Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα μονοπώλια με τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις τους στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ άφησαν απροστάτευτους τους λαούς εν μέσω πανδημίας από το νέο κορονοϊό.
Αφού πρώτα διέλυσαν τα δημόσια συστήματα υγείας με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης κι εμπορευματοποίησης, άφησαν αβοήθητους εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν κλεισμένοι στα σπίτια τους σε Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία και σε άλλες χώρες πάνω από 100.000 στις ΗΠΑ, πάνω από 176.000 στην Ευρώπη.
Το σύνθημα «δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε» που ξεκινάει από τις μεγάλες κινητοποιήσεις στην Αμερική εκφράζει όλους τους λαούς, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα, πνίγονται από τη σαπίλα του συστήματος της εκμετάλλευσης σε όλα τα επίπεδα.
Του συστήματος που έχει ως υπέρτατη αξία το χρήμα και το κέρδος, που γεννάει τη φτώχεια, πολέμους, πρόσφυγες, τον ρατσισμό, που πετάει στο περιθώριο και στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους, που δε λογαριάζει ανθρώπινη ζωή.
Με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού επιταχύνουν τα μέτρα που αποτελούσαν διαρκείς πόθους των επιχειρηματικών ομίλων.
Με προκάλυμμα την «έκτακτη κατάσταση» τα “προσωρινά μέτρα” που πάρθηκαν και χτυπούν τους μισθούς, το ωράριο, τις εργασιακές σχέσεις, έχουν στόχο να τα μονιμοποιήσουν!
Ήδη σε πολλούς χώρους δουλειάς η επόμενη μέρα της πανδημίας φέρνει νέα βάσανα για τους εργαζόμενους.
Κυριαρχεί η ανασφάλεια, συνεχίζεται η απληρωσιά, δυναμώνει η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία, κυνηγούν ένα κακοπληρωμένο χωρίς ασφάλιση μεροκάματο.
Η καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων σε κάθε κλάδο αποκτά μορφή χιονοστιβάδας.
ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΛΑΟ
Κυβέρνηση-ΕΕ και μεγαλοεργοδοσία αξιοποιούν από το ξεκίνημά της την πανδημία ως ευκαιρία για να φορτώσουν στους εργαζόμενους τη νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση, για την οποία η πανδημία ήταν η θρυαλλίδα κι όχι η αιτία.
Αιτία για τη νέα κρίση είναι η ίδια με την προηγούμενη.
Τα τεράστια κέρδη, τα τεράστια συσσωρευμένα κεφάλαια στα χέρια ελάχιστων.
Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το μισό πλούτο της γης.
Θέλουν να σαρώσουν όποιο εργατικό δικαίωμα είχε απομείνει όρθιο από την προηγούμενη οικονομική κρίση, αλλά και από την “κανονικότητα” της όποιας ανάπτυξής τους των τελευταίων ετών.
Μετά από τόσους νεκρούς η Κομισιόν αποφάσισε, ότι είναι “χαμηλός ο κίνδυνος του κορονοϊού στους εργαζόμενους”.
Οι απαιτήσεις του ΣΕΒ, της μεγαλοεργοδοσίας με αφορμή και την πανδημία έγιναν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και ήρθαν για να μείνουν και να ενισχυθούν, να προστεθούν στους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.
Πανηγυρίζουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και τα κόμματά τους για το “Ταμείο Ανάκαμψης”.
Το “Ταμείο Ανάκαμψης” της ΕΕ και η κρατική παρέμβαση έχουν ως στόχο τη σωτηρία της κερδοφορίας των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων με νέα πακέτα στήριξης, για τα οποία ο λογαριασμός θα σταλεί στους εργαζόμενους, ενώ όπως πάντα συνοδεύονται με αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, μέτρα διαρκείας, νέα μνημόνια.
Έχουν ρίξει πολύ χρήμα στα ΜΜΕ για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι νέες επιχορηγήσεις και τα δάνεια, θα κατευθυνθούν στις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όχι στους εργαζόμενους.
Είναι ψέμα ότι το χρήμα δίνεται απλόχερα και τζάμπα, χωρίς νέες θυσίες.
Με την εξαπάτηση και το θράσος να περισσεύουν, καλούν τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι στο βωμό της «επανεκκίνησης» της οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Μας καλούν να ξεχάσουμε τη σταθερή εργασία με 8ωρο, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να αποδεχτούμε ως αναγκαιότητα τη σύγχρονη σκλαβιά, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την τηλεργασία, να συμβιβαστούμε με τα ελάχιστα.
Σε κάθε κλάδο, σε κάθε επιχειρηματικό όμιλο, οι εργοδότες έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια και υπολογίζουν λεπτομερώς ποια είναι εκείνη η σύνθεση των νόμων που ψήφισε η κυβέρνηση ώστε να μειώσουν το «εργατικό κόστος», να τσακίσουν τους μισθούς.
Εργαζόμενοι μετακινούνται από την αναστολή των συμβάσεων στην εκ περιτροπής εργασία, τους οφείλονται δώρα Πάσχα, τους έχουν εξαντλήσει την κανονική άδεια, ζουν με μέρος του μισθού, με επιδόματα που έχουν ημερομηνία λήξης.
Χιλιάδες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς καθόλου εισόδημα, άλλοι να βγάλουν όλο το χρόνο με λιγότερα από 2000 ευρώ όπως οι εποχικοί εργαζόμενοι στον Τουρισμό.
Το πρόγραμμα “Συνεργασία”, το οποίο αποτελεί εξειδίκευση του προγράμματος “SURE” είναι οριζόντια μείωση πάνω από το 20% σε όλους τους μισθούς που βρίσκονται πάνω από τον κατώτερο.
Ο στόχος είναι να πέσει κοντά στα 550 ευρώ η μεγάλη πλειοψηφία των μισθών.
Έχουμε ζήσει πολλά! Το 2020 δεν είναι 2010!
Η πείρα για τους εργαζόμενους, για το εργατικό κίνημα είναι πλούσια και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων, η κυβέρνηση και τα κόμματά τους, γι’ αυτό ζητάνε “ομοψυχία”, διαλαλούν πως τάχα είμαστε στην ίδια όχθη, για να υποταχθούμε στους δικούς τους στόχους, στη δική τους αντεργατική πολιτική.
Η περίοδος της πανδημίας απέδειξε, ότι χωρίς εργαζόμενους η οικονομία δεν κινείται. Επιβεβαίωσε, ότι εμείς παράγουμε τον πλούτο κι όχι τα αφεντικά.
Η πλειοψηφία του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, η ηγεσία της ΓΣΕΕ “βαράει στον ίδιο σκοπό” της στήριξης των μεγαλοεργοδοτών με τα εργατικά δικαιώματα σε μόνιμη καραντίνα.
Συνδιαμορφώνουν μαζί με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στα εργατικά δικαιώματα.
Η στάση τους πλέον δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν εργαζόμενο!
Στις 11 Ιούνη διαδηλώνουμε γιατί δεν αντέχουμε άλλο!
Γιατί έχουμε πληρώσει ήδη αρκετά! Γιατί δε θα πληρώσουμε ξανά!
Η πείρα που έχουμε αποκτήσει πρέπει να γίνει ενεργή συμμετοχή, συνειδητή δράση. Να παλέψουμε για τη ζωή μας!
Να διεκδικήσουμε με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες, για το μεροκάματο, την ασφάλιση, για τη διασφάλιση του εργατικού εισοδήματος, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για την εξάλειψη των αιτιών των εργατικών – λαϊκών προβλημάτων, για την οριστική εξάλειψη της οικονομικής κρίσης, για να απαλλαγούμε οριστικά από τους εκμεταλλευτές του δικού μας μόχθου.
Η ελπίδα μας βρίσκεται στη συσπείρωση στα συνδικάτα μας, στην οργάνωσή μας, στην ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης απέναντι στο συμβιβασμό, την ηττοπάθεια, τη συναίνεση.
Δεν αποδεχόμαστε την κανονικότητά τους! Η κανονικότητά τους είναι ο συμβιβασμός με την ανεργία, τη φτώχεια, τη ζωή με τα ελάχιστα!
Απαιτούμε:
- Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των ΠΝΠ και όλων των αντεργατικών νόμων.
- Κανένας χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα. Να πληρώσουν κράτος κι εργοδοσία.
- Καμία μείωση μισθού, απώλεια του εισοδήματος των εργαζομένων.
- Καμία απόλυση. Καμία δυσμενής μεταβολή των εργασιακών σχέσεων.
- Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων για την εργατική-λαϊκή οικογένεια. Απαλλαγή των εργαζομένων από χρέη για ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, ενοίκιο, τηλέφωνο, internet για όλο το διάστημα της καραντίνας και για όσο διαρκούν τα έκτακτα μέτρα.
- Ουσιαστική προστασία των ανέργων. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Πλήρη, επαρκή κι αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Να ανοίξουν όλες οι δημόσιες δομές υγείας που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια.
Οργανώνουμε την πάλη μας απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, για να μη ματώσουμε ξανά για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας για δουλειά με δικαιώματα.
Διαβάστε επίσης για την ΟΝΝΕΔ Σερρών:
