Στα 30 χρόνια συµβίωσης µε τον σύζυγό της, Γιώργο Λύρα, στην κόρη της, Ηλέκτρα, στην απώλεια που την καθόρισε, στις δυσκολίες που αντιµετώπισε,
αλλά και στην κατάσταση που επικρατεί αυτή την εποχή στην ελληνική σόουµπιζ αναφέρθηκε η γνωστή ερµηνεύτρια Πέγκυ Ζήνα, µιλώντας στο «S».
Βρίσκοµαι σε µια καινούργια δισκογραφική εταιρεία, την Panik, και κάνω µια συνεργασία, έπειτα από πολλά χρόνια, µε τον κουµπάρο µου, κολλητό µου φίλο και συνθέτη της καριέρας µου, Γιώργο Μουκίδη.
Ταυτόχρονα, ασχολούµαι µε τις πρόβες για τις εµφανίσεις µου στο «Mezzo», που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλατεία Ασωµάτων.
Ακούγεται διαφορετικά να λες «µπουζούκια» και διαφορετικά να λες «νυχτερινά κέντρα»;
Τα µπουζούκια είναι η ίδια λέξη µε εκείνες των νυχτερινών κέντρων ή των κέντρων διασκέδασης. Τη διαφορά την κάνουν πάντα οι καλλιτέχνες, ποτέ οι τοίχοι.
Στις µουσικές σκηνές έχουµε δει και ανθρώπους που δεν έχουν τόσο ταλέντο, απλώς τραγουδούν ένα ποίηµα και µπορούν να υπάρξουν και µε άλλους τρόπους, λέγοντας κάτι πιο ροκ.
Ανήκεις στην κατηγορία των καλλιτεχνών που δουλεύουν στα µπουζούκια;
Με αυτό που ο κόσμος εννοεί, πιστεύω, ποτέ. Με την έννοια του ευτελούς, όχι, δεν ανήκα σε τέτοιον χώρο ως άνθρωπος.
Ποτέ δεν µου άρεσε η παρακµή, γιατί αυτές τις αξίες κουβαλούσα.
Ό,τι και να έκανα εµπεριείχε αξιοπρέπεια, από 20 χρόνων, που μπήκα στη δουλειά αυτή, μέχρι τώρα, που σε λίγες ημέρες γίνομαι 49 ετών.
Τι ορίζεις ως παρακµή;
Να έχεις µια συµπεριφορά στη σκηνή η οποία να έχει ελάχιστα ρούχα, να µην έχεις πολύ καλή φωνή και ως προσωπικότητα να επιτρέπεις στον κόσµο, µεθυσµένο, να σου φέρεται όπως να ’ναι.
Έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή. Λάτρευα το θρυλικό «Κανόνι», το οποίο είχε ο µπαµπάς µου. Εκεί τότε τραγουδούσε η Γιώτα Γιάννα κι εγώ ήµουν 5 χρόνων όταν έκλεισε.
Μανώλης Μητσιάς: Ποτέ δεν παρακάλεσα κανέναν να μου δώσει ένα τραγουδάκι, ποτέ
Για δύο παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών: Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα
