Την θαυμάζουμε για τη δημοσιογραφική της καριέρα και τις καυστικές ατάκες της. Ο λόγος για τη Γαρυφαλλιά (Λιάνα) Κανέλλη, την Ελληνίδα δημοσιογράφος, πολιτικός και πρωτοπόρος οπαδός της υιοθεσίας, αφού ο υιοθετημένος γιος της είναι τώρα 28 χρονών.
Η Λιάνα Κανέλλη Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1954 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.
Λιάνα Κανέλλη: Η πρώτη παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων
Ήταν η πρώτη γυναίκα που παρουσίασε δελτίο ειδήσεων στην κρατική τηλεόραση (1976) και από τις πρώτες στην ιδιωτική (εκφώνησε το πρώτο δελτίο ειδήσεων του Mega Channel το Νοέμβριο του 1989).
Παράλληλα εργάστηκε ως ανταποκρίτρια του ABC- USA κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου.
Έχει εργαστεί επίσης στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven X, Star Channel, ANT1, ΣΚΑΙ και έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Απογευματινή, Τα Νέα και Το Βήμα. Από το 1997 εκδίδει το περιοδικό “Νέμεσις”.
Έχει βραβευθεί για την κοινωνική και αντιρατσιστική της δράση, από πολλούς συλλόγους και οργανώσεις, μεταξύ αυτών έχει τιμηθεί και με το Βραβείο Ιπεκτσί.
Μεταξύ άλλων έχει συγγράψει τα βιβλία “Στοχασμοί”, “Λειτουργία των Όρκων” και “Ρουάντα, ο Ρους του Κάτω Κόσμου”.
Η Λιάνα Κανέλλη είναι από τις πρωτοπόρους οπαδούς της υιοθεσίας καθώς ο υιοθετημένος γιος της, Γαβριήλ είναι σήμερα 27 ετών και παραμένει «πεισματικά» μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Λιάνα Κανέλλη: «Δεν θέλω ο γιος μου να μου κάνει baby sitting»
«Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να μου κάνει παρέα και baby sitting», είχε πει επίσης το 2011 η Λιάνα Κανέλλη. «Το βρίσκω ανώμαλο. Να βγαίνει έξω θέλω, να βγαίνει με τους φίλους του και ευτυχώς είναι κοινωνικό παιδί. Χειρότερο πράγμα από ανελεύθερα παιδιά και κυρίως αναγκασμένα να ζουν με τους γονείς δεν υπάρχει. Το παιδί πρέπει να είναι μαζί μου όταν θέλει, όποτε θέλει και σε καμιά πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη, για λόγους ηθικής στήριξης».
Μάλιστα είχε δηλώσει παλιότερα σε συνέντευξή της στα «Νέα»: «Έχω την οικογένεια που μου κλήρωσε η υγεία και η τύχη μου. Μεγαλώνω τον ψυχογιό μου, τον Γαβριήλ – Χρήστο όπως ονειρεύτηκα και προσευχήθηκα να αξιωθώ»
