Αναλυτικά παρουσιάζεται η ομιλία του βουλευτή Σερρών της Ελληνικής Λύσης Κώστα Μπούμπα στην κοινή συνεδρίασης της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Βιώσιμη Ανάπτυξη και Λιμενική Διαχείριση: Η περίπτωση του Skyros Project».
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε και στην κυρία Σκαναβή, στον κύριο Αντωνόπουλο, επίσης τον Πρόεδρο, τον κ. Κόνσολα και στην κυρία Αυγερινοπούλου, γιατί έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι συνάμα και στις δύο Επιτροπές, και στην Επιτροπή Περιφερειών και στην Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Καθώς μιλάμε για ένα αρχιτεκτονικό αποτύπωμα σε ό,τι αφορά τη «μάνα γη» γιατί η γη είναι η μάνα μας, αλλά, δυστυχώς, πολλές φορές τα παιδιά δεν ακούν τη μάνα τους και αυτό που έχει γίνει στο μικρό και πανέμορφο λιμάνι Λιναριάς της Σκύρου, που είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ αυτό το όμορφο, άγριο, ήρεμο νησί. Έχει, ξέρετε, μια άγρια ηρεμία η Σκύρος και πρέπει να την επισκεφτεί κάποιος και μάλιστα ως δημοσιογράφος την είχα επισκεφτεί το 1995, δηλαδή πριν από αρκετά χρόνια και πραγματικά έμεινα στο νησί παραπάνω μέρες, γιατί με μάγεψε αυτή η άγρια ηρεμία που έχει η Σκύρος.
Αυτή η υποδοχή στο λιμάνι γινόταν από τότε, από το 1995 και μου έκανε εντύπωση ότι αυτό είναι ένα πραγματικό λιμάνι θαλπωρής. Είναι ένα λιμάνι ευαίσθητο με όλη τη σημασία της λέξης, δηλαδή ένα λιμάνι-καταφύγιο. Έτσι χαρακτηρίζεται το λιμάνι της Λιναρίας. Είναι αξιέπαινη προσπάθεια που έχει γίνει εκεί και από την καθηγήτρια την κυρία Σκαναβή και τον κύριο Αντωνόπουλο, διότι, πραγματικά, το ξέρετε πολύ καλά οι πανεπιστημιακοί ότι η ευαισθησία στο περιβάλλον είναι βίωμα, είναι μια παρατήρηση. Το έχω πει πολλάκις. Το περιβάλλον είναι παρατήρηση. Τα παιδιά παρατηρούν και ευαισθητοποιούνται γύρω από το περιβάλλον.
Αν, λοιπόν, αυτά τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, που μετά θα γίνουν σπουδαστές και φοιτητές, θα κάνουν την επαγγελματική τους πορεία και οικογενειάρχες, δεν έχουν βιώματα μέσα από το περιβάλλον, τη μάνα φύση, δεν μπορούν πραγματικά και να σεβαστούν και να αγαπήσουν το περιβάλλον όπως θα έπρεπε, διότι έχουμε απομακρυνθεί. Φταίει το τσιμέντο; Φταίει η βιομηχανοποίηση, η καταναλωτική καλουπωμένη εποχή που ζούμε; Φταίει το κινητό και το διαδίκτυο, που δεν χρησιμοποιείται ορθά; Φταίει αυτή η αλόγιστη καταναλωτική χρήση, μιας καταναλωτικής μανίας που έχουμε; Ναι. Όλα αυτά συνθέτουν ένα παζλ, το οποίο μας απομακρύνει και μας διακατέχει το σύνδρομο της μοναξιάς του πλήθους. Αυτό είναι το μεγάλο σύνδρομο της κοινωνίας και πρέπει τα παιδιά μας από πολύ μικρή ηλικία, κάνοντας «υποχρεωτικές» – δεν μου αρέσει ο όρος αλλά το βάζω εντός εισαγωγικών – εκπαιδευτικές εκδρομές, για να έρθουν σε επαφή με το περιβάλλον.
Αυτό που κάνει πραγματικά το μικρό αυτό γραφικό παραδοσιακό, αλλά δυνατό έξυπνο λιμάνι της Σκύρου, το οποίο, αν θυμάμαι καλά, είναι γνωστό και μάλιστα με εντυπωσιασμό ακόμη και στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας, το Όσλο που γνωρίζουν για αυτό το λιμάνι.
Σε αυτό βέβαια, έβαλε το χεράκι του και ο κ. Αντωνόπουλος και η κυρία Σκαναβή με τους φοιτητές της, η οποία φέρνει και γνώσεις από Καλιφόρνια, από Λος Άντζελες, από μικρό βιολογία, διότι βλέποντας και το συγγραφικό σας έργο κυρία Σκαναβή, θέλετε να παντρέψετε σε μία χημική περιβαλλοντική αντίδραση, αυτό που λέμε περιβάλλον και επιστήμη, περιβάλλον και κοινωνία, περιβάλλον και τέχνη, είναι πολύ σημαντικό διότι το περιβάλλον δεν είναι κάτι στατικό. Το περιβάλλον, διανθίζει πτυχές της ζωής, πτυχές της επιστήμης, πτυχές γενικότερα της αθωότητας αν θέλετε της ανθρώπινης ψυχής υπό ποια έννοια, η εκπαίδευση είναι η μία παράμετρος αλλά άλλο παιδεία και άλλο η εκπαίδευση. Το ξέρετε πολύ καλά ως δασκάλα γιατί είναι ιερός ο τίτλος δάσκαλος, μετά έπονται οι υπόλοιποι τίτλοι.
Και κάνατε πραγματικά αυτό που θα ήθελε ο κάθε νέος. Γι’ αυτό οι φοιτητές σας σας λένε θα έρθουμε και τα επόμενα χρόνια, διότι έχουν μια βιωματική εικόνα οικογενειακού χαρακτήρα, που αυτό καταφέρατε να το θεσπίσετε διότι όλα γίνονται με μια καλή παρέα. Αυτή η καλή παρέα είναι που κάνει τη διαφορά, και δυστυχώς σήμερα σε αυτές τις μέρες μας της κατανάλωσης, της βιομηχανοποιημένης εποχής, της μοναξιάς του πλήθους που ζούμε, έχουν φύγει οι καλές παρέες.
Και ίσως πρέπει να κάνουμε και κάποια βήματα προς τα πίσω, χωρίς να στερηθούμε τα καλά της τεχνολογίας. Αλλά αυτή η αλόγιστη χρήση αν θέλετε, μιας τυποποιημένης εποχής της τεχνολογίας, μας απομακρύνει από τη φύση «αυτό το τσιμέντο» εντός εισαγωγικών μας καλουπώνει με αποτέλεσμα να μην έχουμε αυτή τη χαρά της δημιουργίας να συνδράμουμε σε αυτό που λέγεται μάνα γη, σε αυτό που λέγεται μάνα φύση. Το να καταλάβει σήμερα το παιδί τι εστί και ποια είναι η μαγεία της μέλισσας, ποια είναι η μαγεία της επικονίασης, πρέπει να μυρίσει το λουλούδι για να καταλάβει την αξία της μέλισσας. Εγώ είμαι από το νομό Σερρών. Αν δεν επισκεφθεί αυτόν τον μαγικό υδροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης με τα εκατό ογδόντα δύο είδη διαφορετικών αποδημητικών πουλιών, με τα νούφαρα και όλη αυτή την πλούσια πανίδα και χλωρίδα της περιοχής, δεν θα καταλάβει το πόσο σημαντική είναι αυτή κρίκοι της αλυσίδας. Διότι κύκλος παύλα ανακύκλωση, είναι η ίδια η ζωή, ανακυκλώσιμοι είμαστε όλοι κύριοι και το ξέρετε, τον κύκλο μας κάνουμε.
Άρα λοιπόν, πρέπει κύριε Πρόεδρε αυτό που είπατε, να εμφυσήσουμε την παιδεία πρώτα και κατά δεύτερη φάση την εκπαίδευση, σε αυτό που λέγεται ευαισθησία στο περιβάλλον. Έξυπνα λιμάνια, έξυπνες πόλεις, έξυπνη γεωργία, έξυπνη βιωματικοί κύκλοι συνθέτουν τη ζωή. Είναι μεγάλο το θέμα.
