Η κατά Σέρρας και Νιγρίτα Εκκλησία, μέσα στην χαρά της λαμπροφόρου και αγίας Αναστασίμου περιόδου, του λειτουργικού εορτασμού της ιεράς μνήμης του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου και της συμπληρώσεως εικοσαετούς θεοφιλούς Ποιμαντορίας (2003-2023), του άγοντος τα ονομαστήρια, σεπτού Της Ποιμενάρχου κ. Θεολόγου, πραγματοποίησε την Δευτέρα 8 Μαΐου 2023, στίς 7:00 το απόγευμα, πνευματική εκδήλωση λόγου και μέλους, στην αίθουσα «Αστέρια» του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών.
Το διήμερο 7 και 8 Μαΐου, τις λατρευτικές ακολουθίες και επετειακές και εορταστικές εκδηλώσεις τίμησαν με την παρουσία τους οι Σεβ. Μητροπολίτες Ναζαρέτ κ. Κυριακός, Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Δήλου και Μυκόνου κ. Δωρόθεος, Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος, Ιερισσού, Αγ. Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος, Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων, Δράμας κ. Δωρόθεος και ο θεοφ. Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος.
Την εόρτιο επετειακή εκδήλωση χαιρέτισε καταλλήλως ο πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Γαβριήλ Παλιούρας, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης. Τιμητικώς παρευρέθηκαν οι Βουλευτές Ν. Σερρών κ. κ. Κ. Καραμανλής, Αν. Χατζηβασιλείου, Θ. Λεονταρίδης και Ελ. Αβραμάκης, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απ. Τζιτζικώστας, ο οποίος απηύθυνε θερμό χαιρετισμό, ο Αντιπεριφερειάρχης Σερρών κ. Π. Σπυρόπουλος, οι Δήμαρχοι Σερρών, Βισαλτίας και Λαγκαδά κ. κ. Αλ. Χρυσάφης, Αθ. Μασλαρινός και Γ. Ξενιτίδης, ο Διευθυντής Πρωτοβαθμίου Εκπαιδεύσεως Σερρών κ. Ι. Καραβασίλης, ο Διοικητής του 10ου Συντάγματος ΠΖ κ. Αδ. Σαρρής, ο Αστυνομικός Διευθυντής Σερρών κ. Ευάγγ. Τσιώτας, ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Σερρών κ. Ν. Παπαδόπουλος, εκπρόσωποι λοιπών θεσμικών και πολιτιστικών Φορέων καθώς και μέγα πλήθος κόσμου, οι οποίοι υπερπλήρωσαν την μεγάλη αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια» της πόλεως των Σερρών.
Ακολούθως, η εκλεκτή φιλόλογος-εκπαιδευτικός κ. Αλ. Μπαΐρα ομίλησε με θέμα: «Το πρόσωπο του Επισκόπου μέσα στην Εκκλησία».
Στη συνέχεια, ο ελλογ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσαλονίκης, κ. Παναγιώτη Σκαλτσής, παρουσίασε τον επετειακό Τόμο με τίτλο:
«Ἐν Συγγραφαῖς», που περιλαμβάνει κείμενα της Επισκοπικής γραφίδος του Σεβ. κ. Θεολόγου.
Ακολούθως, η Παιδική Χορωδία «Αγγέλων Φωνές» της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, υπό την διεύθυνση της χοράρχου κ. Μ. Κουβακλή, απέδωσε με μοναδικό τρόπο ελληνικά και ξένα έντεχνα τραγούδια, αποσπώσα και δικαίως το θερμό χειροκρότημα του πυκνού κοινού.
Στη λαμπρά και αρτίως οργανωμένη εκδήλωση ομίλησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, ο οποίος, βαθέως συγκεκινημένος ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Ἰδού λοιπόν ἐνώπιόν σας ὁ Ἐπίσκοπός σας, βαθειά συγκινημένος ἀπό τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης Σας ὅπως αὐτή ἐκφράζεται πληθωρικά καί οὐσιαστικά αὐτή τήν ὥρα.
Εὐχαριστῶ μέ καρδιακή εὐγνωμοσύνη ὅλους σας, τούς θεοτιμήτους ποιμένες, τούς ἐντίμους ἄρχοντες, τόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἀποψινή σας παρουσία πού μέ γεμίζει μέ συγκίνηση καί χαρά.
Εὐχαριστῶ ὅλους τούς καλούς μου συνεργάτες, κληρικούς καί λαϊκούς στό γεώργιο τοῦ Κυρίου μας, πού συνοδοιποροῦν δημιουργικῶς μαζί μου ὅλα αὐτά τά χρόνια.
Ἀνάμεσά τους εἶναι καί ἐκείνοι οἱ ὁποίοι ἐκοπίασαν πολύ γιά τήν προετοιμασία τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως, ὡς καί γιά τήν ἔκδοση τοῦ ἤδη ἐμβριθῶς παρουσιασθέντος, ὑπό τοῦ ἐλλογιμωτάτου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Παναγιώτου Σκαλτσῆ, βιβλίου ὑπό τόν τίτλο: ‘’Ἐν Συγγραφαῖς’’.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας κ. καθηγητά, ὡς καί τήν ἐκλεκτή παιδαγωγό και φιλόλογο καθηγήτρια κ. Ἀλεξάνδρα Μπαΐρα γιά τήν φωτισμένη προσλαλιά της, καθώς ἐπίσης καί τήν δεξιοτέχνη και πολυτάλαντη μαέστρο κ. Μαρία Κουβακλῆ, καί τά καλλιφωνότατα μέλη τῆς Παιδικῆς Χορωδίας «Ἀγγέλων Φωνές» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, γιά τήν ἀριστοτεχνική ἀπόδοση τῶν τραγουδιῶν, ὡς καί τόν ἐκλεκτό μουσικό παραγωγό καί ἐπιμελητή κ. Θάνο Μιζούρη».
Διάνθισμα στο ευφρόσυνο κλίμα της εκδηλώσεως υπήρξε η προβολή ταινιών μικρού μήκους με κεντρικό άξονα αναφοράς τους ιστορικούς σταθμούς της Εκκλησίας των Σερρών καθώς και της εικοσαετούς καλλικάρπου Αρχιερατικής διακονίας του Σεβ. κ. Θεολόγου στην πηδαλιουχία του ιστορικού, ενδόξου, αγιοτόκου και ηρωοτόκου Επισκοπικού Θρόνου της νοητής ολκάδος των Σερρών και της Νιγρίτης.
Από τον Σερρών Θεολόγο Κατάθεση ψυχῆς
Ἰδού λοιπόν ἐνώπιόν σας ὁ Ἐπίσκοπός σας, βαθειά συγκινημένος ἀπό τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης Σας ὅπως αὐτή ἐκφράζεται πληθωρικά καί οὐσιαστικά αὐτή τήν ὥρα.
Εὐχαριστῶ μέ καρδιακή εὐγνωμοσύνη ὅλους σας, τούς θεοτιμήτους ποιμένες, τούς ἐντίμους ἄρχοντες, τόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἀποψινή σας παρουσία πού μέ γεμίζει μέ συγκίνηση καί χαρά.
Εὐχαριστῶ ὅλους τούς καλούς μου συνεργάτες, κληρικούς καί λαϊκούς στό γεώργιο τοῦ Κυρίου μας, πού συνοδοιποροῦν δημιουργικῶς μαζί μου ὅλα αὐτά τά χρόνια. Ἀνάμεσά τους εἶναι καί ἐκείνοι οἱ ὁποίοι ἐκοπίασαν πολύ γιά τήν προετοιμασία τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως, ὡς καί γιά τήν ἔκδοση τοῦ ἤδη ἐμβριθῶς παρουσιασθέντος, ὑπό τοῦ ἐλλογιμωτάτου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Παναγιώτου Σκαλτσῆ, βιβλίου ὑπό τόν τίτλο:
«Ἐν Συγγραφαῖς». Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας κ. καθηγητά, ὡς καί τήν ἐκλεκτή παιδαγωγό και φιλόλογο καθηγήτρια κ. Ἀλεξάνδρα Μπαΐρα γιά τήν φωτισμένη προσλαλιά της.
Μέ δισταγμό, εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅτι δέχθηκα τήν πρόταση γιά τήν πραγματοποίηση τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως.
Ὑποχώρησα μόνον πρός χάριν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία, μόνη αὐτή, ὡς κιβωτός σωτηρίας καί μητέρα φιλόστοργος, ἀξίζει νά τιμᾶται πάντοτε καί νά μεγαλύνεται.
Ἐξομολογητικῶς καταθέτω στήν ἀγάπη σας ὅτι ἡ ἐπέτειος συμπληρώσεως, χάριτι Θεοῦ, αὐτῶν τῶν 20 χρόνων ἀρχιερατικῆς διακονίας μου, δέν εἶναι γιά μένα αἰτία κάποιας καυχήσεως, ἐφησυχασμοῦ, αὐτοθαυμασμοῦ.
Τό ἀντίθετο μάλιστα.
Μπροστά στά μάτια μου ἔχω πάντοτε τίς ἀτέλειες, τίς δυσκολίες μου, τά λάθη μου, ὅσα θά μποροῦσαν νά εἶχαν γίνει καί δέν ἔγιναν.
Ἔκανα ὑπακοή ὅμως στήν φιλοπάτορα ἐπιθυμία τῶν παιδιῶν μου νά γίνη αὐτή ἡ ἐκδήλωση γιά νά θυμίσω στόν ἑαυτό μου τό χρέος, τήν εὐθύνη, τό καθῆκον, τήν ἀποστολή, τό ἔργο, τό ὅραμα. Ἀναστοχασμός, περίσκεψη, ἀναβαπτισμός εἶναι θαρρῶ οἱ σωστές λέξεις πού ἐκφράζουν τό ἦθος τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως.
Μόνο μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική δικαιολογεῖται, φωτίζεται, ἀποκτᾶ νόημα ἡ παροῦσα σύναξις.
Πρός τοῦτο διαφωτιστικός καί ἀποκαλυπτικός καί στήν παροῦσα περίσταση εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας: «Καί ὅταν ποιήσετε πάντα τά διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμέν, ὅτι ὅ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λκ. ιζ’,10).
Τόσο ἀπλά, τόσο δυνατά, τόσο ἀληθινά.
Ἐπιτρέψτε μου, ὅμως, ἀντί ἄλλης ἀναφορᾶς στήν οὕτως ἤ ἄλλως ταπεινή καί φτωχή μου διακονία αὐτά τά χρόνια κοντά σας, πού εἶναι ἐγχείρημα ἐκ τῶν πραγμάτων δύσκολο καί ἐπικίνδυνο καί γιά μένα καί γιά σᾶς˙ γιά μένα μέν διότι ἀνοίγεται ἐμπρός μου ὁ κρημνός τοῦ ἐφησυχασμοῦ καί τοῦ αὐτοθαυμασμοῦ˙ γιά σᾶς δέ διότι ἐλλοχεύει πάντοτε ὁ πειρασμός τῆς παρερμηνείας καί τοῦ σκανδαλισμοῦ.
Ἐπιτρέψτε μου λέγω, μέ ἁπλότητα νά σταθῶ σέ τρεῖς βαρύτιμες στιγμές τῆς ζωῆς μου.
Νά ἀνακαλέσω ἀπό τήν καρδιά στά χείλη μου, συναισθήματα, καθαρά, ἀνέγγιχτα ἀπό συμβατικότητες καί καθωσπρεπισμούς.
Νά ξαποστάσω λίγο ἀπό τόν παρόντα τραχύ ἀνήφορο στό στασίδι τῆς πίστεως καί τῆς μνημοσύνης.
2 Ἰουνίου 1992!
Λίγες ἡμέρες πρίν τήν εἰς διάκονον χειροτονία μου καί τήν πραγματοποίηση τοῦ ὀνείρου.
Ὁ πατέρας μου, ὁ ἁπλός, ὀλιγογράμματος ἀλλά σοφός πατέρας μου, ὁ κυρ Ἀπόστολος, μέ πιάνει ἀπό τό χέρι καί καθόμαστε στόν κήπο τοῦ πατρικοῦ μου σπιτιοῦ λέγοντάς μου:
«Παιδί μου ἀγαπημένο, ξέρεις πολύ καλά ὅτι ἡ μητέρα σου κι ἐγώ πονᾶμε πολύ αὐτήν τήν στιγμή.
Ἄλλα ὄνειρα εἴχαμε γιά σένα.
Δέν θά σταθοῦμε ὅμως ἐμπόδιο, γιατί σ’ ἀγαπᾶμε.
Ἔστω καί ἄν δέν θέλαμε νά τό παραδεχθοῦμε, τό γνωρίζαμε καλά, ὅτι γιά σένα ὁ Θεός ἑτοίμαζε ἕναν ἄλλον δρόμο.
Θέλω λοιπόν, ἐγώ ὁ πατέρας σου, νά σοῦ πῶ τά ἑξῆς.
Ξεκίνησα τήν ζωή μου, ὅπως ξέρεις, ὡς τσομπάνης, ἐκεῖ στό ἐλατοσκέπαστο χωριό μου.
Ξέρω καλά, λοιπόν, ὅτι ἡ ζωή τοῦ τσομπάνη ἔχει δυσκολίες, ἀγωνίες, κινδύνους, κόπο, μοναξιά.
Ὁ τσομπάνης κουράζεται καί πασχίζει γιά τό κοπάδι του.
Νά τοῦ βρεῖ καθαρή τροφή, νά τό προφυλάξει ἀπό τά ἀγρίμια, ἀλλά καί τούς κακούς τσομπάνηδες, πού θέλουν νά κλέψουν τόν κόπο, πού καιροφυλαχτοῦν μέσα στό σκοτάδι τους γιά τό κακό, ἀλλά καί νά ἠμερέψει τά ἀτίθασα, νά ἐνθαρρύνει τά φοβισμένα.
Αὐτά καί ἄλλα πολλά συνθέτουν τήν ζωή τοῦ τσομπάνη. Καί σύ ἕνας ἄλλος τσομπάνης ξεκινᾶς νά γίνεις, παιδί μου.
Καί τό ποίμνιο αὐτό τό λογικό, εἶναι δυσκολοκυβέρνητο, παιδί μου, ἀπαιτητικό καί ἀπρόβλεπτο.
Ἀλλά ἀσφαλῶς καί ἀπείρως πιό πολύτιμο καί εὐλογημένο, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Θεός θέλησε νά γίνη ὁ ποιμένας του.
Νά θυμᾶσαι τόν λόγο μου πάντοτε. Νά ἔχεις πίστη καί δύναμη. Ὁ Θεός βλέπει! Ἔχε τήν εὐχή μου». Τότε λίγα κατάλαβα.
Ὁ ἐνθουσιασμός βλέπετε.
Σήμερα ὅμως πολύ περισσότερα.
Καί κυρίως πόσο δίκιο εἶχε.
Πατέρα μου σ’ εὐχαριστῶ.
Ἐκεῖ πού εἶσθε στόν οὐρανό πλέον μαζί μέ τή μάνα μου μήν μέ ξεχνᾶτε!
Μᾶς λείπετε πολύ.
Στά ἀδέλφια μου καιί σέ μένα.
21 Ἰουνίου 2003!
Σημαδιακός μῆνας γιά τήν ζωή μου ὁ Ἰούνιος.
Μόλις εἶχε τελειώσει ἡ ἱερά ἀκολουθία τῆς ἐνθρονίσεώς μου στήν εὐλογημένη αὐτή Μητρόπολη.
Οἱ προσδοκίες πολλές, οἱ ἐλπίδες χρηστές, ἡ εύθύνη μεγάλη.
Μέ πλησιάζει στόν Ἐπισκοπικό θρόνο ἕνας ἄγνωστός μου κύριος, προχωρημένης κάπως ἡλικίας.
«Δεσπότη μου, μοῦ λέει, φιλώντας μου τό χέρι.
Εὔχομαι ὁ καλός Θεός νά σοῦ χαρίσει πολλά χρόνια ζωῆς νά μᾶς ποιμαίνεις μέχρι τά βαθειά γεράματα.
Περισσότερο ὅμως Τόν παρακαλῶ νά σοῦ χαρίζει ὑπομονή νά μᾶς ὑπομένεις καί φώτιση γιά νά μᾶς καθοδηγεῖς κατά τό θέλημά Του».
Μοῦ φίλησε τό χέρι καί ἔφυγε.
Σήμερα, μετά ἀπό εἴκοσι χρόνια, φέρνω τήν μορφή του μέ συγκίνηση στόν νοῦ μου καί ξαναθυμᾶμαι τήν σοφή εὐχή του.
«Νά ἔχεις ὑπομονή νά μᾶς ὑπομένεις καί ἅγια φώτιση νά μᾶς καθοδηγεῖς». Πόσες φορές δέν τόν θυμήθηκα αὐτά τά εἴκοσι χρόνια! Λόγια ἀληθινά, σοφά, ἅγια. Ἔλεγε τά ὅμοια μέ θαυμαστή ἀκρίβεια πρίν εἴκοσι αἰῶνες καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος στόν μαθητή του Πολύκαρπο.
«Πάντας βάσταζε, ὡς καί σέ ὁ Κύριος, πάντων ἀνέχου ἐν ἀγάπῃ ὥσπερ καί ποιεῖς».
Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Στά χρόνια πού τόν εἶχαμε κοντά μας. Στίς κατ’ ἰδίαν συμβουλές, στίς μυσταγωγικές διδασκαλίες, μᾶς ἔλεγε, πιότερο μέ τήν ζωή του, τήν σιωπή του, καί λιγότερο μέ τούς λόγους του καί τά ἑξῆς.
Ὁ ἐξωστρεφής καί πληθωρικός Χριστόδουλος στά παιδιά του ἦταν πάντοτε ὀλιγόλογος, ἀλλά βαθειά διδακτικός.
Δέν ἔδιδε «μασημένη τροφή»!
Ἤθελε νά κοπιάσουμε γιά νά καταλάβουμε. Νά πονέσει τό μυαλό μας καί νά ἀναφλεχθεῖ ἡ καρδιά μας.
«Ἡ ἀρχιερωσύνη παιδί μου, ἔλεγε, δέν εἶναι ἄνεση.
Εἶναι ἀνήφορος.
Εἶναι Σταυρός.
Σταυρός ὅμως πού ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση. Ἀνήφορος πού ὁδηγεῖ στήν ἀνοιχτωσιά τοῦ οὐρανοῦ.
Ὁ χῶρος τῆς διακονίας ἑνός Ἐπισκόπου, τόνιζε, δέν εἶναι μόνον ὄαση χαρᾶς ἀλλά πολλές φορές καί ἔρημος δοκιμασίας. Θέλεις νά εἶσαι καλός Ἐπίσκοπος;
Βλέπε τούς ἀδελφούς σου μέσα ἀπό τήν προοπτική τοῦ ἐγκολπίου σου.
Μέ καθαρότητα καρδιᾶς καί εὐθύτητα πνεύματος.
Θέλεις νά καταξιώνεις τήν ἀποστολή σου;
«Φορτώσου τό φορτίο τους. Ὅπως ὁ Κύριός μας φορτώθηκε τίς ἁμαρτίες καί τά βάρη ὅλων μας.
Αὐτό σημαίνει, τόνιζε, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εὑρίσκεται εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ. Ἐσύ θά φορτώνεσαι τά φορτία τους καί θά τά ἐναποθέτεις μέ ἐμπιστοσύνη στά ἅγια καί τρυπημένα ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀχαριστία χέρια Του, στήν ἁγία Τράπεζα, στήν λειτουργία, στήν προσευχή, στό φῶς. Αὐτό εἶναι τό ἔργο τοῦ καλοῦ ποιμένα.
Ἔργο βαρύ, κάποιες φορές ἀβάσταχτο. Λουσμένο στόν ἐναγώνιο ἱδρώτα τῆς Γεθσημανῆ καί στό αἷμα τοῦ Σταυροῦ».
Δέν τά ξεχνῶ ποτέ τά λόγια του. Λόγια ζωῆς!
Ὡς πολύτιμο μαργαρίτη τά κρατῶ στό μυστικό τῆς ψυχῆς μου ἀρτοφόριο.
Ἀγωνίζομαι, ἀλησμόνητε, Πατέρα καί διδάσκαλε, γι’ αὐτές σου τίς ὑποθῆκες.
Ἀγωνίζομαι, σέ δύσκολους καιρούς. Προσευχήσου γιά μένα!
Αὐτά εἶχα νά σᾶς πῶ ἀδελφοί καί νά σᾶς ἐκφράσω καί πάλι τίς ἐγκάρδιες εὐχαριστίες μου, «κατά πάντα καί διά πάντα».
Εὔχομαι νά μήν σᾶς κούρασα.
Ζητῶ συγγνώμη.
Ὁ Ἐπίσκοπός σας, ὁ πατέρας σας, ὁ ἀδελφός σας, ὁ συνοδοιπόρος σας στόν ἀγώνα, τήν πίστη, τήν ἁγιοσύνη, τήν ἀγάπη.
Εὐχηθεῖτε γιά μένα, ὥστε ὁ ἅγιος Θεός νά μοῦ δίδει νοῦν Χριστοῦ, πλατυσμό ἀγάπης, εὑρυχωρία καί θαλπωρή καρδιᾶς, ἀποθέματα ὑπομονῆς, δαψιλῆ φωτισμό, ὀρθόδοξο φρόνημα, σύνεση, διάκριση καί σοφία, ὥστε γιά ὅσα χρόνια Ἐκεῖνος εὐδοκήσει, νά συνεχίσω νά σᾶς ἀγαπῶ καί νά σᾶς διακονῶ χριστοφιλῶς, εὐαγγελικῶς, θυσιαστικῶς.
Ὅπως μοῦ τό εὐχήθηκε ὁ γέροντας ἐκεῖνος. Μέχρι τῆς τελευταίας μου ἀναπνοῆς.
Καί νῦν Κύριέ μου, ὁ λόγος μου, ἡ προσευχή μου, θυμίαμα εὐωδιαστό σέ Σένα ἀνεβαίνει καί πάλι:
«Τίς εἰμί ἐγώ, Κύριέ μου Κύριε, ὅτι ἠγάπησάς με ἕως τούτων; Καί κατεσμικρύνθην μικρόν ἐνώπιόν Σου, Κύριέ μου Κύριε, καί ἐλάλησας ὑπέρ τοῦ δούλου Σου εἰς μακράν καί εὐλογήσας αὐτόν. Καί νῦν, Σύ οἶδας τόν δοῦλον Σου, Κύριέ μου Κύριε, διά τόν λόγον Σου πεποίηκας καί κατά τήν καρδίαν Σου ἐποίησας πᾶσαν τήν μεγαλωσύνην ταύτην γνωρίσαι τῷ δούλῳ Σου ἕνεκεν τοῦ μεγαλῦναι Σε, Κύριέ μου Κύριε, ὅτι οὐκ ἔστι Θεός πλήν Σου.
Καί νῦν, Κύριέ μου Κύριε, τό ρῆμα ὅ ἐλάλησας περί τοῦ δούλου Σου πίστωσον ἕως τοῦ αἰῶνος Κύριε Παντοκράτωρ… ὅτι εὗρεν ὁ δοῦλος Σου τήν καρδίαν Ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι πρός Σέ τήν προσευχήν ταύτην.
Καί νῦν, Κύριέ μου Κύριε, σύ εἶ Θεός μόνος καί οἱ λόγοι Σου ἀληθινοί καί ἐλάλησας ὑπέρ τοῦ δούλου Σου τά ἀγαθά ταῦτα.
Καί νῦν ἄρξαι καί εὐλόγησον τόν δοῦλον Σου τοῦ εἶναι εἰς τόν αἰῶνα ἐνώπιόν Σου ὅτι Σύ, Κύριέ μου Κύριε, ἐλάλησας καί ἀπό τῆς εὐλογίας Σου εὐλογηθήσεται ὁ δοῦλος Σου.
Ἀμήν». (Β’ Βασ. 18, 28).
