Ελευθερία από και ελευθερία για να…
Μια δύσκολη (ακατόρθωτη;) υπέρβαση επιστολή στους ΑΝΤΙ…
Ο φόβος, ο δισταγμός, η αμφιβολία, η αντίδραση, η διάψευση προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν και τόσοι άλλοι λόγοι που δημιούργησαν το μπλοκ των λεγόμενων «αντιεμβολιαστών».
Γενική επίκληση: κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας στερεί την ελευθερία.
Ερωτήματα: Νοιώθατε τόσο ελεύθεροι πριν; Ποιοι σας την είχαν παραχωρήσει; Με ποια ανταλλάγματα; Από ποιους θέλετε να είστε ελεύθεροι για να κάνετε τι; Έχετε πει ποτέ στα παιδιά σας «κάνε ό,τι θέλεις, εγώ δεν έχω δικαίωμα να σου στερώ την ελευθερία»; Ας ανοίξουμε την ομπρέλα της ελευθερίας να μας χωρέσει όλους, θύματα των καιρών. Η ανάπτυξη των διανοητικών ικανοτήτων του ανθρώπου (επιστήμες, τεχνολογία, οικονομία..) έχει υπερβεί κατά πολύ την ανάπτυξη των συναισθημάτων του. Ο εγκέφαλος βρίσκεται στον 21ο αιώνα αλλά οι καρδιές στην λίθινη εποχή.
Η ελευθερία, αυτή που κατακτήσαμε σαν ανθρώπινος πολιτισμός, προκαλεί άγχος, κενότητα, ανασφάλεια.
Τα ίδια αυτά συναισθήματα που νοιώθουν τα παιδιά σε μια εφηβεία χωρίς όρια από τους γονείς, ακριβώς επειδή είναι ακόμη ανώριμα να εσωτερικεύσουν την ατομική τους ελευθερία, ακριβώς επειδή δεν πρόλαβαν ακόμη να δομήσουν έναν χαρακτήρα.
Ευτυχώς τα παιδιά έχουν τους γονείς για να τους βάζουν όρια.
Οι δύσμοιροι ενήλικες;
Από την μια αρνούνται να υποταχτούν σε εξωτερικές δυνάμεις (έτσι νομίζουν) από την άλλη δεν κατάφεραν ποτέ να δομήσουν χαρακτήρα που εσωτερικεύει αυτό που λέμε νόημα ζωής, έχουν την ψευδαίσθηση της δήθεν δικής τους απόφασης.
Αλήθεια, ποιες αποφάσεις είναι πραγματικά δικές σας; Ποια από αυτά που κάνετε δεν επιβλήθηκαν απ’ έξω; Πόσο δικές σας ήταν οι αποφάσεις να επιλέξετε σύντροφο, επάγγελμα, τρόπους ανατροφής των παιδιών σας, τρόπους διασκέδασης;
Δεν νομίζω ότι σας πέρασε ποτέ η ιδέα ότι είναι δική σας η απόφαση να είστε όλη μέρα στην οθόνη ενός υπολογιστή ή με το κινητό στο χέρι. Πολλά από αυτά δεν τα θέλετε- δεν τα θέλουμε.
Τα έχουμε χαρακτηρίσει σαν λάθος επιλογές κα έτσι ίσως βολέψαμε την συνείδησή μας. Από αυτά όμως έχουμε να επιλέξουμε, αυτά νομίζουμε ότι θέλουμε.
Πόσο δύσκολο είναι να υποβάλουμε τον εαυτό μας στις ερωτήσεις: γιατί θέλω αυτό, γιατί σκέφτηκα έτσι;
Το πρόβλημα της ελευθερίας δεν είναι ζήτημα ποσότητας αλλά ποιότητας.
Όταν δεν έχεις κάνει θέμα συζήτησης με τον εαυτό σου την υπέρβαση «από την ελευθερία από προς την ελευθερία για να» έχεις ήδη θρέψει την ενστικτώδη επιθυμία υποταγής σε ‘ξένα κέντρα ’. Εσύ που είσαι τόσο αντίθετος στις έξωθεν παρεμβάσεις (πολιτεία, εξουσίες, επιστήμες..) ούτε που σκέφτηκες ότι τα πιο ισχυρά δεσμά σου είναι τα εσωτερικά.
Υποτάχθηκες στην ανώνυμη εξουσία, στην εσωτερίκευση ενός δικού σου κόσμου, χωρίς αγάπη, νόημα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη.
Υποτάχθηκες στην ελευθερία του λόγου των social media, των δεισιδαιμονιών, της συνωμοσιολογίας, της θρησκοληψίας.
Ξέρω, στην καλύτερη περίπτωση θα με ρωτήσεις: «εσύ δεν αμφιβάλλεις για τον κορονοϊό, για τα εμβόλια, για τις θεραπείες, για το σύστημα υγείας, για τις απαγορεύσεις;».
Αμφιβάλλω γι’ αυτά και άλλα πολλά, ίσως για περισσότερα από εσένα, αλλά υπάρχουν λογικές και ανορθολογικές αμφιβολίες.
Οι λογικές είναι ριζωμένες στην ελευθερία της σκέψης. Οι ανορθολογικές αναβλύζουν από την απομόνωση και το αίσθημα αδυναμίας του ατόμου του οποίου η στάση απέναντι στον κόσμο είναι μια στάση άγχους και μίσους. Αυτή η ανορθολογική αμφιβολία δεν μπορεί ποτέ να θεραπευτεί με λογικές απαντήσεις. Η μόνη λύτρωση είναι να ενσωματωθεί το άτομο ως μέλος σ’ έναν κόσμο με νόημα.
Ξέρω θα με ρωτήσεις: γιατί προσπαθούν να μου στερήσουν το δικαίωμα να εκφράζω τις σκέψεις μου, να τις βροντοφωνάζω, να αντιδρώ; Έχει διαφύγει της προσοχής σου ότι όλα αυτά τα δικαιώματα σου τα δίνουν απλόχερα αλλά σαν αντάλλαγμα τους έδωσες το είναι σου, τον εαυτό σου.
Το δικαίωμα να εκφράσουμε τις σκέψεις μας αποκτά νόημα μόνον όταν έχουμε πράγματι δικές μας σκέψεις. Εσύ, σαν αρνητής που (θέλεις να) λέγεσαι, έχεις στ’ αλήθεια σκέψεις για την ιατρική, για την πανδημία, για τα εμβόλια; Αυτές δεν είναι δικές σου σκέψεις, ούτε οι δικές μου είναι δικές μου. Είναι οι σκέψεις αυτών ή των άλλων. Εσύ ξεγελάστηκες, έχεις ήδη αποφασίσει ότι όλα αυτά τα απίθανα που λες είναι δικές σου σκέψεις. Εγώ νοιώθω δυνατός γιατί ακόμα αμφιβάλλω, αλλά ορθολογικά!
Οι ορθολογικές μου αμφιβολίες μου δίνουν τη δυνατότητα, την χαρά, την απόλαυση να δρω- εσύ αντιδράς. Αυτή σου η περιφρόνηση προς την εξουσία (δεν εννοώ τις κυβερνήσεις) συσκοτίζει την συνολική εικόνα και οι τάσεις υποταγής παραμένουν συγκαλυμμένες.
Αυτός ο τύπος ανθρώπου που εκπροσωπείς εξεγείρεται συνεχώς εναντίον κάθε μορφής εξουσίας, ακόμα και εναντίον εκείνης που στην πραγματικότητα προωθεί τα ίδια σου συμφέροντα. Αυτός ο τύπος «ολοκληρωτικού» χαρακτήρα δεν είναι ποτέ επαναστάτης, είναι αντιδραστικός. Βιώνει μόνο κυριαρχία ή υποταγή αλλά ποτέ αλληλεγγύη. Είναι ο άνθρωπος προϊόν της απόλυτης εξωτερικής υποβολής που παραιτήθηκε εντελώς από την ατομική του βούληση, απαρνήθηκε την ατομική του δύναμη, άφησε να ριζώσει μέσα του ένα βίαιο μίσος και στην καλύτερη περίπτωση ελπίζει να γίνει αποδεκτός από τον Θεό.
Τάδε έφη ο καλός φίλος και τακτικός μας αναγνώστης Αργύρης Ρόζης…
Και σας ρωτώ
