Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την νίκη της Νέας Δημοκρατίας και την αλλαγή στην κυβέρνηση και ειλικρινά δεν είδα ούτε μία ανάλυση από τους Σερραίους ινστρούχτορες της δεξιάς αλλά και αυτούς τις αριστεράς
Καθώς όμως όλοι εμείς καθημερινά βιώνουμε το πανευρωπαϊκό ποδόσφαιρο θα γράψω με όρους …ποδοσφαιρικούς!
Και στην πολιτική, καλώς ή κακώς συμβαίνει ό,τι και στα άλλα ομαδικά …αθλήματα.
Η έκβαση της αναμέτρησης εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αντίπαλες ομάδες.
Υπό αυτό το πρίσμα, στο ερώτημα “γιατί η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί, στο μέσο της κυβερνητικής θητείας της, να διατηρεί την πολιτική ηγεμονία της;” η απάντηση είναι προφανής.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο πως παίζουν οι δύο ομάδες, με ποιους παίκτες και με ποιον προπονητή.
Με τη μόνη διαφορά ότι ο ψηφοφόρος, σε αντίθεση με τον οπαδό, πέρα από την απόδοση της δικής του ομάδας, συνεκτιμά και τις επιδόσεις του αντιπάλου.
Το προς αξιολόγηση έργο σε αυτά τα δύο πρώτα χρόνια της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ κινείται κυρίως σε δύο άξονες
Στην ικανότητα διαχείρισης των κρίσεων οι οποίες προέκυψαν, μαζί και με την πορεία υλοποίησης των προεκλογικών εξαγγελιών.
Στη διάρκεια λοιπόν αυτής της διετίας η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρότατες κρίσεις, με κορυφαία όλων, αυτήν της πανδημίας.
Παρά τα λάθη της, κυρίως όταν ενέσκηψε το δεύτερο πανδημικό κύμα, οι υγειονομικοί δείκτες δεν παρέκκλιναν από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι η κυβέρνηση τα πήγε σχετικά καλά.
Και πάντα βλέποντας και την άλλη ομάδα που έχει στο ρόστερ της κάτι πολλάκηδες και ακόμα περισσότερους…αρνητές!
Επιτυχής ήταν σαφώς και η διαχείριση της κρίσης στον Έβρο
Επιτυχής ήταν σαφώς και η διαχείριση της κρίσης στον Έβρο, ενώ και στο θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, μετά τις αρχικές αστοχίες, όπως για παράδειγμα η κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, η κυβέρνηση κατόρθωσε να ελέγξει την κατάσταση.
Ανάλογα επιτυχής θεωρείται από την πλειονότητα της κοινής γνώμης η διαχείριση των αλλεπάλληλων κρίσεων με την Τουρκία, σε συνδυασμό με την έντονη διπλωματική κινητικότητα την οποία αναπτύσσει το υπουργείο Εξωτερικών, κλείνοντας κάποια μέτωπα και εγκαταλείποντας την πρακτική της αέναης ακινησίας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.
Και μόνο που βλέπουμε για πρώτη φορά στα χρονικά έναν υπουργό εξωτερικών στην πρώτη θέση της προτίμησης των ψηφοφόρων εμένα μου είναι αρκετό!
Όσον αφορά τον δεύτερο πυλώνα που αφορά την υλοποίηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων, η κυβέρνηση, παρά την πανδημία, φαίνεται να υλοποιεί ένα σημαντικό κομμάτι τους προγράμματός της.
Με παρεμβάσεις στην ανώτατη εκπαίδευση (κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, πανεπιστημιακή αστυνομία, ελάχιστη βάση εισαγωγής), αλλαγές στο εργασιακό, κατάργηση της απλής αναλογικής, νέο ασφαλιστικό, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, προσέλκυση επενδύσεων με την επίλυση χρόνιων εκκρεμοτήτων (π.χ. Ελληνικό), ψηφιοποίηση του κράτους κ.ο.κ.
Γιατί για όσους δεν το ξέρουν , αυτά έλεγε ο πρόγραμμα της κυβέρνησης
Και σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε με τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, η παρούσα υλοποιεί σημαντικό μέρος του προγράμματός της, ικανοποιώντας έτσι, τους ψηφοφόρους της οι οποίοι το είχαν επιδοκιμάσει στις εκλογές του 2019.
Βεβαίως, έχει σπρώξει προς τα πίσω τις προεκλογικές δεσμεύσεις της που αφορούν φοροελαφρύνσεις, επικαλούμενη τις οικονομικές ανάγκες που δημιούργησε η πανδημία, αφήνοντας προφανώς το κερασάκι αυτό να το σερβίρει λίγο πριν από τις εκλογές…
Ποια θα ήταν η εξέλιξη εάν στη θέση της ΝΔ βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ;
Πραγματικά όμως αναρωτιέμαι απέναντι σε όλα αυτά ο πολίτης σκέφτεται “ποια θα ήταν αλήθεια η εξέλιξη των πραγμάτων εάν στη θέση της ΝΔ βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ;”.
Και δυστυχώς για αυτόν σε αυτήν τη σύγκριση το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χάνει από τα …αποδυτήρια!
Γιατί εδώ μιλάμε με ποδοσφαιρικούς όρους
Διότι, πώς να εμπιστευτείς τη διαχείριση της πανδημίας στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο άνθρωπος ο οποίος έκανε κουμάντο στο υπουργείο Υγείας επί τέσσερα και πλέον χρόνια, έχει ανακηρυχθεί σε άτυπο επικεφαλής των … αντιεμβολιαστών;
Όταν στελέχη σου, πρώην υπουργοί, βάλλουν κατά του τείχους στον Έβρο, ενώ όταν ήταν κυβέρνηση δεν ξήλωσαν ούτε μια σπιθαμή του;
Όταν συνεχίζουν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής σε μια σειρά ζητήματα όπως οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και στο κράτος, τις οποίες η κοινωνία φαίνεται να τις θεωρεί … αυτονόητες;
