περιοχή μετά τις πυρκαγιές και ό,τι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή γεωλογικά φαινόμενα που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών, να το πούμε απλά, και κατά πόσο, βέβαια, παρατηρούμε το ότι αλλάζει το μικροκλίμα σε μια περιοχή πέρα από τις αναδώσεις οι οποίες πρέπει να γίνουν και, βεβαίως δεν έχουμε και καλά δείγματα γραφής από παλιές πυρκαγιές στην Ελλάδα.
Ενθυμούμαι κάποτε ότι από τα 110.000 στρέμματα περίπου μόνο στην Αττική, αναδασωτέα ήταν μόνο τα 11.000 τη δεκαετία του 1980. Άρα, λάθη έγιναν και παλαιότερα σε ό, τι αφορά τις αναδασώσεις και δεν ξέρω εάν έχουμε πάει σε νέες μελέτες επιστημονικού ενδιαφέροντος και να δούμε τα είδη των δέντρων που πρέπει να ευδοκιμήσουν, γιατί αλλάζουν και τα συστατικά του εδάφους.
Αυτό, δηλαδή, το οποίο διαβάζω μέσα από αναδασώσεις που έχουν γίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης εμφανίζονται νέοι μικροοργανισμοί, οπότε έχουμε εκτός από τη χλωρίδα και την πανίδα όπου δημιουργείται ένας διαφορετικός κύκλος. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μέρος των ελληνικών δασών που είναι μέσα σε προστατευόμενες περιοχές όπως η NATURA.
Σε ό,τι αφορά βεβαίως τις περιοχές για τις οποίες αναφερθήκατε, εγώ είμαι από το νομό Σερρών.
Εκεί, ευτυχώς, τουλάχιστον έχουμε κάποια δάση που δεν έχουν πειραχθεί. Υπάρχουν,όμως, άλλα φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή,όπως, για παράδειγμα, οι μεγάλες πυρκαγιές της Θάσου από τη δεκαετία του 1980 και πώς μπόρεσε το νησί από μόνο του να αντισταθεί, διότι η φύση από μόνη της αντιστέκεται και δημιουργεί την αναδάσωση, την ανακύκλωση, αλλά πρέπει να προσέξουμε, στις περιοχές για τις οποίες λέτε, και τους σπόρους.
Τα ίδια τα δέντρα, δηλαδή, δημιουργούν αυτούς τους ώριμους σπόρους, εάν, όμως,το δάσος έχει καεί πριν από 17, 20 χρόνια ή νωρίτερα,δεν μπορούν να δημιουργηθούν αυτοί οι σπόροι.
Άρα, λοιπόν, πρέπει να δούμε και πώς μπορούμε να διαφυλάξουμε αυτό που λέμε αειφόρο ανάπτυξη μέσω της βιοποικιλότητας, αλλά κυρίως για περιοχές που η μορφολογία του εδάφους είναι τέτοια, δηλαδή η κλίση του εδάφους είναι από πάνω από 50% και δεν μπορούν να διατηρηθούν οι σπόροι. Τι κάνουμε σ’ αυτή την περίπτωση και κατά πόσο μας έχει απασχολήσει, για να μην χαθούν και κάποιοι σημαντικοί σπόροι στην Ελλάδα που δημιουργούν αυτό το μεσογειακό ελλαδικό κλίμα της βιοποικιλότητας.
Αυτά νομίζω ότι είναι ένα επιστημονικό πεδίο που χρήζει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά δημιουργεί και ερωτηματικά κατά πόσο πρέπει να το προσέξουμε γιατί δεν είναι μόνο καθεαυτό η αναδάσωση, πρέπει να δούμε πλατύφυλλα, κωνοφόρα, πρέπει να δούμε τη σύσταση του εδάφους, τους νέους μικροοργανισμούς, είναι μια αλυσίδα, δηλαδή, από επαΐοντες παρατηρητές που θα μας πουν κατά πόσο θα επηρεάσει από εδώ και πέρα το κλίμα της ευρύτερης περιοχής, αλλά και γενικότερα και τη μορφολογία του εδάφους και τα είδη των δέντρων που θα ευδοκιμήσουν.
Είναι θέματα που νομίζω ότι πρέπει να μας απασχολήσουν και ως Επιτροπή αλλά κυρίως τους επιστήμονες, για να δούμε τι γη θα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές μετά από αυτές τις ολέθριες πύρινες λαίλαπες που είχαμε.
Στη Δαδιά, για παράδειγμα, κάποτε που επισκέφθηκα αυτό το δάσος είχε προχωρήσει ένα πρόγραμμα με τις θερμικές κάμερες εκεί……. της Βουλγαρίας. Αυτό όμως αφορά τα μέτρα προστασίας που πρέπει να παρθούν, είναι μια άλλη παράμετρος για το τι μέτρα προστασίας μπορούμε να πάρουμε για να αποτρέψουμε πυρκαγιές ή να τις ελέγξουμε. Για τις αναδασώσεις, όμως, θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και από πλευράς επιστημονικής παρατήρησης.
Εμείς ως Ελληνική Λύση το έχουμε πει πολλές φορές ότι πρέπει να προσέξουμε και τα είδη, για παράδειγμα τα πεύκα, τα οποία πρέπει να ευδοκιμήσουν και τα οποία μπορούν να περιορίσουν, ενδεχομένως, κάποια δέντρα με βάση αυτά τα οποία θα επιλεγούν, για να μην έχουμε και πάλι φαινόμενα του μέλλοντος ή τουλάχιστον να αφήσουμε και κάποιες περιοχές στις δενδροφυτεύσεις που γίνονται πιο αραιές για να δημιουργήσουμε και κάποιες αντιπυρικές ζώνες που στο παρελθόν δεν είχαμε, καθώς έχουμε και πολλά ιδιωτικά δάση, πρέπει να το επισημάνουμε και αυτό.
Αυτό δεν είναι μόνο ελλαδικό φαινόμενο, είναι και ευρωπαϊκό. Στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές εκτάσεις δασών που είναι ιδιωτικές.
Εν κατακλείδι, να δούμε τι κάνουμε και με κάποιες διαχειρίσιμες χρήσεις γης βοσκοτόπων, να μη χαθούν αυτοί οι βοσκότοποι γιατί είναι πολύ αναγκαίο και σημαντικό για την ελληνική κτηνοτροφία, καθώς και δασικούς χάρτες ακόμη δεν έχουμε ολοκληρωμένους και πώς μπορείς να πας σε μια αναδάσωση όταν αυτή η χώρα καθυστέρησε πάρα πολύ στη σύνταξη δασικών χαρτών.
Πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη δασική χαρτογράφηση και να μπορούν και οι αρμόδιες υπηρεσίες να προχωρήσουν σε οργανωμένες αναδασώσεις.
