Ένας αστικός μύθος υποστηρίζει ότι είναι παράνομο να πεθάνει κανείς σε αυτή τη γραφική πόλη.
Στις απομακρυσμένες και παγωμένες εκτάσεις της Νορβηγίας βρίσκεται μια μικρή πόλη που όχι μόνο αποτελεί φάρο φυσικής ομορφιάς, με τις παγωμένες σπηλιές, τους παγετώνες και την άγρια πανίδα που κόβουν την ανάσα, αλλά και το σπίτι μερικών από τους πιο αυστηρούς και ασυνήθιστους νόμους.
Αυτή η πόλη είναι το Longyearbyen, που βρίσκεται στο νησί Svalbard, ένα μέρος όπου πολικές αρκούδες, τάρανδοι, καριμπού και πουλιά ευδοκιμούν μέσα στο σκληρό αλλά εντυπωσιακό αρκτικό περιβάλλον.
Η Cecilia Blomdahl, κάτοικος του Longyearbyen, αποτυπώνει την ουσία αυτής της μοναδικής πόλης, δηλώνοντας: «Η φύση εδώ είναι τόσο συγκλονιστικά όμορφη που μερικές φορές είναι ακόμη και τρομακτική. Αλλά δεν είναι μόνο η φύση που κάνει αυτό το μέρος απίστευτο, είναι και οι άνθρωποι».
Για να διατηρήσει την άγρια φύση της και να προστατεύσει τους κατοίκους της, το Longyearbyen έχει υιοθετήσει αρκετούς φαινομενικά παράξενους νόμους. Ένας τέτοιος κανονισμός είναι η απαγόρευση των γατών στο νησί, με στόχο την προστασία του ποικιλόμορφου πληθυσμού πουλιών από πιθανή θήρευση.
Ένας άλλος νόμος ορίζει ότι οι κάτοικοι πρέπει να φέρουν πάντοτε όπλο όταν ταξιδεύουν εκτός των κύριων οικισμών.
Αυτός ο κανονισμός, που τέθηκε σε ισχύ το 2012, έχει σχεδιαστεί για να παρέχει προστασία από πιθανές επιθέσεις πολικών αρκούδων.
Παρά τον φαινομενικά υψηλό πληθυσμό πολικών αρκούδων στο νησί, που εκτιμάται ότι ξεπερνά τις 3.000 σε σύγκριση με τον ανθρώπινο πληθυσμό των περίπου 2.500 κατοίκων, οι επιθέσεις παραμένουν σπάνιες, με μόνο πέντε περιστατικά να έχουν αναφερθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο ίδιος νόμος ορίζει ότι η χρήση πυροβόλων όπλων απαγορεύεται εντός των οικισμών, με σαφείς πινακίδες στους δημόσιους χώρους που υποδεικνύουν την απαγόρευση των πυροβόλων όπλων.
Ένας αστικός μύθος υποστηρίζει ότι είναι παράνομο να πεθάνει κανείς σε αυτή τη γραφική πόλη. Ωστόσο, η αλήθεια πίσω από αυτόν τον μύθο είναι ότι η ταφή των πτωμάτων στο Longyearbyen απαγορεύεται λόγω των συνθηκών μόνιμου παγετού, οι οποίες εμποδίζουν την αποσύνθεση.
Η πόλη διαθέτει νεκροταφείο, αλλά δεν δέχεται νέες ταφές από τη δεκαετία του 1950. Ο θρύλος λέει ότι οι Νορβηγοί ανθρακωρύχοι που θάφτηκαν εκεί το 1918 εκταφιάστηκαν 70 χρόνια αργότερα, με τα σώματά τους να είναι τόσο καλά διατηρημένα ώστε να υπάρχουν ακόμη ίχνη του ιού της γρίπης που τους σκότωσε.
Το Longyearbyen, με τα εκπληκτικά τοπία και τους ιδιόμορφους νόμους του, αποτελεί απόδειξη των μοναδικών προκλήσεων και προσαρμογών που απαιτούνται για τη ζωή στην Αρκτική.
Είναι ένα μέρος όπου η ομορφιά της φύσης συνυφαίνεται με την ανθεκτικότητα των ανθρώπων του, δημιουργώντας μια κοινότητα που δεν μοιάζει με καμία άλλη στον κόσμο.
Αγαπητέ θεραπευτή, μπορώ να εμπιστευτώ τον άνδρα που απάτησε τη γυναίκα του μαζί μου;
Υπογραφή Σύμβασης Διαδημοτικής Συνεργασίας μεταξύ των Δήμων Σερρών και Βισαλτίας
