Η συγγραφέας Ελένη Σίμπα, κατά την εκεί έλευσή της πολύ νωρίτερα, δέχτηκε τον εναγκαλισμό της φίλης της υπεύθυνης-βιβλιοθηκονόμου Μαρίας Ζάμπρου.
Χωρίς να χάσουν οι δυο τους καιρό, άρχισαν να φουσκώνουν τα μπαλόνια, που με τις φούξιες κορδέλες θα χαρίζονταν στο κάθε παιδί.
Η συγγραφέας ζήτησε από την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, να βάλει τα φρεσκοκομμένα γιασεμιά στο νερό, όπου εκείνη δρώντας πολυμήχανα κι αστραπιαία, έφτιαξε δυο αυτοσχέδια ανθοδοχεία και τα εναπόθεσε μέσα όλα, για να μοσχοβολήσουν περισσότερο.
Η μεταξύ τους συζήτηση επί παντός επιστητού, έκανε τον χρόνο να κυλήσει γρήγορα τόσο, που ούτε που κατάλαβαν την έλευση του μικρού λεωφορείου του Μοντεσσοριανού ΚΔΑΠ ”ΟΜΟΝΟΙΑ”.
Αφού τα ετοίμασαν όλα, υποδέχτηκαν τους μικρούς μαθητές με τις καλοσυνάτες εκπαιδευτικούς, οι οποίες ομολογουμένως, είχαν από την αρχή τα παιδιά σε τάξη. Μπαίνοντας, συστηθήκαμε με θέρμη και ξεκίνησαν με το τραγούδι που η συγγραφέας είχε επιλέξει, για να ζεστάνει το κλίμα, την ”Μαργαρίτα” του Μ. Θεοδωράκη από ”Τα παιδικά μου τραγούδια” με την χορωδία του Δ. Τυπάλδου, με την συμμετοχή του Β. Παπακωνσταντίνου και Δ. Τσακνή. Αποκτώντας το κάθε παιδί τον ρόλο του, φόρεσαν τα κορσάζ από αληθινό άνθος γιασεμιού, περιμένοντας υπομονετικά τις σκηνοθετικές οδηγίες της συγγραφέως. Εκείνη, κάλεσε τον κρίνο να πέσει λιπόθυμος στο έδαφος, όντας λαβωμένος από την σφαίρα και την μαργαρίτα, που σπούδαζε ιατρική, για να τον γιατροπορεύσει, σύμφωνα πάντα με την πιο εκστατική σκηνή του έργου.
Η συγγραφέας, καθ. Αγγλικής, εκπαιδευτικός-εμψυχώτρια με σπουδές στην ψυχολογία και μεταπτυχιακό στην σχολική ψυχολογία και οι μαθητές, συστήθηκαν και πάλι μεταξύ τους και πρώτα τα κορίτσια κι έπειτα τα αγόρια, με βάση τους τρόπους καλής συμπεριφοράς, που πρέπει να εφαρμόζουμε στην ζωή μας, επέλεξαν τυχαία τον ρόλο τους. Δηλαδή, τράβηξαν από το διάφανο πουγκί ο καθένας και μια καρτελίτσα με το όνομα ενός από τα λουλούδια, που πρωταγωνιστούν στο παιδικό θεατρικό της έργο. Είδαν ένα-ένα τα συγκεκριμένα λουλούδια στο διαδίκτυο, για να έχουν μια πρώτη εικόνα και φόρεσαν τα κορσάζ γιασεμιού που μοσχοβολούσαν, για να είναι έτοιμα να πάνε στον Χορό των Γιασεμιών, αναπαριστώντας την σκηνή του έργου, ακριβώς πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Ο κρίνος πεσμένος στο έδαφος, λαβωμένος να αιμορραγεί και η μαργαρίτα, που σπουδάζει ιατρική, να τον ακροάζεται. Τα δύο χρώματα, το φούξια και το λαχανί δεν επιλέχτηκαν καθόλου τυχαία, αφού κατά την πρώτη οικονομική κρίση του 2009, οι μεγαλύτεροι διεθνείς εκδοτικοί οίκοι ξενόγλωσσων βιβλίων, τα επέλεξαν ως κυρίαρχα και θεραπευτικά για τα βιβλία τους. Η εκδήλωση έκλεισε με το τραγούδι ”Αν όλα τα παιδιά της γης” που χόρεψαν όλοι, μικροί και μεγάλοι με ενθουσιασμό περίσσιο. Οι μαθητές ηλικίας ως και τεσσάρων ετών, κατάλαβαν αρκετά πράγματα για τον πόλεμο και την ειρήνη, ενώ η συγγραφέας παρουσιάζοντας στις ζωγραφιές που είχαν ετοιμάσει από την προηγούμενη ημέρα, εστίασε σε μία μιας μικρής μαθήτριας ως ψυχογράφημα, για την οποία τα μόνα χρώματα που είχαν χρησιμοποιηθεί ήταν το φούξια και το λαχανί. Εξεπλάγην ευχάριστα διαπιστώνοντας, ότι το παιδί είχε ιδιαίτερη αντίληψη, χαρακτηρίζοντάς το ως παιδί με ιδιαίτερη προσωπικότητα και συνέστησε στις εκπαιδευτικούς να το αντιμετωπίζουν ήδη ως σοφό από τώρα.
Φεύγοντας, έδωσαν ραντεβού για την επόμενη μεταξύ τους δράση, δηλαδή το ανέβασμα αυτού του Παραμυθιού-Παιδικού Θεατρικού Έργου ”ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ” στον χώρο του Μοντεσσοριανού ΚΔΑΠ ”ΟΜΟΝΟΙΑ”.
