ΠΑΜΕ: Όλες και όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 2 Οκτώβρη
Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα,
στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 24 Σεπτέμβρη,
έδωσε την κατεύθυνση της συνέχισης και της κλιμάκωσης του αγώνα.
Να απαντήσουμε στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης με το όπλο μας και την ίδια μορφή πάλης που θέλουν να καταργήσουν,
δηλαδή με τα συνδικάτα μας και την απεργία.
Το πολυνομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “ανάπτυξη παντού” είναι νομοσχέδιο-σκούπα για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Δίνει γη και ύδωρ στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα,
στην περίοδο της κρίσης, με παράλληλο τσάκισμα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Είναι φανερή πλέον η επιχείρηση να μπει στο γύψο το συνδικαλιστικό κίνημα, η συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση των εργαζομένων.
Η ανάπτυξη τους γκρεμίζει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους!
Όλοι στον αγώνα!
Μετά από 10 χρόνια κρίσης και τριών μνημονίων,
που σαν οδοστρωτήρας πέρασαν πάνω από τις ζωές μας και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε την κρίση τους, έρχονται τώρα να μας χρεώσουν εκ νέου την ανάπτυξή τους.
Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει:
Το οριστικό ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων.
Για την όποια επέκτασή τους, προστίθεται και ο όρος να υπάρχει “τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου”.
Αυτό σημαίνει νέα συμπίεση των μισθών.
Την ενίσχυση ξανά των ενώσεων προσώπων,
που η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής.
Να θυμίσουμε ότι πάνω από 1.500 τέτοιες ενώσεις στήθηκαν από τους εργοδότες τα έτη 2012 – 2013,
για να κατεβάσουν τους μισθούς στο ύψος του κατώτερου και τα 586 ευρώ.
Τοπικές κλαδικές συμβάσεις που θα υπερισχύουν έναντι κλαδικών συμβάσεων.
Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ήδη συμπιεσμένων άθλιων μισθών.
Ο μέσος μισθός είχε επίσημα μειωθεί πάνω από 25%, τώρα θέλουν να τον πάνε ακόμα παρακάτω!
Την θέσπιση “ηλεκτρονικού μητρώου” και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.
Κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ.
Συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!
Υπονομεύει την πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης με το πλαφόν 12% που βάζει δήθεν για καταπολέμηση της μερικής απασχόλησης.
Ορίζει τον υπουργό Εργασίας ως “ανώτατο άρχοντα”, για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Δηλαδή, ο Γ. Βρούτσης, ο γνωστός υπουργός Εργασίας, με τις γνωστές αντεργατικές περγαμηνές από την προηγούμενη θητεία του, θα υπερβαίνει των καταστατικών των σωματείων, τις συλλογικές αποφάσεις τους για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, για απεργίες. Θα μας φακελώνει όπως νομίζει, θα δίνει τα στοιχεία των συνδικάτων όταν θέλει, θα απαγορεύει με εμπόδια τη συλλογική δράση και τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, θα μετατρέπει εν ολίγοις τα καταστατικά των σωματείων σε “κουρελόχαρτα”.
Θεσπίζει ηλεκτρονικό μητρώο και καθιερώνει ηλεκτρονική ψηφοφορία και με Υπουργικές Αποφάσεις θα καθορίζονται οι “λεπτομέρειες”, που μόνο τέτοιες δεν είναι. Δηλαδή, κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου και τι στοιχεία θα περιλαμβάνει, τη δημοσιότητα αυτών των στοιχείων, κάθε τεχνική λεπτομέρεια, πού θα χορηγούνται αυτές οι πληροφορίες, τους όρους προστασίας αυτών των ευαίσθητων δεδομένων.
Πήραν “φόρα” από τον απεργοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ και το αντεργατικό του πλαίσιο και νομίζουν ότι θα σαρώσουν τα πάντα.
Η ανάπτυξή τους τσακίζει τη ζωή μας, οργάνωση και αγώνας η απάντησή μας!
Απέναντι στους εργαζόμενους έχει συγκροτηθεί ένα μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-υπουργείου εργασίας-εργοδοτικών ενώσεων και των γνωστών εργατοπατέρων στη ΓΣΕΕ για να περάσουν αυτά τα μέτρα χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των εργαζομένων, χωρίς αντιστάσεις.
Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, ανοιχτά και ξεδιάντροπα παίζει το ρόλο της, στην υπηρεσία της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων. Είναι οι σύγχρονοι “Εφιάλτες” του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να σπείρουν σύγχυση, μοιρολατρία, να αποδυναμώσουν την απάντηση και την ενημέρωση των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει, γι’ αυτό και είναι πλήρως απαξιωμένοι. Βρίσκονται μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, σταθεροί απόντες από τα μεγάλα προβλήματα και τις κινητοποιήσεις. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να απαξιώσουν τα συνδικάτα, το μεγάλο όπλο της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων το οποίο χτυπιέται και με το πολυνομοσχέδιο.
Κάτω τα χέρια από τα Συνδικάτα!
Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής,
ζωής με δικαιώματα!
Όλοι στον αγώνα, όλοι στην απεργία!
