Οι πάσχοντες από φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια, σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη που διερευνά τον άξονα εντέρου-εγκεφάλου
Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (IBD), που περιλαμβάνουν την ελκώδη κολίτιδα και τη νόσο Crohn, συνδέθηκαν με πάνω από διπλάσιο κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας, η οποία μάλιστα διαγνώσθηκε περίπου επτά χρόνια νωρίτερα στους πάσχοντες σε σχέση με τους μη πάσχοντες, υποστηρίζουν τα ευρήματα μίας νέας έρευνας που δημοσιεύθηκε στο Gut.
Αυξανόμενα στοιχεία δείχνουν ότι η επικοινωνία μεταξύ του εντέρου, των βακτηρίων που κατοικούν σε αυτό (μικροβίωμα), και του κεντρικού νευρικού συστήματος, γνωστή ως «άξονας εντέρου-εγκεφάλου», εμπλέκεται σε διάφορες πτυχές τόσο της υγείας όσο και των παθήσεων.
Παρόλο που η αιτία των φλεγμονωδών νόσων του εντέρου δεν είναι σαφής, θεωρείται πως τέτοιες παθήσεις αναπτύσσονται λόγω μιας ελλιπούς ανοσολογικής απόκρισης σε αλλαγές στο εντερικό μικροβίωμα.
Η πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη, λοιπόν, υποδεικνύει ότι οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη και μιας άλλης νευροεκφυλιστικής διαταραχής, της νόσου Πάρκινσον, χωρίς, ωστόσο, να είναι ξεκάθαρο αν οι νόσοι αυτές μπορεί να συνδέονται και με αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
Για να διερευνήσουν περαιτέρω αυτό το ενδεχόμενο, οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα 1.742 ατόμων ηλικίας 45 ετών και άνω που είχαν διαγνωσθεί είτε με ελκώδη κολίτιδα είτε με νόσο Crohn μεταξύ 1998 και 2011 στην Ταϊβάν.
Η γνωστική υγεία των συμμετεχόντων παρακολουθήθηκε για 16 χρόνια, έπειτα από τη διάγνωσή του με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου και συγκρίθηκε με αυτή 17.420 ατόμων κατ’ αντιστοιχία φύλου, ηλικίας, πρόσβασης στην ιατρική φροντίδα και υποκείμενων παθήσεων, οι οποίοι δεν έπασχαν από κάποια τέτοια νόσο.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, η αναλογία όσων έπασχαν από φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου και ανέπτυξαν άνοια, συμπεριλαμβανομένης και της νόσου Αλτσχάιμερ, αποδείχθηκε μεγαλύτερη (5,5%) σε σχέση με τους μη πάσχοντες (1,5%), ενώ οι πρώτοι διαγνώσθηκαν με άνοια επτά χρόνια νωρίτερα κατά μέσο όρο (76) από τους δεύτερους (83).
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη πιθανούς παράγοντες επιρροής, όπως η ηλικία και οι υποκείμενες παθήσεις, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως οι πάσχοντες από φλεγμονώδεις νόσου του εντέρου είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια σε σχέση με τους μη πάσχοντες.
Ακόμη, ο κίνδυνος για τη νόσο Αλτσχάιμερ ήταν ο μεγαλύτερος από όλους τους τύπους άνοιας, καθώς οι πάσχοντες από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου ήταν έξι φορές πιθανότερο να εκδηλώσουν τη νόσο.
Τέλος, ούτε το φύλο αλλά και το είδος της νόσου επηρέασαν τα ευρήματα, ωστόσο ο κίνδυνος άνοιας φάνηκε να σχετίζεται με την αυξημένη χρονική περίοδο κατά την οποία το άτομο έπασχε από φλεγμονώδης νόσο του εντέρου.
Σημειώνεται ότι η μελέτη αυτή είναι παρατηρητική και ως εκ τούτου δεν αναδεικνύει σχέση αιτίου-αιτιατού, καθώς οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν πληροφορίες σχετικά με πιθανούς παράγοντες του τρόπου ζωής που μπορεί να επηρέασαν τα στοιχεία, όπως η διατροφή και η άσκηση, ή να αξιολογήσουν την επίδραση των συνταγογραφημένων φαρμάκων κατά της φλεγμονής.
Αναφέρονται, ωστόσο, σε προηγούμενες έρευνες που υπέδειξαν ότι η χρόνια φλεγμονή και η ανισορροπία στα βακτήρια του εντέρου μπορεί να αποτελούν παράγοντες που συμβάλλουν στη γνωστική φθορά.
