Η ιστορία του επιστήμονα, τον οποίο ο Mr Space X χαρακτηρίζει ως το πιο λαμπρό μυαλό της Τεχνητής Νοημοσύνης – Θεωρεί πως είναι ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο επικράτησης των μηχανών – Το χρονικό της γνωριμίας τους και το super deal των 450 εκατ. δολαρίων
Ενας από τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του πλανήτη, ο απόλυτος μετρ της Τεχνητής Νοημοσύνης και βραβευμένος νευροεπιστήμονας, ο Ελληνοκύπριος Ντέμης Χασάμπης, βρίσκεται σε κάθε αναφορά των επιστημών με τις απανωτές κατακτήσεις του.
Ο Έλον Μασκ παραδέχεται ότι «ο υπερήρωας της Τεχνητής Νοημοσύνης», όπως τον έχει αποκαλέσει χαρακτηριστικά ο «Guardian»,
είναι ο μόνος εν ζωή επιστήμονας που θαυμάζει ως τον πλέον ειδικό σε ζητήματα Artificial Intelligence (AI) και όλων των σχετικών εξελίξεων σε διαφορετικούς τομείς της επιστήμης.
Διόλου τυχαία, είναι αυτός που συμβουλεύτηκε πρόσφατα σε τηλεδιάσκεψη ο Ελληνας πρωθυπουργός για θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης και επιστημονικής εξέλιξης ρωτώντας τον πώς αυτές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην υγεία, στην έρευνα και την παιδεία.
Τι ήταν, όμως, αυτό που έφερε το τέκνο μιας μεσαίας οικογένειας από την Αμμόχωστο στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, κάνοντάς το να κατακτά την κορυφή των επιστημών και της τεχνολογίας όταν η εταιρεία του, DeepMind, πουλήθηκε στην Google αντί 450 εκατ. ευρώ;
Δεν είχε καν κλείσει τα 4 ο Ντέμης, όταν είδε στο σπίτι τους στο Βόρειο Λονδίνο, την κλασική περιοχή με τα χαμηλά σπίτια, τον πατέρα του, έναν Ελληνοκύπριο ερασιτέχνη τραγουδιστή και ιδιοκτήτη καταστήματος παιχνιδιών,
να παίζει σκάκι με τον θείο του. Αφού του έδειξαν τις βασικές κινήσεις, το μικρό αγόρι αφοσιώθηκε τόσο πολύ στο παιχνίδι, που μέσα σε δύο βδομάδες κατάφερε να τους βγάλει νοκ άουτ.
Εναν χρόνο αργότερα θα ζητούσε να παίξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Λονδίνου για παιδιά κάτω των 8 ετών και θα τα κατάφερνε: ήταν μάλιστα τόσο μικρός, που αναγκάζονταν να βάλουν δύο καρέκλες, τη μία πάνω στην άλλη, και έναν τηλεφωνικό κατάλογο από πάνω, για να μπορεί να παίξει.
Αλλά τίποτα δεν τον πτοούσε από το να κατακτήσει όλα τα σκακιστικά πρωταθλήματα σε εποχές που η Αγγλία δέσποζε στην παγκόσμια κατάταξη και να τελειοποιήσει τις κινήσεις του.
Δεν είχε καν προλάβει να μπει στην εφηβεία όταν ήδη τον χαρακτήριζαν «master chess».
Στα 14 του θεωρούνταν ήδη ο δεύτερoς καλύτερα αμειβόμενος παίκτης σκακιού σε όλο τον κόσμο και έβγαζε τόσα χρήματα από τους διαγωνισμούς, που είχε αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, το ZX Spectrum, σε εποχές που οι υπολογιστές ήταν μάλλον άγνωστη χώρα.
«Το φοβερό με τους υπολογιστές εκείνων των ημερών ήταν ότι μπορούσες να τους προγραμματίσεις»,
θα δήλωνε αργότερα σε συνέντευξή του στο «Wire», για να προσθέσει: «Κατάλαβα ενστικτωδώς ότι αυτή ήταν μια μαγική συσκευή με την οποία μπορούσες να απελευθερώσεις τη δημιουργικότητά σου».
Από εκεί λοιπόν ξεκίνησαν όλα κι έτσι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να μεταφερθεί από τον μαγικό κόσμο του σκακιού στην terra incognita της τεχνολογίας και από το μεγάλο του όνειρο να γίνει ο επόμενος Γκάρι Κασπάροφ σε αυτόν του ερευνητή.
Το ντροπαλό παιδί με το κάπως ατσούμπαλο σώμα, το τεράστιο χαμόγελο και τα μεγάλα γυαλιά μετατρεπόταν στο απόλυτο παιδί-θαύμα για το οποίο θα συζητούσε όλος ο περίγυρος.
Η οικογένειά του αδυνατούσε να εξηγήσει την παράδοξη και πρώιμη αυτή ευφυΐα του και όλοι δεν κατανοούσαν πώς μπορούσε από την εφηβική κιόλας ηλικία να δει ως προφήτης το μέλλον της τεχνολογίας, τις προοπτικές, τις δυσκολίες και τα αδιέξοδά της.
Μάλιστα, καθηγητής του στο Γυμνάσιο έλεγε ότι «ο εγκέφαλός του έχει το μέγεθος ενός πλανήτη».
Στα 11 του είχε ήδη δημιουργήσει δικό του σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης, που μπορεί να μην ήταν ικανό να παίξει μόνο του εξελιγμένα παιχνίδια,
αλλά θεωρούνταν μια πρώιμη μορφή του ιδιαίτερα δημοφιλούς πνευματικού παιχνιδιού, του γκο, το οποίο έπαιζαν με μανία κορυφαία μυαλά του κόσμου (αυτό λέγεται ότι έπαιζε επί ώρες η ομάδα του Οπενχάιμερ στην έρημο κατά την περίοδο που δούλευε στο Σχέδιο Μανχάταν).
Οι ειδικοί έλεγαν ότι το πρόγραμμα που είχε συλλάβει το νεαρό Κυπριόπουλο ήταν τόσο εξελιγμένο, που έκανε τα πρώιμα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών να κρασάρουν και να υπερθερμανθούν.
Ήταν, όμως, την ίδια στιγμή φανερό ότι μπορούσαμε να μιλάμε με ακρίβεια, παρά τα προβλήματα, για τον υπολογιστή του μέλλοντος.
Στο Κέμπριτζ από τα 16
Οπως γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Μπενχαμίν Λαμπατούτ στο βιβλίο του «Maniac» γι’ αυτό το παιδί-θαύμα που τώρα προσκυνάνε όλοι στον χώρο της τεχνολογίας: «Οσο η αδελφή του και ο αδελφός του κοιμόντουσαν του καλού καιρού στα κρεβάτια τους, ο Ντέμης έκανε σκέψεις που είχαν ως θέμα τη σκέψη.
Ό,τι κι αν έκανε, είτε έπλενε τα πιάτα στο σπίτι, είτε έκανε τα μαθήματά του, είτε συναρμολογούσε χαλασμένα παιχνίδια από το μαγαζί του πατέρα του στον σταθμό του μετρό Φίντσλεϊ Σέντραλ, συνεχώς σκεφτόταν το πώς σκεφτόταν.
Ποιες ήταν οι ρίζες της παράξενης ευφυΐας του; Γιατί μάθαινε τόσο γρήγορα; Γιατί είχε τόση ευκολία με τους αριθμούς; Και πώς έβρισκε ο εγκέφαλός του τις κινήσεις και τις στρατηγικές που μπορούσε να εφαρμόσει στη σκακιέρα;
Οι γονείς του ήταν και οι δύο κανονικοί άνθρωποι, ή τέλος πάντων όχι και τελείως κανονικοί, ήταν μποέμ τύποι, αλλόκοτοι και αυτοί με τον τρόπο τους, αλλά όσον αφορά τα Μαθηματικά, παντελώς άσχετοι.
Ο πατέρας του ονειρευόταν να γίνει τραγουδοποιός και μιμούνταν το είδωλό του, τον Μπομπ Ντίλαν, ενώ η μητέρα του, η οποία ήταν Κινέζα από τη Σιγκαπούρη, δούλευε σε κάποιο πολυκατάστημα John Lewis και πουλούσε επώνυμα έπιπλα που η ίδια δεν θα μπορούσε ποτέ να αγοράσει.
Ο μικρότερος αδελφός του και η αδελφή του ήταν επίσης αρκετά συνηθισμένοι. Ο μόνος περίεργος στην οικογένειά του ήταν αυτός, ένα τέρας της φύσης, η εξαίρεση».
Δείτε Βίντεο: Η νέα εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης
Κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί πώς αυτό το φαινομενικά κανονικό αγόρι μπορούσε να χωνέψει τόση τεχνολογική γνώση, όση δεν κατάφεραν κορυφαίοι επιστήμονες εδώ και χρόνια.
Ήδη το Κέμπριτζ τον είχε κάνει δεκτό από τα 16 του στον τομέα των υπολογιστών, αλλά έπρεπε να περιμένει τουλάχιστον δύο χρόνια για να μπορέσει να φοιτήσει γιατί παραήταν μικρός.
Πρόλαβε όμως να καλύψει το χαμένο έδαφος σημειώνοντας άλλες πρωτόγνωρες επιδόσεις: στα 15 του κέρδισε έναν διαγωνισμό σε ένα περιοδικό τεχνολογίας και προσελήφθη στο βρετανικό στούντιο δημιουργίας videogames, Bullfrog Productions.
«Ημουν τυχερός που βρέθηκα στην Bullfrog εκείνη τη χρυσή εποχή», θα πει αργότερα σε συνέντευξή του.
«Ηταν πολύ ωραίο αυτό που έζησα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το Theme Park τη δεκαετία του ’90», το παιχνίδι που θα έβρισκε και θα λάνσαρε ο ίδιος μέσω της εταιρείας σε εκατομμύρια κόσμο.
Με τα χρήματα που κέρδισε από το Theme Park πλήρωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Κέμπριτζ και μπορούσε να στηρίζει και την οικογένειά του.
Μέσα σε έναν χρόνο ίδρυσε τη δική του εταιρεία παιχνιδιών, Elixir, καθιερώνοντας ένα πολύ δημοφιλές παιχνίδι μέσω του οποίου προσπαθούσε να προσομοιώσει μια ολόκληρη χώρα με ένα εκατομμύριο πράκτορες, ο στόχος του οποίου ήταν η ανατροπή ενός δικτάτορα με κάθε μέσο.
Τα διάφορα παιχνίδια που επινοούσε τότε αποσπούσαν διεθνή βραβεία, με το ενδιαφέρον κορυφαίων εταιρειών όπως η Microsoft να βρίσκεται αποκλειστικά πάνω του – κανείς πλέον δεν μπορούσε να τον αγνοήσει.
Εννοείται ότι στο πανεπιστήμιο αρίστευσε σε όλα τα μαθήματα και αποφοίτησε με διπλό πτυχίο, έτοιμος μετά τον προγραμματισμό και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να περάσει στη δεύτερη φάση της ζωής και των ενδιαφερόντων του: τις νευροεπιστήμες.
Ερευνητής σε MIT και Χάρβαρντ
Ηταν θέμα χρόνου για έναν τόσο ευφυή νεαρό όπως ο Χασάμπης, το ερευνητικό ενδιαφέρον του για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι ανακαλύψεις του σε θέματα αλγορίθμων και κωδίκων να τον φέρουν αντιμέτωπο με τα μεγάλα ερωτήματα των επιστημών.
Δεν του αρκούσε να δημιουργεί νέα περιβάλλοντα για ικανούς παίκτες ή να γίνει ο ικανότερος απ’ όλους στον σαρωτικό κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών με τη βελτίωση των τεχνολογικών δυνατοτήτων.
Ήθελε να πάει ένα βήμα παραπέρα και να βρει τις απαντήσεις στις επιστήμες των υπολογιστών, να κατασκευάσει τον ικανότερο υπολογιστή του κόσμου που θα μπορούσε να σκέφτεται μόνος του, δηλαδή την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Το διδακτορικό του στο UCL, που ήταν μια εκτενής εργασία πάνω στα δύο ημιτελή χειρόγραφα του Τζον φον Νόιμαν-το «Υπολογιστικές μηχανές και ο εγκέφαλος:
Περί των μηχανισμών της σκέψης» και «Θεωρία των αυτοαναπαραγόμενων αυτομάτων»- έριχνε φως σε μια άγνωστη μέχρι τότε σχέση μεταξύ μνήμης και φαντασίας, αποσπώντας, μάλιστα, το βραβείο του επιστημονικού περιοδικού «Science».
«Η δουλειά μου ήταν η διερεύνηση της φαντασίας ως διαδικασίας. Ηθελα να μάθω με ποιον τρόπο εμείς, οι άνθρωποι, οπτικοποιούμε το μέλλον, και ύστερα να δω τι θα μπορούσαν να φανταστούν οι μελλοντικοί υπολογιστές», έλεγε αυτός ο σκοτεινός προφήτης μετά τη δημοσίευση της έρευνάς του.
Με το εντυπωσιακό διδακτορικό του εισήλθε πια στο πεδίο της υπολογιστικής νευροεπιστήμης και εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής ταυτόχρονα στο MIT και το Χάρβαρντ.
Ταυτόχρονα όμως επειδή η σκέψη ήταν γι’ αυτόν ένα ατελείωτο παιχνίδι, κατάφερε να κερδίσει πέντε (!) συνεχόμενες φορές στην Ολυμπιάδα Πνευματικών Αθλημάτων, έναν διαγωνισμό που συγκεντρώνει τους εξυπνότερους ανθρώπους του κόσμου σε ένα δέκαθλο ολυμπιακού τύπου που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σκάκι, σόγκι, τάβλι, πόκερ,ντάμα και μπριτζ.
Με όλα αυτά τα προσόντα μπορούσε πια να προχωρήσει στην υλοποίηση της επόμενης φάσης του σχεδίου του που θα κατακτούσε όλο τον πλανήτη: την DeepMind.
H DeepMind
Εχοντας στο πλευρό του δύο στενούς και ικανότατους φίλους του από το πανεπιστήμιο, τον Σέιν Λεγκ και τον Μουσταφά Σουλεϊμάν, ο Χασάμπης ίδρυσε το 2010 την DeepMind, όταν ακόμα η Τεχνητή Νοημοσύνη ήταν άγνωστη. Μπορεί κάποιοι να γνώριζαν ότι χρόνια πριν ο υπολογιστής της IBM νίκησε τον Κασπάροφ, αλλά τίποτα πέρα από αυτό.
Επιπλέον, κανείς δεν καταλάβαινε τι σημαίνει «νεοφυής επιχείρηση», η οποία δεν είχε στόχο, ούτε προϊόν να πουλήσει, ούτε να προβάλει διαφημίσεις, αλλά να κάνει έρευνα σε ένα ανεξερεύνητο έως τότε πεδίο.
Όπως έλεγαν οι τρεις φίλοι, το εργαστήριο που δημιουργήθηκε όχι στην περίοπτη Silicon Valley αλλά στο Λονδίνο, είχε ως στόχο «να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος».
Για να μπορέσουν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κόσμου και των επενδυτών, οι τρεις φίλοι βρήκαν έναν άκρως πρωτότυπο τρόπο: να εξελίσσουν το πιο δύσκολο και απαιτητικό παιχνίδι των 3.000 ετών που είχε συλλάβει ποτέ η ανθρωπότητα, το γκο.
Με ένα άρθρο το 2016 στο περιοδικό «Nature» υποστήριζαν ότι μπορούσαν να φτιάξουν ένα πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης, το οποίο όχι μόνο θα έπαιζε μόνο του γκο, αλλά και ότι είχε νικήσει και τον πρωταθλητή Ευρώπης, Φαν Χούι.
Ηταν η πρώτη φορά που ένα πρόγραμμα νικούσε έναν επαγγελματία του γκο, με ένα πολύ εξελιγμένο πρόγραμμα που λεγόταν AlphaGo.
Επρόκειτο για ένα τεράστιο επίτευγμα, καθώς το AlphaGo μπορούσε να αφομοιώσει δημιουργικά 30 εκατομμύρια κινήσεις από επαγγελματίες παίκτες τους οποίους έβγαζε διαρκώς νοκ άουτ.
Η απόλυτη μάχη Τεχνητής Νοημοσύνης και ανθρώπου σημειώθηκε εναντίον της μηχανής με τον Λι Σεντόλ, τον επί 18 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή του γκο, ο οποίος εγκατέλειψε το παιχνίδι ύστερα από μάχη τρεισήμισι ωρών!
Η Τεχνητή Νοημοσύνη ήταν πια κυρίαρχη και με τις βελτιώσεις που έγιναν στο παιχνίδι καθιστούσαν σαφές ότι η εταιρεία του Χασάμπη έβαζε δυναμικά τη σφραγίδα για τη νέα εποχή δείχνοντας τις ανεξάντλητες και απεριόριστες δυνατότητες της AI.
Ωστόσο, αυτός ο οραματιστής, που ο Μασκ θα αναγνώριζε ως το λαμπρό μυαλό και τον μόνο που θα άκουγε σοβαρά, ήταν ο πρώτος που έκρουσε τον κώδωνα για τους κινδύνους της επικράτησης των μηχανών.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που διαπραγματευόταν την πώληση της εταιρείας του στην Google έναντι γενναίου αντιτίμου, θα έφτιαχνε έναν κώδικα δεοντολογίας όπου θα συζητούνταν αναλυτικά τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από την απόλυτη επικράτηση της τεχνολογίας σε τομείς στους οποίους μέχρι πρότινος κυριαρχούσε αποκλειστικά ο άνθρωπος. Και σε αυτό τον προβληματισμό κατάφερε -ω του θαύματος!- να συμπαρασύρει τον Μασκ,
ο οποίος ακόμα και τώρα παραπέμπει στον Χασάμπη όταν μιλάει για τους ακραίους κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης στη ζωή του ανθρώπου.
Πώς ταίριαξε με τον Μασκ
Το χρονικό της γνωριμίας του Χασάμπη με τον Μασκ και η εξαγορά της εταιρείας του από την Google έναντι του αστρονομικού ποσού των 450 εκατ. ευρώ περιγράφονται αναλυτικά στη βιογραφία του Αμερικανού ιδρυτή των Tesla και SpaceX από τον Γουόλτερ Αϊζακσον (κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος).
Εκεί καταγράφονται η επίδραση του Χασάμπη στον Μασκ και η αγωνία του για το μέλλον της Τεχνητής Νοημοσύνης σε διαφορετικά πεδία, κάτι που είδαμε να αναλύεται και κατά την πρόσφατη διαδικτυακή σύσκεψη που είχε ο Ελληνοκύπριος με τον Ελληνα πρωθυπουργό. Είναι, όντως, συναρπαστικός ο τρόπος που ο Χασάμπης κατάφερε να γοητέψει και να πείσει τα τεράστια κεφάλια της τεχνολογίας ότι η εταιρεία του δείχνει το μέλλον, πείθοντας την Google να την εξαγοράσει.
«Ο Έλον κι εγώ ταιριάξαμε αμέσως και πήγα να τον επισκεφθώ στο εργοστάσιο πυραύλων του», λέει ο Χασάμπης στο απόσπασμα που παραθέτει ο Αϊζακσον στη βιογραφία του Μασκ.
«Καθώς καθόταν στην καντίνα που έβλεπε προς τις γραμμές συναρμολόγησης, ο Μασκ εξήγησε ότι ο λόγος για τον οποίο κατασκεύαζε πυραύλους που θα μπορούσαν να πάνε στον Αρη ήταν ότι αυτό θα αποτελούσε έναν τρόπο διατήρησης της ανθρώπινης συνείδησης σε περίπτωση παγκοσμίου πολέμου, πρόσκρουσης αστεροειδούς ή κατάρρευσης του πολιτισμού.
Ο Χασάμπης πρόσθεσε στη λίστα άλλον έναν πιθανό κίνδυνο: την Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι μηχανές θα μπορούσαν να αποκτήσουν υπερ-νοημοσύνη και να ξεπεράσουν εμάς τους απλούς θνητούς, ενδεχομένως και να αποφασίσουν να μας ξεφορτωθούν.
Ο Μασκ έμεινε σιωπηλός για σχεδόν ένα λεπτό καθώς αναλογιζόταν μια τέτοια πιθανότητα.
Δείτε Βίντεο: Ο Έλον Μασκ και ο Ντέμης Χασάμπης σε συνέδριο για την Τεχνητή Νοημοσύνη
Λέει πως όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση που μοιάζει με ύπνωση, στο μυαλό του παίζουν οπτικές προσομοιώσεις για τους τρόπους που μπορεί να εξελιχθεί ένα πλήθος παραγόντων σε βάθος χρόνου.
Αποφάσισε ότι ο Χασάμπης μπορεί και να είχε δίκιο για τους κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης και επένδυσε 5 εκατομμύρια στην DeepMind, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα της εταιρείας.
Λίγες βδομάδες μετά τις συζητήσεις του με τον Χασάμπη, ο Μασκ περιέγραψε τη δραστηριότητα της DeepMind στον Λάρι Πέιτζ της Google. Γνωρίζονταν πάνω από μία δεκαετία και ο Μασκ έμενε συχνά στο σπίτι του Πέιτζ στο Πάλο Αλτο.
Οι πιθανοί κίνδυνοι από την Τεχνητή Νοημοσύνη έγιναν ένα θέμα που θα ανέφερε ο Μασκ ξανά και ξανά, εμμονικά σχεδόν, στις συζητήσεις τους που διαρκούσαν ως αργά τη νύχτα. Ο Πέιτζ δεν συμμεριζόταν την ανησυχία του.
Στα γενέθλια του Μασκ το 2013 στην κοιλάδα Νάπα, οι δυο τους είχαν μια έντονη αντιπαράθεση μπροστά στους άλλους καλεσμένους, συμπεριλαμβανομένων του Λουκ Νόζεκ και του Ριντ Χόφμαν.
Ο Μασκ υποστήριξε ότι “αν δεν φτιάξουμε ασφαλιστικές δικλίδες, τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους, καταναγκάζοντας το είδος μας στην ασημαντότητα ή και στην εξαφάνιση”.
Ο Πέιτζ διαφωνούσε. “Σε τι θα πείραζε”, ρωτούσε, “αν οι μηχανές ξεπερνούσαν κάποια μέρα τους ανθρώπους σε νοημοσύνη ή αποκτούσαν συνείδηση; Θα ήταν απλώς το επόμενο στάδιο της εξέλιξης”.
“Η ανθρώπινη συνείδηση”, αντέτεινε ο Μασκ, “ήταν μια πολύτιμη φλόγα που τρεμόπαιζε στο σύμπαν και δεν έπρεπε να την αφήσουμε να σβήσει”.
Ο Πέιτζ τα θεωρούσε αυτά “συναισθηματικές ανοησίες”. “Αν ήταν δυνατόν η συνείδηση να αντιγραφεί από ένα μηχάνημα, γιατί αυτό το αντίγραφο να μην είναι εξίσου πολύτιμο;
Ίσως μια μέρα να μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη συνείδησή μας σε ένα τέτοιο μηχάνημα”.
Κατηγόρησε τον Μασκ ότι έκανε διακρίσεις ανάμεσα στα είδη, ότι μεροληπτούσε υπέρ του δικού του είδους, του ανθρώπινου, εις βάρος των άλλων. “Ναι, εντάξει, είμαι υπέρ των ανθρώπων”, του απάντησε ο Μασκ.
“Μου αρέσει η ανθρωπότητα, ρε γαμώτο”. Ο Μασκ δυσαρεστήθηκε όταν άκουσε στο τέλος του 2013 ότι ο Πέιτζ και η Google είχαν σκοπό να αγοράσουν την DeepMind. Ο Μασκ και ο φίλος του Λουκ Νόζεκ προσπάθησαν να βρουν χρηματοδότηση ώστε να σταματήσουν τη συμφωνία.
Σε ένα πάρτυ στο Λος Αντζελες ανέβηκαν στον πάνω όροφο και κλείστηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο για ένα τηλεφώνημα στο Skype με τον Χασάμπη που κράτησε μία ώρα. “Το μέλλον της Τεχνητής Νοημοσύνης δεν πρέπει να βρεθεί υπό τον έλεγχο του Λάρι”, του είπε ο Μασκ.
Η προσπάθειά τους απέτυχε και η απόκτηση της DeepMind από την Google ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο του 2014. Ο Πέιτζ αρχικά συμφώνησε στη δημιουργία ενός “συμβουλίου ασφαλείας”, στο οποίο θα συμμετείχε και ο Μασκ. Η πρώτη και μοναδική συνάντηση έγινε στη SpaceX.
Παραβρέθηκαν ο Πέιτζ, ο Χασάμπης και ο πρόεδρος της Google, Ερικ Σμιτ, μαζί με τον Ριντ Χόφμαν και μερικούς άλλους. “Το συμπέρασμα του Ιλον ήταν πως το συμβούλιο ήταν κατά βάση μια χαζομάρα”, λέει ο Σαμ Τέλερ, τότε επικεφαλής προσωπικού.
“Αυτοί οι τύποι από την Google δεν έχουν καμία πρόθεση να δώσουν προσοχή στην ασφάλεια της Τεχνητής Νοημοσύνης ή να κάνουν οτιδήποτε που θα περιόριζε την ισχύ τους”».
Το μέλλον, ωστόσο, αναμένεται να γραφεί όχι στις σελίδες της βιογραφίας, αλλά της πραγματικότητας, με τις καταιγιστικές εξελίξεις να επιβεβαιώνουν ότι ο Χασάμπης είναι κάτι παραπάνω από σκοτεινός προφήτης. Είναι ο βαθύς γνώστης των αρχών με τις οποίες γράφεται το μέλλον.
Συνάντηση Αυγενάκη με Γερμανό πρεσβευτή με στόχο την ενίσχυση των ελληνογερμανικών σχέσεων
