Για όσους γνωρίζουν σε βάθος το παρασκήνιο των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός το οποίο δύσκολα μπορεί να παραβλεφθεί.
Σε τι συνίσταται;
Στη μαύρη τρύπα που εντοπίζεται αυτή τη στιγμή στην απευθείας συνεννόηση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
Όσο ήταν στο διπλωματικό γραφείο του Έλληνα πρωθυπουργού η Ελένη Σουρανή, υπήρχε πάντα ανοικτός δίαυλος επαφής με τον Τούρκο ομόλογό της Ιμπραήμ Καλίν.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες.
Η Σουρανή, ωστόσο, μετατέθηκε στην ελληνική πρεσβεία στην Ρώμη, ενώ φαίνεται ότι η αντικαταστάτριά της στην Αθήνα ακόμα ψάχνει τα «πατήματά» της.
Είναι λογικό. Δεν έχει ούτε μήνα που ανέλαβε τα νέα καθήκοντα της, οπότε δεν μπορεί κανείς να έχει αυξημένες απαιτήσεις.
Το θέμα είναι πώς καλύπτεται αυτό το κενό.
Προς το παρόν, απάντηση δεν μπορεί να δοθεί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Αθήνα αναλαμβάνει διάφορες πρωτοβουλίες.
Ακόμα και ο πρωθυπουργός.
Γιατί δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στον ίδιο το γεγονός ότι με προσωπική παρέμβαση του η πρόεδρος της Κομισιόν υποχρεώθηκε πριν 15 μέρες, μέσα σε λίγες ώρες, να κάνει μεγάλη αναδίπλωση αναφορικά με τα ελληνο-τουρκικά, εγκαταλείποντας την πολιτική των ίσων αποστάσεων.
Οσοι ξέρουν, υποστηρίζουν ότι πριν το δείπνο που έλαβε χώρα στο πλαίσιο του φόρουμ του Νταβός, ο Μητσοτάκης είχε μια μάλλον έντονη συζήτηση με την Ούρσουλα, απότοκο της οποίας ήταν η δήλωση της εκπροσώπου της λίγο μετά για το πόσο σημαντικός εταίρος είναι η Ελλάδα, αγνοώντας παντελώς την Τουρκία.
Το ελληνικό μότο;
«Όλα έχουν ένα όριο…».
