Παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας , κατά την επίσημη διακήρυξη, εννοώντας,
την παγκόσμια ημέρα κατά της βίας που εκδηλώνεται καθημερινά με βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών κι οδηγεί , όχι σπάνια, σε δολοφονία !
Απίστευτο κι όμως αληθινό, το γεγονός ότι στα 2021 η πολιτισμένη ανθρωπότητα, με εμφανές το επείγον της αναγκαιότητας να επανακαθορίσουμε το περιεχόμενο των όρων “πολιτισμός” και “πολιτισμένος”, αισθάνεται την αναγκαιότητα να ορίσει ημέρα κατά της λαίλαπας που εκδηλώνεται ως ένταση βιαιότητας κατά των γυναικών απ’ άκρου σ’ άκρου του πλανήτη !
Βιώσαμε την αποκορύφωση της αθλιότητας με σειρά γυναικοκτονιών στην Ελλάδα, και φέτος και πέρσι και προπέρσι, ενός σοκαριστικού αριθμού γυναικοκτονιών, που ● δεν είναι δυνατόν να μας αφήνουν αδιάφορους στην μιζέρια της καθημερινότητάς μας,
● δεν μπορεί να μας βρίσκει περιχαρακωμένους στην τυφλή εγωιστική πορεία μας σε μιά κοινωνία που χάνει τα κοινά σημεία αναφοράς της,
● είναι αδιανόητο να μην συγκλονίζει την ύπαρξή μας, να μην ταράζει την ανασφαλή ιδιωτικότητά μας στη ζούγκλα των πόλεων,
● να μην μας παρακινεί σε δράση αποτελεσματικής αντιμετώπισης της καθημερινής κτηνωδίας της βιαιότητας σε βάρος των γυναικών !
Γιαυτό είναι καίριο το γεγονός ότι θεσπίστηκε τούτη η μέρα προβληματισμού, εστίασης στο πρόβλημα, ανάδειξης της σοβαρότητάς του !
Αλλοίμονο, όμως, εάν , όπως δυστυχώς φαίνεται να εξελίσσεται, η ανθρωπότητα, ως σύνολο, οι πολίτες, ως εξουσίαν έχοντες, οι αρμόδιοι των χωρών, των εξουσιών, των φορέων, των εκκλησιών, των οργανώσεων, του πνεύματος, οι εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι, οι λοιποί εμείς,
Αλλοίμονο, εάν εφησυχάσουμε τις συνειδήσεις μας επειδή ορίστηκε τούτη η μέρα εστίασης στο έγκλημα , εστίασης στα αναρίθμητα εγκλήματα της βίας κατά των γυναικών, που οδηγεί πολύ συχνά στην κορύφωση των γυναικοκτονιών,
Αλλοίμονο, εάν δεν αξιώσουμε συγκεκριμένες δράσεις πρόληψης της έμφυλης βίας, πρόληψης της απανθρωπιάς που συνεπάγεται η ένταση της βίας κατά των γυναικών, αφού στην πράξη αυτή καθ’ αυτή η βία , οι βιαιοπραγίες, οι γυναικοκτονίες τι άλλο σημαίνουν παρά την άρνηση στη γυναίκα να ζεί, να εκφράζεται, να συμπεριφέρεται, να σκέπτεται , να αγαπά, να ερωτεύεται, να βιώνει σαν αυτεξούσιος ελεύθερος άνθρωπος,
Αλλοίμονο εάν δεν αναζητήσουμε τις ρίζες του προβλήματος γιά να αντιμετωπίσουμε ριζικά, αλλοίμονό μας εάν συνεχίσουμε να φλυαρούμε γιά την αστυνομική απάντηση στην έκταση του εγκλήματος !
Είναι ώρα ως κοινωνία, με ότι μας εναπέμεινε κοινό γιά να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε κοινωνία, είναι ώρα ως κράτος, που ισχυριζόμαστε ότι είναι κράτος δικαίου με σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα να αντιληφθούμε ότι η ένταση του εγκλήματος της βίας κατά των γυναικών, όχι βεβαίως απλά και μόνον αυτή αλλά και αυτή, δείχνει με το δάκτυλο επιτακτικά, αναδεικνύει το κενό ,
το αυξανόμενο κενό στην Παιδεία μας !
Κι ώρα να ξαναπιάσουμε τον μίτο της Αριάδνης απ’ την αρχή γιά την έξοδο από τον Λαβύρινθο που γέμει γυναικοκτονιών κι ανθρωποκτονιών κι εγκλημάτων αναλογιζόμενοι σε κάθε επίπεδο κοινωνικό κι αυτοδιοικητικό, κομματικό και κυβερνητικό, φορέων κι οργανώσεων, δικαιοσύνης και αντιμετώπισης του εγκλήματος, εκκλησιών και πνεύματος πώς και πού πρέπει να παρέμβουμε στα καίρια και σημαντικά της Παιδείας μας, που πλάθει ή πάντως καλείται να πλάθει χαρακτήρες,
Παιδείας ανθρωπιστικής και κλασσικής ,
Παιδείας γιά τον Άνθρωπο !
Και ταυτόχρονα , σήμερα, τώρα,
Όλοι μαζί να στείλουμε,
να στέλνουμε διαρκώς το μήνυμα ,
απλώνοντας το χέρι σε κάθε μιά γυναίκα , που έχει πρόβλημα δίπλα μας :
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ !
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ !
