Η Τομεακή Επιτροπή Σερρών του ΚΚΕ και η ΚΟΒ Ηράκλειας, με βαρύ πόνο αποχαιρετούν το σύντροφο Γιάνναρο Παναγιώτη.
Ο σύντροφος Παναγιώτης, Γεννήθηκε στο Βαλτερό Σερρών το 1939 από οικογένεια αγωνιστών.
Ο πατέρας του Θανάσης, ήταν γνωστός αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ και του ΔΣΕ.
Κατά την διάρκεια του εμφυλίου συνελήφθη δικάστηκε και φυλακίστηκε στις φυλακές Αίγινας για 10 χρόνια, έτσι που ο Παναγιώτης μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του.
Εξαιτίας των πολύ σκληρών – πέτρινων χρόνων της οικογένειας, αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο φτάνοντας μέχρι την τρίτη Γυμνασίου στο Γυμνάσιο Ηράκλειας .
Υπήρξε αθλητής, παίκτης του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ηράκλειας ενώ παράλληλα δούλευε και ως μαθητευόμενος κουρέας.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία, λόγω του ότι ο πατέρας ήταν πλέον φυλακισμένος στις φυλακές της Αίγινας αλλά και λόγω της προσωπικής του πολιτικής δραστηριότητας, υπέστη απερίγραπτες ταλαιπωρίες και βασανισμούς .
Ήταν ένας από τους εκατοντάδες αγωνιζόμενους νέους του νομού Σερρών, που εντάχθηκε στις γραμμές της Νεολαίας Λαμπράκη.
Παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια δουλεύοντας στην Αθήνα ως οικοδόμος, παλεύοντας αταλάντευτα και δραστήρια στο οικοδομικό κίνημα.
Για πολλά χρόνια μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και συναφών επαγγελμάτων.
Παράλληλα ως μέλος του ΚΚΕ, ανέλαβε επάξια κάθε χρέωση.
Αναδείχθηκε σε πρόεδρο του συνδικάτου των σοβατζήδων και στη συνέχεια των οικοδόμων.
Ήταν για πολλά χρόνια μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και συναφών επαγγελμάτων.
Υπηρέτησε με συνέπεια το Κόμμα και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για πενήντα σχεδόν χρόνια από διάφορες χρεώσεις.
Οταν συνταξιοδοτήθηκε, επέστρεψε στο αγαπημένο του χωριό, το Βαλτερό Σερρών.
Ενεργό και δραστήριο μέλος της ΚΟΒ Ηράκλειας, και ως γραμματέας της, για πολλά χρόνια.
Υποψήφιος Βουλευτής, δημοτικός σύμβουλος, παρών σε κάθε μάχη του Κόμματος.
Σταθερός προπαγανδιστής των ιδεών και των θέσεων του Κόμματος.
Μέχρι και τις τελευταίες του ώρες, το ενδιαφέρον του για την οργάνωση, αδιάλειπτο.
Παρά τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια, πάντα μάχιμος, πάντα σε ετοιμότητα για να βοηθήσει το Κόμμα.
Αγωνιούσε για τα προβλήματα των κατοίκων της επαρχίας, τα καθημερινά, μικρά και μεγάλα.
Νοιάζονταν για το πως πιο εύστοχα θα διεισδύσουν, θα περάσουν οι επαναστατικές ιδέες σε περισσότερους.
Θα τον θυμόμαστε πάντα να διαβάζει ανελλιπώς τον καθημερινό Ριζοσπάστη, να παροτρύνει τους συντρόφους του στη μελέτη, στην αξιοποίηση του Ρίζου ως αναντικατάστατο καθοδηγητικό όργανο.
Θα τον θυμόμαστε να έρχεται στις συνεδριάσεις, οργανωμένος, με τις σημειώσεις του στην μικρή ατζέντα, ως επαναστάτης νεολαίος γεμάτος πάθος για γνώση, γεμάτος ενέργεια.
Έφυγε από την ζωή στις 15 Φλεβάρη, από ανακοπή καρδιάς.
Θα μείνει αξέχαστος για τους συντρόφους του, όλους όσους τον γνώριζαν και τον εκτιμούσαν ανεξάρτητα πολιτικής ιδεολογίας γιατί αντιμετώπιζε με θάρρος αλλά και πειθώ κάθε διαστρέβλωση των θέσεων του κόμματος και της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Σύντροφε Παναγιώτη,πέρασες από τη ζωή άξια, τίμησες μέχρι τέλους το Κόμμα σου. Έφυγες αλλά άφησες για πάντα ανεξίτηλα τα ίχνη σου με την πίστη σου στις αρχές του Κόμματος, στα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, στην τελική νίκη των ιδεών του σοσιαλισμού- κομμουνισμού.
Εκφράζουμε τα Θερμά συλλυπητήριά μας, στη σύζυγο , τα παιδιά και τα εγγόνια του Παναγιώτη.
Η κηδεία του συντρόφου Παναγιώτη τελέστηκε τη Κυριακή 19 Φλεβάρη στις 11:00, στο Βαλτερό Σερρών.
