Οι άλλοι παράγοντες είναι ο σταυρός προτίμησης και η ανεύθυνη και καιροσκοπική συμπεριφορά των κομματικών ηγεσιών
Γράφει ο Γιώργος Βεζυργιανίδης*
Οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, που προόδευσαν, δεν έχουν σταυρό προτίμησης.
Έχουν λίστα.
Όταν πήγα στην Αυστρία για σπουδές πριν από εξήντα (60) περίπου χρόνια, δεν είχαν σταυρό προτίμησης.
Είχαν λίστα.
Στην Γερμανία εκτός από την λίστα μπορείς να βάλεις έναν σταυρό σε υποψήφιο άλλου κόμματος, τον οποίο θεωρείς ότι είναι άξιος και όποιος από τους υποψηφίους πάρει τους περισσότερους σταυρούς, εκλέγεται βουλευτής με τον σταυρό της αξιοκρατίας.
Στην Ελλάδα το 1985 σε ΤΑΚΤΙΚΕΣ εκλογές είχαμε λίστα, την οποία την έκανε ο προσφάτως εκλιπών Αντώνης Λιβάνης και τοποθέτησε στην λίστα τους υποψήφιους βουλευτές με την ίδια σειρά που εκλέχθηκαν το 1981.
Έτσι αντί να κριθούν αυτοί που διετέλεσαν βουλευτές, εάν απέδωσαν, κρίθηκαν αυτοί που δεν δοκιμάσθηκαν ως βουλευτές…
Εάν δεν καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης και εάν οι κομματικές ηγεσίες δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα δεν πρόκειται να βελτιωθεί.
Σήμερα το μοναδικό κριτήριο για να συμπεριληφθεί κάποιος στην λίστα των υποψηφίων είναι: πρώτον να φέρνει ψήφους και δεύτερον, εφόσον εκλεγεί, εάν θα συνταχθεί με την κατά περίπτωση ηγετική ομάδα.
Όλα τα άλλα δεν μετρούν.
Επίσης κυρίαρχο είναι να υπάρχει προστάτης από τα λεγόμενα κορυφαία στελέχη, που να υποστηρίζει την υποψηφιότητα.
Έτσι, όμως δεν πάει μπροστά η χώρα, που χρειάζεται ικανούς και άξιους στο κορυφαίο αξίωμα.
Εξυπακούεται λοιπόν ότι η μήτρα του κακού βρίσκεται στον τρόπο κατάρτισης της λίστας των υποψηφίων βουλευτών.
Διάβασα προεκλογικά δηλώσεις της προέδρου του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) που έλεγε:
«Πρέπει να βρούμε υποψηφίους ικανούς με αναφορά στην κοινωνία», χωρίς όμως να καθορίζει κριτήρια αξιολόγησης και χωρίς να καθιερώνει βαθμολογίες.
Στην λίστα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στις Σέρρες, όπως πληροφορήθηκα, είχαμε τρεις (3) υποψηφίους από ένα μικρό χωριό.
Η σκοπιμότητα είναι προφανής: να αποδυναμωθούν, να αλληλοεξοντωθούν εκλογικά προς όφελος κάποιου άλλου.
Ο διορισμένος και άφαντος γραμματέας της Νομαρχιακής Σερρών του ΠΑΣΟΚ, οφείλει να μας εξηγήσει το σκεπτικό.
Επειδή το πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη παραγωγής, και επειδή η συνήθεια είναι δεύτερη φύση, εκτιμώ ότι οι υποψήφιοι βουλευτές πρέπει κατά κανόνα να προέρχονται από την παραγωγή.
Βέβαια χρειάζεται να εκπροσωπούνται όλες οι παραγωγικές τάξεις.
Αυτό το επιτυγχάνεις μόνο με την λίστα και όχι με τον σταυρό προτίμησης, που το αποτέλεσμα του είναι: Ο,ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΠΡΟΚΥΨΕΙ!!!
Αριστεροί του Κέντρου
Στον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δηλώνουν ότι είναι αριστεροί, επειδή νομίζουν ότι με την δήλωση του αριστερού αποκτούν φωτοστέφανο…
Θέλω λοιπόν να τους πω ότι:
Αριστεροί του Κέντρου δεν υπάρχουν.
Αριστεροί είναι ΜΟΝΟ όσοι είναι Μαρξιστές – Λενινιστές, δηλαδή όσοι θέλουν ένα καθεστώς διακυβέρνησης, σαν αυτό που ίσχυσε στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.
Όλοι οι άλλοι είναι προσκείμενοι στο ευρύ δημοκρατικό κέντρο, που εκτείνεται από τις παρυφές της παραδοσιακής δεξιάς μέχρι τις παρυφές της παραδοσιακής αριστεράς με διαφοροποιήσεις.
Γίνεται αντιληπτό ότι οι δηλώσεις Τσίπρα «για πρώτη φορά αριστερά», δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Με Παπακώστα, Κουϊκ, Πάνο Καμένο, Χρυσοβελώνη κ.λπ. και με τους πρώην πασόκους, που λίγες ημέρες πριν την προσχώρησή τους στον σύριζα για να βγουν βουλευτές, τον καθύβριζαν, όλοι μαζί δεν συνιστούν καμιά αριστερά.
Είναι ένα συνονθύλευμα άγνωστης πολιτικής ταυτότητας.
Και το μέλλον τους είναι εμφανές.
Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ότι και να κάνουν, ότι και να σκαρφιστούν, όποιο πολιτικό ρούχο και εάν φορέσουν, η κατάληξη θα είναι η ίδια: το πολιτικό περιθώριο και η πολιτική ανυπαρξία !!!
Αναθεώρηση του συντάγματος
Ένα θέμα που ταλαιπωρεί τους πολίτες, είναι η πληθώρα των ψηφισμένων νόμων, που κρίνονται στη συνέχεια ως αντισυνταγματικοί από το συμβούλιο της επικρατείας.
Το ερώτημα που υπάρχει είναι:
Γιατί προτού να εισαχθεί ένα νομοσχέδιο στην ολομέλεια για ψήφιση, δεν περνάει πιο μπροστά από την κρίση ενός θεσμοθετημένου οργάνου, αρμόδιο να κρίνει την συνταγματικότητά του;
Αυτό οφείλεται σε παράλειψη του πολιτικού συστήματος ή σε σκοπιμότητα;
Στην πρόσφατη συζήτηση στην βουλή με την κατάθεση προτάσεων για την αναθεώρηση του συντάγματος, ο κ. Χάρης Θεοχάρης ως εκπρόσωπος τότε του «Ποταμιού», στη συνέχεια προσχώρησε στην Νέα Δημοκρατία, κατέθεσε αυτή την πρόταση η οποία όμως δεν συζητείται.
Πληθώρα των μνημονιακών νόμων κρίθηκαν ως αντισυνταγματικοί, αλλά τίποτε δεν γίνεται.
Γιατί δεν γίνεται;
Γιατί αυτό βολεύει το πολιτικό σύστημα, δηλαδή τις κυρίες και τους κυρίους βουλευτές, να αυθαιρετούν ανεμπόδιστα, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες από τα δικά τους λάθη και παραλήψεις και ο λαός ας ταλαιπωρείται!!!
Άλλωστε μετά την ακύρωση του από το συμβούλιο της επικρατείας ενός νόμου, αυτό που ισχύει σήμερα, είναι ότι στις πλάτες του λαού πέφτει η αποκατάσταση της ζημιάς. Οι κυρίες και οι κύριοι βουλευτές δεν ξέρουν!!!
Την στιγμή που άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται σε κανέναν πολίτη, ούτε στον παντελώς αγράμματο ορεσίβιο βοσκό, για τους κυρίους βουλευτές και υπουργούς δικαιολογείται η άγνοια όχι απλώς νόμου, αλλά του συντάγματος!!
Κυρίες και κύριοι βουλευτές συνέλθετε.
Μη διασύρετε τη δημοκρατία!!
Ο Γιώργος Βεζυργιανίδης είναι συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός
Διαβάστε επίσης εδώ:
