Αναλυτικά η ομιλία ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΕΡΡΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΟΥΜΠΑ ΓΙΑ ΤΟ σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού «Κύρωση της από 11.12.2023 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Έκτακτα μέτρα απαγόρευσης διάθεσης εισιτηρίων και παρουσίας θεατών σε αγώνες ποδοσφαίρου για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας τάξης και ασφάλειας» (Α’ 203) – Λήψη μέτρων για την αποτροπή και αντιμετώπιση της βίας στο πλαίσιο αθλητικών συναντήσεων και λοιπές ρυθμίσεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού».(3η συνεδρίαση).
Κύριοι του Υπουργείου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν πάω «κατ’ άρθρων», ξέρετε ακόμη και αυτή η συζήτηση που γίνεται, το ποιοι Φορείς θα έρθουν να μιλήσουν,ξέρετε ότι είναι τυπική διαδικασία,
ένα δώρον-άδωρον, δηλαδή λίγες ώρες πριν από την ψήφιση στην Ολομέλεια να έρθουν εδώ να τα πουν παράγοντες που έχουν σχέση με το χώρο του αθλητισμού είναι καλό, αλλά είναι μία «έκθεση ιδεών», δηλαδή δεν αλλάζει κάτι.
Το θέμα είναι, όλη αυτή η συζήτηση να είναι εποικοδομητική σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα και εν ευθέτω χρόνο, να δούμε μετά πώς μπορούμε να επεξεργαστούμε, όχι μόνο για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά αυτή είναι,
αν θέλετε, και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, για το πώς θα ακουστούν οι Φορείς πέρα από τη Διαβούλευση, για να μπορούν να λάβουν γνώση και οι βουλευτές, να έχουν αυτή τη δυνατότητα να τους ακούσουν μέρες πριν.
Το να έρχονται λίγες ώρες πριν από την ψήφιση ενός νομοσχεδίου στο Κοινοβούλιο, δεν λέει και πολλά, απλά συμφωνείς ή διαφωνείς ή βιωματικά πλέον ξέρεις ή σφαιρικά, το τι συμβαίνει.
Εδώ έχουμε το αίτιο και το αιτιατό, ξέρουμε και το αίτιο και το αιτιατό, «για να ανάψει η λάμπα χρειάζεται τον διακόπτη. Γιατί άναψεη λάμπα; Γιατί πατήθηκε ο διακόπτης». Εμείς ψάχνουμε την αιτιακή συνάφεια. Δεν την ξέρουμε;
Διότι ανάμεσα στοαίτιο και το αιτιατό- που είναι η βία- ξέρουμε από πού προκύπτει.Το αίτιο και το αιτιατό είναι γεγονότα τα οποία όμως μπορεί και να μην είναι γεγονότα αν δεν υπάρχει ανθρώπινη βούληση στον αντικειμενικό κόσμο.
Αυτό κάνουμε, αν το φιλοσοφήσουμε το θέμα, γνωρίζουμε το αίτιο, γνωρίζουμε το αιτιατό και τόσα χρόνια, επιδερμικά το αγγίξαμε και σισύφειος η προσπάθεια γενικότερα. Δεν μπορεί δηλαδή, αυτό που έλεγα και πριμ, η ναυτική φωτοβολίδα του 1986 που έπεσε στο Αλκαζάρ, μια πανομοιότυπη φωτοβολίδα έπεσε σαράντα χρόνια μετά, πάλι ναυτική, πάλι σε αθλητικό χώρο.
Δηλαδή τι άλλαξε και πώς μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη, από πλευράς και του κόσμου στο χώρο του αθλητισμού και δη της νεολαίας, ότι θα αλλάξει κάτι; Άρα λοιπόν, το θέμα όπως είπε ο Υπουργός- και θα συμφωνήσουμε σε αυτό- έχει βαθιές ρίζες.
Πάντα θα υπάρχει βία, κακά τα ψέματα, η κοινωνία μας δεν είναι αγγελικά πλασμένη, υποκινείται για μεγάλα συμφέροντα, κυρίως οικονομικής φύσης. Έχουμε να κάνουμε με εμπορευματοποίηση γεγονότων, όπως και να το κάνουμε.
Το μάρκετινγκ στον χώρο του αθλητισμού, είναι διαδεδομένο παγκοσμίως,άρα λοιπόν τα αίτια είναι σύνθετα, είναι βαθιά, έχουν να κάνουν με την γαλούχηση χαρακτήρων και ότι αυτό συνεπάγεται. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο και η αυστηροποίηση των ποινών μπορεί να βοηθήσουν κατά άτη.
Κανείς δεν μιλάει επίσης για τις εγκαταστάσεις στον αθλητικό χώρο που παίζουν στη μεγάλη σημασία ακόμη και στην αποτροπή της βίας. Έχουμε εγκαταλελειμμένα γήπεδα, απαράδεκτα,
μεσαιωνικής εποχής και θέλουμε να φιλοξενήσουμε μεγάλα γεγονότα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι,πόσες διαφημίσεις θα πάρει η τηλεόραση, πόσες πινακίδες ηλεκτρονικές θα μπουν μέσα και που θα τοποθετηθεί το VAR.
Αυτό μας ενδιαφέρει, δεν μας ενδιαφέρει η εγκατάσταση σαν εγκατάσταση, αν παρέχει ασφάλεια.
Είναι πολλά και τα ξέρετε κύριοι και σήμερα για να επιλυθεί το ζήτημα θέλει καλούς μέντορες. Κακά τα ψέματα, με μόνο στείρες υπουργικές αποφάσεις και με αυλοκόλακες της εκάστοτε κυβέρνησης, δεν επιλύεται.
Θέλει να πάει «μακριά η βαλίτσα» που λέεικαι ο λαός και να γίνουν συζητήσεις μέσα από το χώρο της Παιδείας, των πανεπιστημίων, δράσεις στους ΟΤΑ παντού, στην κοινωνία.
Στο άρθρο 3, η αναμόρφωση του κανονιστικού πλαισίου των ελέγχων για τη διαπίστωση της σύννομη ή μη, λειτουργίας των συστημάτων ηλεκτρονικής εποπτείας των αθλητικών εγκαταστάσεων, όταν οι κάμερες, ως επί το πλείστον, δεν λειτουργούν με εντολή των ΠΑΕ και μάλιστα για φιλάθλους οι οποίοι βρίσκονται είτε υπό το καθεστώς μέθης ή και υπό την επήρεια, αν θέλετε ακόμη, ουσιών,
δεν διευκρινίζονται τα μέτρα για την αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης δημοσίων δηλώσεων που υποκινούν και ενθαρρύνουν πράξεις βίας. Υπάρχει και αυτό το φαινόμενο, υπάρχουν κάποιες δηλώσεις ύποπτες. Θα διώκονται; Δηλώσεις που υποκινούν, που κάνουν πλύση εγκεφάλου στη νεολαία μας.
Ας πάμε τώρα στο άρθρο 4 παράγραφος 1. Αν και μειώνονται τα μέλη της ΔΕΑΒ, δεν παύει να αποτελεί η διάταξη μία φωτογραφική διάταξη, για εμάς, με ευλογίες- διατάξεις- του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού.
Στην παράγραφο 2 δεν διευκρινίζονται το κόστος επιβάρυνσης του κρατικού μας Προϋπολογισμού από τη διαρκή εκπαίδευση του Ειδικού Σώματος Παρατηρητών της ΔΕΑΒ.
Στην παράγραφος 3, οι διατάξεις που καταργούνται, θεωρούμε ότι είναι βασικής σημασίας και αξίας, ειδικά σε ότι αφορά την ανάπτυξη πρωτοβουλιών ενημερωτικού ή επιμορφωτικού χαρακτήρα, με σκοπό πάντα, αυτό που λέγαμε, την καλλιέργεια ενός αθλητικού πνεύματος.
Στο άρθρο 5, παράγραφος 2, δεν κατανοούμε τον λόγο σύστασης της εν λόγω επιτροπής, όταν το έργο της μπορεί να ολοκληρωθεί και από τη ΔΕΑΒ, δεν κατανοούμε δηλαδή γιατί η ΔΕΑΒ δεν αξιοποιείται και υπάρχει ανάγκη σύστασης μιας νέας επιτροπής.
Είμαστε στη χώρα όπου υπάρχουν πολλοί πρόεδροι, πολλοί διευθυντές και πολλές επιτροπές. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις ή διευθυντής είναι ο ένας ή πρόεδρος ή είναι μέλος μιας επιτροπής. Αυτό το σύνθετο και πολλαπλό παζλ, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει.
Δεν κατανοούμε το λόγο ύπαρξης αυτής της επιτροπής, όταν δεν αυστηροποιείται το πλαίσιο περιοριστικών μέτρων αποκλεισμού σε περίπτωση παραβατικών συμπεριφορών.
Η πίεση που πρέπει να ασκηθεί πρωτίστως στους διάφορους αθλητικούς συνδέσμους που λειτουργούν ως ένα γκέτο βίαιων και εγκληματικών συμπεριφορών και στους οποίους μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική έρευνα.
Είναι αυτό που λέγαμε πριν ανάμεσα στο αίτιο και στο αιτιατό, αλλά δε μπορούμε να τα ρίχνουμε όλα στα μέλη μιας λέσχης.
Οι λέσχες χρειάζονται, με σωστή εποπτεία, για να καλλιεργήσουν συνέργεια και ομαδικό πνεύμα, αλλά θέλει να είναι πραγματικές λέσχες που θα αγκαλιάζουν τη νεολαία και δεν θα την οδηγούν σε βίαιες πράξεις.
Στο άρθρο 6 με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ορίζεται η διαδικασία του δειγματοληπτικοί ελέγχου των εισιτηρίων ως ένα έκτακτο μέτρο, παρά το γεγονός ότι το ζήτημα αυτό αποτελεί εδώ και πολύ καιρό ένα αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο αντιμετώπισης της οπαδικής βίας.
Έχει συζητηθεί πολλάκις το θέμα αυτό. Πρέπει να γίνεται έλεγχος και ταυτοποίηση, κανείς δεν το αμφισβητεί. Το τι καρυδιάς καρύδι μπορεί να μπει μέσα και να μην είναι ταυτοποιημένο, αλλά δεν είναι πανάκεια.
Είναι ένα κομμάτι. Η αυτόματη ταυτοποίηση θα καθιστά αυτό τον έλεγχο των εισιτηρίων και ταυτοποίηση των θεατών χωρίς τη συμμετοχή των αστυνομικών οργάνων.
Η χρήση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου δεν θα πρέπει να αποκλείσει και τη χρήση του εντύπου. Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται στη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. Είναι καλό το «knowhow» αλλά πρέπει να το δούμε κι αυτό για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στα κοινωνικά στρώματα με βάση το γνωστικό τους αντικείμενο, ότι υπάρχει και το έντυπο και σίγουρα πρέπει να διατηρηθεί.
Σε ότι αφορά στο άρθρο 8 για την ηλεκτρονική εποπτεία αθλητικών εγκαταστάσεων είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτό για την πρόληψη της οπαδικής βίας. Όμως, πρέπει να διασφαλιστεί στην πράξη και αυτή η ορθή, η λελογισμένη, καλή λειτουργία του συστήματος. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι ένα σημαντικό κομμάτι.
Πρέπει να προστατέψουμε και τη λεγόμενη προσωπική μας κλειδαρότρυπα. Όπως και να το κάνουμε έχει να κάνει με προσωπικότητες.
Στο άρθρο 9, η κυβέρνηση πολλές φορές στηρίζεται σε αυτή τη μέθοδο του λεγόμενου «καρφώματος» για να εξιχνιάσει κάποια αξιόποινη πράξη. Δε μπορεί να λάβει μέτρα για να βρει το δράστη. Πρέπει, λοιπόν, να παρακινήσει κάποιον να συνεργαστεί, κάποιον ως πληροφοριοδότη.
Δεν είναι αρεστό αυτό. Ισχύει και στο νόμο των ναρκωτικών και θυμάμαι ως δημοσιογράφος το είχαμε συζητήσει κάποτε σε μια ημερίδα ότι αυτός που θα καταδώσει το μεγαλύτερο ψάρι θα ελαφρύνει την ποινή του, αλλά δεν είναι δομημένο σωστά αυτό.
Καλύτερα να μην επαφίεται η δράση πάνω σε αυτό το κομμάτι να υπάρχει το «κάρφωμα» για να μειώσει ο άλλος την ποινή. Δεν είναι ανθρώπινο, όπως και να το κάνουμε. Ναι μεν, χρειάζονται αυτά, δηλαδή, η συλλογή πληροφοριών.
Αν πει κάποιος ότι δεν χρειάζεται ένας πληροφοριοδότης θα πει ψέματα, αλλιώς πώς θα εργαλειοποιηθεί όλη αυτή η πληροφορία που παίρνεις ως συστατικό, αλλά ανθρώπινα αντιλαμβάνεστε δεν ακούγεται καλά.
Στο άρθρο 10, είναι πολλά αυτά που μπορούν να συζητηθούν.Στην παράγραφο που διευκρινίζεται τι θεωρείται τελικά αγωνιστικός χώρος,εννοείται ο χώρος που περικλείεται από τις εξέδρες και την εσωτερική περίφραξη της αθλητικής εγκατάστασης και περιλαμβάνει τον κυρίως αγωνιστικό χώρο, την περιμετρική αυτή έκταση, τις τεχνικές περιοχές με τους πάγκους.
Το θέμα είναι ότι ο νομοθέτης νομοθετεί μόνο για τις παραβάσεις του εντός αγωνιστικού χώρου, αφήνοντας τώρα, επιτρέποντας, παρακινώντας;Τι να κάνουμε; Να το κάνουμε έξω από τα γήπεδα;
Γνωρίζουμε ότι τα επεισόδια μεταφέρθηκαν εκτός αγωνιστικών εγκαταστάσεων, γιατί σίγουρα εκεί ο έλεγχος δεν μπορεί να υπάρξει όπως σε μία έκταση πουπεριφρουρείται, αλλά κάτι πρέπει να γίνει και σε αυτό.
Θα μπουν κάμερες και έξω;Θέλει συζήτηση. Θα υπάρχει μια καλύτερη αστυνόμευση έξω; Κάτι πρέπει να γίνει, αφού μεταφέρονται τα επεισόδια εκτός αγωνιστικού χώρου. Άρα, πρέπει να βρούμε λύση εκεί. Το να μη γίνονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να γίνονται έξω, το ίδιο και χειρότερο. Το αποτέλεσμα μετράει.
Στο άρθρο 11 εμπεριέχεται μία εξουσιοδοτική διάταξη σύμφωνα με την οποία με Κοινή Υπουργική Απόφαση εξειδικεύονται οι παραβατικές συμπεριφορές που συνεπάγονται την εφαρμογή της παρούσας. Καθορίζετε, δηλαδή, τα ειδικότερα ποσοστά απομείωσης της χρηματοδότησης ανάλογα με τον αριθμό, την ένταση και τη βαρύτητα των παραβατικών συμπεριφορών.
Ρύθμιση που δίνει αυτή την εξουσία σε Υπουργούς να εξειδικεύουν ποιες συνιστούν παραβατικές συμπεριφορές και ποια είναι τα ποσοστά απομείωσης. Διάταξη, δηλαδή, που αφήνει περιθώριο υποκειμενικό και άρα, διαφορετικών μεταχειρίσεων.
Είναι αυτό που λέγαμε πριν ότι οι αποφάσεις πρέπει να είναι από συλλογικά όργανα, από ανθρώπους που έχουν εμπειρία και γνώσεις, από επαΐοντες δηλαδή, και να μην εναπόκειται στην κρίση ενός Υπουργού και όλων αυτών που τον περιβάλλουν.
Αυτή η προσπάθεια που γίνεται, δηλαδή, να προστατεύσει τους αθλητικούς αγώνες, παρέχει για μια ακόμη φορά αυτές τις αυξημένες εξουσίες στους αρμόδιους Υπουργούς.Δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Πολλές φορές εμείς, ως Ελληνική Λύση, αυτό το φέρνουμε ως παρατήρηση για να πούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει ένας συγκεντρωτισμός εξουσίας. Ξέρετε, η συγκέντρωση εξουσίας μετατρέπει τον εκάστοτε Υπουργό σε Κρέοντα, το αντιλαμβάνεται κανείς.
Στο άρθρο 12,μπορούμε να καταλάβουμε την πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει τον αριθμό λεσχών υπό τη σκέψη ότι αποτελούν πηγές εκδήλωσης έκνομων συμπεριφορών,αλλά εδώ προσέξτε τώρα, έρχεται σε σύγκρουση με το Σύνταγμα και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, είναι το άρθρο 11 του Συντάγματος
,και αυτό διότι η ύπαρξη μιας λέσχης φιλάθλων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη περιορίζει το δικαίωμα του φιλάθλου της ομάδας που ζει σε διαφορετική πόλη. Πρέπει να το δείτε γιατί ενδεχομένως αυτό να πηγαίνει κόντρα aprioriμε το Σύνταγμα, το δικαίωμα, δηλαδή, του αθρίζεσθαι, του συνέρχεσθαι, τουομαδοποιήσθαι.
Στο ίδιο άρθρο, είναι αδύνατο τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου που περιγράφονται στην παράγραφο 3 να είναι ενήμερα για τυχόν διάπραξη αδικημάτων αθλητικής βίας από κάποιο απλό μέλος, το οποίο, μάλιστα, έχει αποφανθεί αμετάκλητα ποινική δικαιοσύνη.
Είναι μια παρατήρηση σε ό,τι αφορά το άρθρο 12, όπου δεν διασφαλίζεται ούτε ο περιορισμός των λεσχών, ούτε ο έλεγχος των μετεχόντων σε αυτές, ούτε η πάταξη της βίας.Αποτελούν, δηλαδή, για εμάς ημίμετρα που παρέχουν στην κυβέρνηση το επιχείρημα της ενασχόλησής τους με την πάταξη της βίας.
Αφήνω το άρθρο 13 για να πάω στο άρθρο 14, όπου εδώ τίθεται η νέα παράγραφος στην οποία θεωρούμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να νομιμοποιήσει μια λογοκρισία για να φιμώσει τη λαϊκή έκφραση και αναλυτικότερα εισάγεται η απαγόρευση ανάρτησης στην αθλητική εγκατάσταση πανό ή άλλων εγγράφων πολιτικού, θρησκευτικού, ιδεολογικού χαρακτήρα με περιεχόμενο υβριστικό, ρατσιστικό ή σεξιστικό.
Ποιος θα το κρίνει αμερόληπτα,το να μιλήσουμε, δηλαδή, όπως είπε και ο προηγούμενος ομιλητής, για τα Τέμπη ή να εκφραστεί ένα κοινωνικό μήνυμα από ένα πανό μέσα στο γήπεδο;
Θα πρέπει να δίνουμε αυτό το δικαίωμα στην κοινωνία να μπορεί να κάνει την ανάρτηση, διότι το ποδόσφαιρο και οποιοδήποτε άλλο άθλημα, δεν θέλω να πω ότι είναι ένα ξέσπασμα, μια αποτοξίνωση της κοινωνίας θα το χαρακτηρίσουμε για να φύγουν κάποια τοξικά χαρακτηριστικά,
αλλά πρέπει να εκφραστεί και μέσω κάποιων μηνυμάτων. Άρα, λοιπόν, ο χώρος του αθλητισμού πρέπει να έχει μηνύματα, όχι μηνύματα για παράδειγμα ξενοφοβικά, αλλά τα μηνύματα δεν είναι κάτι κακό,είναι η πεμπτουσία ανθρώπων που συναθροίζονται με απώτερο σκοπό να περάσουν καλά, να ψυχαγωγηθούν, γιατί αυτή είναι η έννοια, αλλά συνάμα να εκφράζουν και τον καημό τους, τη λύπη τους, τον πόνο τους,τα πρεσβεύωτους.
Το να έχουμε στην ΑΕΚ την Αγιά Σοφιά και να την παρουσιάζουν χωρίς τους μιναρέδες δεν είναι κακό, δε σημαίνει ότι θα πάμε να πάρουμε την Αγιά Σοφιά, αλλά είναι μια έκφραση ή το να μιλάμε για άλλα ζητήματα που αφορούν, όπως είπαμε, ατυχήματα που έχουν γίνει στο παρελθόν όπως τα Τέμπη.
Πρέπει να εκφραστεί ο κόσμος, πρέπει να βγει πόνος, πρέπει να μπορέσει η κοινωνία να εκφραστεί έστω μέσω του αθλητισμού.
Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο μία σωματική διάπλαση ή να πας να δεις έναν αγώνα,είναι μία συνάθροιση φίλων, ανταλλαγής απόψεων,είναι μία πανσπερμία απόψεων, γνωμών και φιλίας, δημιουργούνται φιλίες εκεί.
Αυτό δεν πρέπει να το στερήσουμε. Είναι ό, τι καλύτερο σε μια κοινωνία να μην αισθάνεται το σύνδρομο της μοναξιάς του πλήθους, που είναι και φαινόμενο της εποχής.
Για το ότι δεν έγινε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια ας μην επανέλθω.
Θα πάω πολύ γρήγορα στο άρθρο 17, όπου έχουμε τη χαρτογράφηση αθλητικών φορέων, διασφάλιση της χρηστής διακυβέρνησης στον αθλητισμό.
Μιλάμε για το σύστημαe-Kouros.Δεν βλέπουμε καν το χρονικό ορίζοντα για τη δημιουργία μιας ψηφιακής πλατφόρμας και δεν γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει αυτό το έργο, που, προφανώς, θα αναλάβει κάποια εταιρεία, καθώς απλά αναφέρεται στην ειδική έκθεση ότι θα προκληθεί δαπάνη επί του κρατικού προϋπολογισμού χωρίς έστω ένα ενδεικτικό εύρος.
Να ξέρουμε πόσο θα κοστίσει,να γνωρίζουμε πόσα είναι τα λεφτά που θαδαπανηθούν.Από τον κρατικό προϋπολογισμό βγαίνουν, άρα βγαίνουν από τον φορολογούμενο πολίτη και από τον κάματό του.
Θα αφήσω, γιατί περνάει ο χρόνος και δεν θέλω να κουράζω, αλλά το Καυταντζόγλειο Στάδιο είναι, μια πληγή που αιμορραγεί χρόνια και έχει κάνει μεταστάσεις στην κοινωνία της συμπρωτεύουσας είναι, ένα καρκίνωμα που το αφήσαμε εν τη γενέσει του, έχει κάνει μεταστάσεις και προσπαθούμε τώρα για μία ακόμη φορά να προλάβουμε, κάτι που δεν θεραπεύσαμε. Έλεος.
Ένα γήπεδο με μεγάλη ιστορική αξία, στο κέντρο της συμπρωτεύουσας, που αποτελεί πόλο έλξης αθλητικών δραστηριοτήτων πολλών ατόμων, μικρής, μέσης και μεγάλης ηλικίας και το αφήσαμε στο έλεος.
Γιατί κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί ο ΗΡΑΚΛΗΣ δεν είναι στη μεγάλη κατηγορία, γιατί δεν έχει αποδώσει η συναλλαγή με τον ΠΑΟΚ και οποιαδήποτε άλλη ομάδα και το αφήσαμε, αφού δεν έχει καν εισιτήρια, αφού δεν έχει κέρδος, έλα μωρέ, που θα δώσουμε τώρα χρήματα για ένα γήπεδο το οποίο ρημάζει, που είναι κόσμημα όμως.
Λες και έχουμε πολλά γήπεδα στην Ελλάδα και το αφήσαμε έτσι και τρέχουμε τώρα με αυτόν τον περιβόητο συντονιστή, το γενικό να’ναι ως, Μεσσίας και να δώσουμε αυτά τα 50 χιλιάρικα λες και δεν μπορούσαμε να το προνοήσουμε πριν.
Λες και ….. δαπανούμε αλόγιστα χρήματα, από δω κι από κει, μπορεί να γίνει ένα νοικοκύρεμα και όχι, μόνο το …… στη Θεσσαλονίκη – άλλη πληγή – και αφήσαμε το Καυταντζόγλειο να ρημάζει λες και το Καυταντζόγλειο ήταν ένα γήπεδο, γηπεδάκι ενός καθαρά ιδιωτικού φορέα και τώρα το παράτησαν. Δεν είναι έτσι. Δεν ξέραμε, ότι θα ρημάξει το Καυταντζόγλειο;
Πόσα γήπεδα έχει πια αυτή η Θεσσαλονίκη, δεύτερη πόλη στην Ελλάδα των δύο εκατομμυρίων κατοίκων. Γήπεδα πεπαλαιωμένα, Καλαμαριά, Χαριλάου, Τούμπα αυτά είναι, άντε Εύοσμο που είναι χάλια.
Το Καυταντζόγλειο ρήμαξε,το αφήσαμε χορτάριασεκαι αυτό, όπως και τα υπόλοιπα έργα Ολυμπιακών Αγώνων, που με επίκαιρη ερώτηση της Ελληνικής Λύσηςο κ. Αυγενάκης τότε, ο προκάτοχός Υπουργός, προσπαθούσε και παραδέχτηκε αυτή την εικόνα που είναι απαράδεκτη.
Τα κάναμε όμως, τα δημιουργήσαμε, γιατί έπρεπε στο βωμό των Ολυμπιακών Αγώνων να παρουσιάσουμε μια Ελλάδα του μάρκετινγκ, του χρηματιστηρίου.
Έτσι, λοιπόν, κύριοι εδώ θα αναγνωρίσουμε μια προσπάθεια, αλλά το θέμα είναι όσον αφορά τη σχέση της αιτιακής συνάφειας, πολύ βαθύ. Αν δεν γίνουν δράσεις που εμείς θα προτείνουμε και στην Ολομέλεια, κύριε Πρόεδρε, να ξεκινήσει αυτό μέσα από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέσα από τα σχολεία, μέσα από το Σύμβουλο της γειτονιάς και μέσα από λέσχες, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν πολιτιστικό πυλώνα.
Πολιτιστικό πυλώνα, υπάρχει λέσχη σήμερα και στις Σέρρες, που έχει επιτραπέζια παιχνίδια, σκάκι, είναι φίλαθλοι αυτοί οι άνθρωποι. Το φίλαθλο πνεύμα θέλουμε όχι, την οπαδική βία και όχι, το οπαδικό στείρο πνεύμα και μπορούμε να το κάνουμε.
Απλά θέλει ανθρώπους, θέλει μεγάλη βεντάλια, θέλει υπομονή, θέλει στρατηγικό σχεδιασμό. Ανοίγουν τα γήπεδα για μία ακόμη φορά, αφού κλείσουν, για να ξανακλείσουν μετά ίσως, μετά από λίγους μήνες.
Δεν θα περιμένουμε να γίνει ένα ειδεχθές έγκλημα, για να πούμε ότι η ναυτική φωτοβολίδα του 1986 και η ναυτική φωτοβολίδα του 2024, είναι ένα και το αυτό, η εικόνα είναι ίδια και ψάχνουμε να βρούμε τις μικρές διαφορές. Σας ευχαριστώ.
Το Επιμελητήριο Σερρών έκοψε την καθιερωμένη βασιλόπιτα
Εγκατάσταση 3 Περιβαλλοντικών σταθμών στη Π.Ε Σερρών
Ένα νέο ασθενοφόρο στις Σέρρες – Περιμένουμε την αναδιάρθρωση του ΕΚΑΒ για …περισσότερα!
