Με μεγάλη περιέργεια κάθισα χτες να ακούσω την ομιλία του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο περιμένοντας δυο μόνο λέξεις. «Cyprus”, “Over flights”. Όταν τις άκουσα κατάλαβα ότι ο Μητσοτάκης πήγε στην Αμερική (και) για να διεκδικήσει και έτσι έβαλα την ομιλία από την αρχή ακούγοντας τη με προσοχή.
Η αλήθεια όπως τόνισαν πολλοί είναι πώς η ομιλία ήταν φυσικά κομμένη και ραμμένη για το συγκεκριμένο κοινό.
Ενώ τα θέματα που έθεσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός αφορούσαν τόσο τη δημοκρατία όσο και το πόλεμο στην Ουκρανία.
Θέματα που έθεσε δηλώνοντας απόλυτα ότι είναι με το πλευρό της Αμερικής ώστε να κερδίσει τη συμπάθεια, το χειροκρότημα αλλά και να μπορέσει να πει αυτά που ενδιαφέρουν εμάς, όπως είναι το Κυπριακό, η τούρκικη προκλητικότητα και πώς μπορεί η Ελλάδα να φανεί «χρήσιμη» στη Δύση τη δύσκολη περίοδο που μόλις ξεκινήσαμε να διανύουμε ..την αρχή της ενεργειακής κρίσης.
Μπροστά στους Αμερικανούς γερουσιαστές και βουλευτές αφενός περιέγραψε ένα κόσμο που αλλάζει βίαια και ποια θέση θέλει να έχει η Ελλάδα σε αυτόν, αφετέρου, χωρίς να αναφέρει τη λέξη Τουρκία, ήταν ξεκάθαρος. Ο Πρωθυπουργός έστειλε το μήνυμα ότι ο «ιστορικός αναθεωρητισμός δεν θα γίνει ανεκτός από τη διεθνή κοινότητα των δημοκρατικών χωρών», και ότι αυτός δεν εντοπίζεται μόνο στη Ρωσία. Και ως μέλος του ΝΑΤΟ ζήτησε τη προσοχή του κογκρέσου στις αποφάσεις αμυντικών προμηθειών σχετικά με την ανατολική Μεσόγειο».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η αλήθεια πώς πήγε έτοιμος και έθεσε τα θέματα της Ελλάδας ορθά, και σε μια περίοδο που η Τουρκία για να εκβιάσει καταστάσεις δημιουργεί προβλήματα στο ΝΑΤΟ.
Το ζήτημα είναι αν το χειροκρότημα θα μεταφραστεί σε απτή βοήθεια και αν η Ελλάδα αποκτήσει το ρόλο του συμμάχου με προτεραιότητα στα Βαλκάνια.
Κάτι που έκανε σαφές ο πρωθυπουργός ότι μπορεί να γίνει από το βήμα του κογκρέσου.
