Είμαστε υπό τον απόλυτο έλεγχο των ορμονών μας όταν ερωτευόμαστε; Οι ειδικοί απαντούν
Τα πόδια κόβονται, η καρδιά χτυπάει δυνατά στο στήθος και η γλώσσα δένεται κόμπος.
Συνήθως αρκεί μια ματιά για αυτό το… μπέρδεμα. Τι συμβαίνει όμως στο μυαλό και το σώμα;
Γιατί όταν ερωτευόμαστε τίποτα δεν λειτουργεί κανονικά στον οργανισμό;
Επειδή βρίσκεται υπό την επήρεια των ορμονών που εκκρίνονται σαν βεγγαλικά το Πάσχα εξηγούν οι ειδικοί. Κάθε ορμόνη επιτελεί και ένα διαφορετικό έργο.
«Όταν ερωτευόμαστε βιώνουμε μια κατάσταση στρες και εκκρίνεται άφθονη κορτιζόλη, η κύρια ορμόνη του στρες» εξηγεί η Δρ Jacquie Olds, επίκουρος καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ της Βοστόνης.
«Τα επίπεδα κορτιζόλης είναι υψηλά όταν ανησυχούμε ότι ερωτευόμαστε αλλά δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει ανταπόκριση. Είναι η ορμόνη που μας κάνει εμμονικούς και ανήσυχους, σχεδόν σαν να πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου» επισημαίνει η ίδια.
Και η ζάλη που αισθανόμαστε όταν ερωτευόμαστε; Γιατί κόβονται τα γόνατά μας και λέμε σαχλαμάρες;
«Στην αρχή του παιχνιδιού της έλξης εκκρίνεται φαινυλεθυλαμίνη, η ορμόνη που μας ζαλίζει και η οποία ενεργοποιεί την έκκριση νορεπινεφρίνης η οποία βοηθά στην ανταπόκριση του σώματος στο στρες και ντοπαμίνης της ορμόνης της ανταμοιβής» εξηγεί η δρ Olds.
Χάρη σε όλες αυτές τις ορμόνες νιώθουμε ότι περπατάμε στα σύννεφα και στους άλλους φαινόμαστε ονειροπαρμένοι εξηγεί η ψυχίατρος.
Η ντοπαμίνη επίσης ενεργοποιεί την απελευθέρωση τεστοστερόνης στους άνδρες, αυξάνοντας τη διέγερση και καταστέλει τη σεροτονίνη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε πιο επιθετική συμπεριφορά.
Στις γυναίκες αντίστοιχα αυξάνονται τα οιστρογόνα και η ερωτική διέγερση.
Μια ακόμη ορμόνη γνωστη ως ορμόνη της αγάπης, η ωκυτοκίνη, εκκρίνεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας και αυξάνει το δέσιμο με το αντικείμενο του ενδιαφέροντος μας.
«Όταν ερωτευόμαστε το μυαλό μας ‘κολλάει’ κατά κάποιο τρόπο» επισημαίνει ο νευροχειρουργός Δρ Philip Stieg.
Η αγάπη ωστόσο επηρεάζει τους ανθρώπους διαφορετικά, επειδή τα επίπεδα ορμονών διαφέρουν μεταξύ των ατόμων και οι ορμόνες καθορίζουν τον τύπο της σχέσης που οι άνθρωποι αποζητούν εξηγεί ο ίδιος.
Ένας άνθρωπος γεμάτος ντομαπίνη λόγου χάρη, θα είναι πρόθυμος να αναλάβει ρίσκα, ενώ κάποιος που ξεχειλίζει σεροτονίνη είναι πιο προσεκτικός με τις σχέσεις του.
Όλες αυτες οι ορμόνες έχουν επίδραση στην υγεία θετική ή αρνητική.
Καθώς η σχέση εξελίσσεται λόγου χάρη, μειώνεται το στρες και η ανησυχία για το πού θα καταλήξει και αναδύνεται ένα πιο ισορροπημένο αίσθημα ικανοποίησης.
Τα ζευγάρια που υποστηρίζουν το ένα το άλλο – και αγκαλιάζονται – διατηρούν υψηλά τα επίπεδα ωκυτοκίνης στην οποία αποδίδονται αντιυπερτασικές ιδιότητες.
Εάν όμως η σχέση αποτελεί πηγή στρες τότε είναι επιβλαβής για την υγεία.
Ο εγκέφαλος απελευθερώνει επινεφρίνη που με τη σειρά της αυξάνει την φλεγμονώδη αντίδραση του οργανισμού και ανοίγει ο ασκός και πλήθος προβλημάτων όπως αυπνία, κατάθλιψη και υπέρταση.
Χωρισμός
Και όταν η αγάπη στερεύει και η σχέση τελειώνει;
Τότε η αντίδραση για τον οργανισμό μας είναι αντίστοιχη με αυτή του πένθους για ένα αγαπημένο πρόσωπο ή και ακόμη χειρότερη – επειδή το άλλο πρόσωπο επέλεξε να μην είναι μαζί μας.
Ο χωρισμός αποτελεί ένα σοκ και μπορεί να οδηγήσει σε μια μικρή ή μεγαλύτερη κρίση κατάθλιψης, σε μείωση της ενεργητικότητας και κάκιστες επιλογές φαγητού.
Οι ορμόνες ωστόσο δεν αποτελούν τον μόνο κυρίαρχο στο παιχνίδι της αγάπης. Δεν βρισκόμαστε στο έλεός τους.
Εάν διαρκώς κάνουμε λανθασμένες επιλογές συντρόφων και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το χωρισμό είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε το βαθύτερο ψυχολογικό μοτίβο των επιλογών μας, εξηγεί ο Δρ Stieg και να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε.
«Όλα αυτα τα συστήματα ρυθμίζονται από τον μετωπιαίο λοβό, το εκτελεστικό κέντρο του εγκεφάλου που ζυγίζει τους κινδύνους και τις συνέπειες.
Μπορούμε πάντα να αλλάξουμε το μοτίβο της σκέψης και της συμπεριφοράς» καταλήγει.
