Η πολιτική είναι μία δύσκολη τέχνη και προϋποθέτει πολλά και ειδικά προσόντα. Δεν μπορεί ο καθένας μας να γίνει Δήλιος κολυμβητής.
Μέσα στον κοσμικό ωκεανό ο αληθινός πολιτικός μόνο σαν ικανός-άριστος κολυμβητής μπορεί να διακριθεί και να προσφέρει βοήθεια και κάποτε σωτηρία στους κινδυνεύοντας συνανθρώπους του.
Κάποια στολίδια από τα παρακάτω δεν μπορούν με κανένα τρόπο να λείπουν από τον πολιτικό: Νούς-Λόγος, ευστροφία πνεύματος, καθαρή υπευθυνότητα σε όλες της εκφάνσεις της ζωής του, και βέβαια ΗΘΟΣ, ναι με κεφαλαία γράμματα. Είχαν δίκαιο οι αρχαίοι μας που συχνά επαναλάμβαναν το γνωμικό(ρητό): «Ήθος ανθρώπω δαίμων», το ήθος είναι για τον άνθρωπο ο Θεός, το άπαν.
Από το 1974 παρακολουθώ τον βίο και την πολιτεία των δικών μας πολιτικών και το έργο τους για την ειρηνική και εθνικά συμφέρουσα λύση του Κυπριακού ζητήματος που ταλανίζει έωλο επί τόσες δεκαετίες τον Ελληνισμό.
Όλοι γνωρίζουν την κατευθυνόμενη και μελετημένη περιπλοκή του προβλήματος στην οποία πρωτοταγωνιστής και εγκέφαλος υπήρξε και είναι ακόμα η Τουρκία.
Το πολιτικό χάος των ημερών εκείνων δεν επέτρεψε καμία σοβαρή κίνηση από μέρους της τότε διαλυμένης ελληνικής κυβέρνησης.
Τα ταξίδια στο Λονδίνο, στη Ζυρίχη και αλλού έφεραν τελικά το αποτέλεσμα που ακόμη και τώρα κάποιοι ματαίως επικαλούνται. Διότι οι εκπρόσωποί μας αναγκάσθηκαν, αν δεν διατάχθηκαν να υπογράψουν.
Το κλίμα δεν ευνοούσε καθόλου τις ελληνικές κινήσεις.
Αυτή η ακινησία και ακηδία μας συνόδευσε από τότε μέχρι σήμερα και έγινε ο κακός σύμβουλος και το συνεχές αρνητικό βίωμα και στις δύο κοινότητες.
H κατάσταση αυτή αποτέλεσε και αποτελεί δεσμό γόρδιο τον όποίον αδυνατώ να λύσω και βέβαια δεν είμαι Αλέξανδρος.
Με ταλανίζει το ερώτημα στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω και είναιτούτο: επιτέλους ποιό είναι τό περιεχόμενο, η αλήθεια και η ευστάθεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ὀλη την περίοδο της Μεταπολιτεύσεως.(1974-2022).
Όσο και αν πιέζω το νου μου καμιά ολοκληρωμένη απάντηση δεν ανεβαίνει στο συνειδητό μου.
Δέκα Πρόεδροι της Δημοκρατίας, 18 Πρωθυπουργοί, εκατοντάδες υπουργοί και ανώτερα πολιτικά, οικονομικά και διπλωματικά στελέχη δεν μπόρεσαν να διαμορφώσουν μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτική θέση, ένα πολιτικό όλο, το οποίο θα εκπροσωπούσε την χώρα και το λαό της και το οποίο θα έθεταν στην κορυφήν του κεφαλαίου που λέγεται Εξωτερική Πολιτική , θέσεις έμπεδες και αμετακίνητες από όλες τις κυβερνήσεις θέσεις-πηγές λύσης όλων των προβλημάτων που ανακύπταν και ανακύπτουν.
Να τονίσω ότι το ολοκλήρωμα αυτό ( η Εξωτερική μας πολιτική) θα καθιερωνόταν ως κάτι το αμετακίνητο εσαεί. Μαζί δε τα κυβερνητικά κι όχι μόνο, που θα αποτελούσαν την καρδιά και το Πνεύμα της Πατρίδας, θα υπήρχε στην κυβέρνηση ένα Ανώτατο Συμβούλιο Ασφάλειας, με μέλη την αφρόκρεμα των ανώτατον αξιωματικών και επίλεκτα και πολιτικά πρόσωπα με βαρύτητα και υπευθυνότητα, γνωμοδοτικό για την κυβέρνηση με υποχρεωτικά εφαρμοστἐες οι αποφάσεις-γνωμοδοτήσεις του.
Χρόνια διαβάζω τις προτάσεις ανωτάτων στρατιωτικών και όχι μόνο στελεχών περί δημιουργίας του παραπάνω Συμβουλίου και ταυτόχρονα βλέπω και ακούω την βοώσα και κράζουσα αδιαφορία των πρωθυπουργών.
ΓΙΑΤΙ;
Μήπως θέλουν να είναι εκτός από πρωθυπουργοί και Στρατάρχες του Ελληνικού στρατού;
Μακάρι να είχαν τις γνώσεις. Αλλά είναι δεδομένο πως έχουν ούτε τις στοιχειώδεις διπλωματικές και άλλες ικανότητες για μια τέτοια σοβαρή και υπερ υπεύθυνη θέση. Πολλοί δε από αυτούς υπήρξαν για κλάματα σπάνιοι οι ικανοί, κι αν εξαιρέσει κανείς 2-3 από το 1974 και εξής, όλοι σχεδόν θύματα του άγριου κομματισμού, υποχείρια των δήθεν ειδικών, που, ώ του θαύματος, βρίσκονται υπό την επού. Άνθρωποι του αφρού που υπηρέτες ξένων και αδιάφορων προς την Ελλάδα παραγόντων του εξωτερικού πρωθυπουργοί μεταλλάσσονται σε όργανα των εχόντων και κατεχόντων τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και των οικονονικών ελίτ των Αθηνών κυρίως.
Αφήνω την ελεεινή εθνομηδενιστική μας ψευτοελίτ που μόνο κακό προσφέρει στον τόπο, την φθορα και εκ βαθέων εκρίζωση των αιώνιων ελληνικών αξιών και ιδιαιτεροτήτων. Κι αυτοί είναι οι δάσκαλοι των Πανεπιστημίων που παρέχουν αυτές τις προδοτικές τους γνώσεις στους αυριανούς δασκάλους και καθηγητές.
Οι γρηγορούντες και πανούντες τον τόπον συνέλληνες βλέπουν το κακό χάλι που σέρνεται στα σχολεία και πανεπιστήμια, στους δρόμους και τις καφετέριες και εξίσταται
Είναι δυνατόν οι νέοι αυτοί να είναι ελληνόπουλα έτοιμα να κρατήσουν το ντουφέκι και να πολεμήσουν για την πατρίδα τους.
Και, βέβαια, να προσθέσω τη φιλοτουρκική πολιτική μερίδα, πολιτικοί και μεγαλέμποροι, που συνεχώς προτείνουν ειρήνη και συνομιλίες με την γείτονα.
Είναι αυτοί που κατηγορούν πώς οι Έλληνες είμαστε μοναχοφάηδες μη παραχωρούντες κάτι και στους πτωχούς μας γείτονες και που αρθρογραφούν παίρνοντας πάντοτε τη θέση των Τούρκων.
Οργανώνονται και αποτελούν κλειστές σέχτες που επηρεάζουν ενεργά τι κυβερνήσεις μας όλες..
Σέχτες που χρηματίζονται τόσο από το ίδιο το κράτος, όσο και από εταιρείες χρηματοπιστωτικές του εσωτερικού και εξωτερικού, οργανώσεις πού διακρίνονται για τα ανθελληνικά τους πιστεύω και την υποστήριξη στους εχθρούς μας.
Είναι δε τόσο δικτυωμένοι, ώστε μία ομάδα από αυτούς να αποτελούν τους συμβούλους παρά τω πρωθυπουργώ και μάλιστα σε εθνικά ζητήματα!
Αν είναι δυνατόν
Όπως φαίνεται, μέσα σ αυτό το χάος τα πάντων αυτός ο εσμός κυμαίνεται και βρίσκεται σε όλως διαφορετικά πολιτικά, οικονομικά και-προπάντων εξηρτημένα αμερικανοευρωπαϊκά κέντρα, τα οποία κατευθύνουν τους εδώ ανθυπάτους-τοποθετημένους από το 1833 κι εξής.
Αυτή η εξάρτηση παρέλυσε κάθε ικμάδα που θα μπορούσε να αποτελέσει τον εθνικό καμβά γύρω από τον οποίο θα πλέκονταν μια αξιοπρεπής και σοβαρή πολιτική.
Αντί αυτού και με τη συναίνεση των μεγάλων και γνωστών 3-4 οικογενειών βρεθήκαμε να συναινούμε στις εντολές ανθρώπων πού εξυπηρετούσαν τα δικά τους και μόνο συμφέροντα μαζί και των εδώ εκπροσώπων τους.
Είναι παράδοξο πως πάμπολλοι συνέλληνες της ανώτερης τάξης συγχρωτιζόμενοι και παραμένοντες τακτικά στις ξένες χώρες έχασαν σε αρκετό βαθμό το χρώμα και τη χροιά του Έλληνα και ξενοβόσκουν σε ξένα χωράφια.
Δεν ξεχνώ τη θέση με την οποία ένας πρωθυπουργός μας δημοσίως απέρριψε την ελληνικότητά του βροντοφωνάζοντας. στους συμπατριώτες του να μην είναι αφελείς και ενθουσιάζονται με Κωλοκοτροναίους, Μακεδονομάχους, πολεμιστές του 1940!
«Εγώ, φώναξε, τά άφησα όλα αυτά: “ πρώτα είμαι ευρωπαίος και μετά έλληνας…».
Δεν χρειάζεται να ρωτήσω τι ελληνική παιδεία και τι παληκαρίσιο ήθος θα ενέπνεσε στα παιδιά του. Άλλωστε-δυστυχώς- αυτή η νοοτροπία έφθασε και εγκαθιδρύθηκε-μονίμως φαίνεται και στο τελευταίο σπίτι της ορεινής Ελλάδας με τον γενικό εξαμερικανισμό, πού μας σάπισε τις ρίζες.
Αυτή η ξενομανία οδήγησε κάποιους δήθεν διανοουμένου-κυρίως καθηγητές πανεπιστημίων να προσκολληθούν στην καινούργια ιδεολογία του λεγόμενου εθνομηδενισμού και να διδάσκουν στα παιδιά μας να καταργήσουν τα πάντα: Ελληνικότητα, ταυτότητα, πίστη Ιστορία κι ό,τι όμορφο και ατίμητης αξίας τζιβαϊρικό έμεινε στο δυστυχή αυτόν τόπο.
Αυτή την μηδενιστική ιδεολογία τη συναντούμε καθημερινώς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωή μας.
Είμαστε πλέον ψευτοέλληνες διατηρώντας, χωρίς να ξέρουμε γιατί, μόνο το όνομα Έλλην. Η κατάσταση αυτή είναι απογοητευτική και χρήζει άμεσης αλλαγής. Αλλαγής από τα θεμέλια.
Να κάνουμε ένα σύγχρονο κράτος ισχυρό και αξιοπρεπές.
Αυτού του κατορθώματος όμως προηγείται το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΌ:
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΟΥ-ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Παραπάνω τόνισα πώς ιδιότητα απόλυτα αναγκαία του πολιτικού μεταξύ άλλων είναι και η υπευθυνότητα και το ήθος.
Πρώτον
Αυτήν την υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια βλέπω σε πρωθυπουργούς μικρών χωρών:,
Να έχουν φιλότιμο και σοβαρότητα, να άρνούνται ν΄άκολουθήσουν γραμμές που θίγουν τα συμφέρντα του κράτους τους και συνηθέστατα να κερδίζουν.
Αυτό, αυτή η στάση μας λείπει από την ίδρυση του κράτους μας.
Δεύτερον:
Τον καιρό αυτό βρισκόμαστε στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία. Και, είναι φυσικό να προσέχουμε την άμυνα της χώρας.
Δεν είμαστε μια πλούσια χώρα να τρέχουμε να βοηθήσουμε με χρήμα(!) εξοπλισμούς, και άλλες βοήθειες μακρινούς λαούς.
Και-το χειρότερο να είμαστε έτοιμοι να λάβουμε μέρος στον πόλεμο αυτόν.
Και το ακόμη χειρότερο εμείς μόνο και μερικές χώρες του ΝΑΤΟ σπεύσαμε και δεν προσφέραμε μόνο τα παραπάνω εφόδια, μα κηρύξαμε την Ρωσία ως απόλυτο εχθρό μας βρίζοντας μάλιστα χυδαία τον Πρόεδρό τους.
Εμείς που οι σχέσεις μας τα τελευταία χρόνια με τη Ρωσία ήταν πολύ καλές και η Ρωσία φιλοξενεί χιλιάδες Έλληνες χιλιετίες και είναι ιστορικά συνδεδεμένη με τον Ελληνισμό με την πίστη μας, την Ορθοδοξία.
Οι άρχαίοι μας Έλληνες έλεγαν
ΤΩΝ ΦΡΟΝΗΜΩΝ ΟΛΙΓΑ.
ΕΜΕΙΣ ΞΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ
ΚΑΙΡΌΣ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΗΓΟΡΟΥΜΕ
ΚΑΙΡΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ……
