Το παιδικό bullying είναι μία κατάσταση στην οποία αναφέρουμε, συχνά, πως έχουμε έναν θύτη και ένα θύμα.
Εάν, όμως, εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω στο πρόβλημα, εάν το προσεγγίσουμε ανθρωποκεντρικά και με προσοχή, θα διαπιστώσουμε πως τα θύματα είναι δύο: αυτός που ασκεί βία, κι αυτός που την δέχεται. Ο θύτης, ενδέχεται να είναι η οικογένεια ή κάποια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι πως η ευθύνη δεν πέφτει στο μικρό παιδί.
«Πίσω από κάθε επιθετική ή προσβλητική λέξη, κρύβεται, μόνο, ένα παιδί» μας λέει μία μαμά. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που της έδωσε ο 6χρονος γιος της! Περιγράφοντας την ιστορία της, πήραμε κι εμείς ένα μεγάλο μάθημα το οποίο σας μεταφέρουμε. Στη βία δεν απαντάμε με βία. Στη βία απαντάμε με καλοσύνη και αγάπη.
«Το να είσαι παιδί σήμερα, είναι δύσκολο. Στην εποχή των social media, ο εκφοβισμός είναι μόνο ένα κλικ ή ένα σχόλιο μακριά. Και συχνά, όταν σκεφτόμαστε όσους ασκούν bullying, ξεχνάμε πως αναφερόμαστε σε παιδιά με δύσκολες εμπειρίες. Νέους ανθρώπους που, ενδεχομένως, βιώνουν άσχημες καταστάσεις, ικανές να τους κάνουν να παρεκτραπούν.
Ως μαμά, συμβουλεύω πάντα τα παιδιά μου να συμπαραστέκονται και να προστατεύουν τα παιδιά – θύματα του σχολικού εκφοβισμού. Πρόσφατα, μάλιστα, ο ήσυχος και συνεσταλμένος 6χρονος γιος μου βρήκε το θάρρος να ακολουθήσει τη συμβουλή μου και μάλιστα με τρόπο τόσο ευγενικό και ιδιαίτερο που δεν θα μπορούσε να με κάνει περισσότερο υπερήφανη!
Μια μέρα, γύρισε από το σχολείο σκυθρωπός. Παραπονέθηκε για ένα αγοράκι στην τάξη του που εκφόβιζε και ειρωνευόταν τα άλλα παιδιά. Το αγόρι έτρεχε προς τα υπόλοιπα παιδιά, τους τσιμπούσε το στήθος μέχρι να κλάψουν από τον πόνο κι έπειτα τα κορόιδευε φωνάζοντας “βυζιά, βυζιά, βυζιά”. Αυτό συνέβαινε για μερικές μέρες συνεχόμενες μέχρι να μου το αναφέρει ο γιος μου.
Καταρχάς, χρειάστηκε να του εξηγήσω τι σημαίνει η λέξη “βυζιά”. Έπειτα, έπρεπε να του επισημάνω πως αυτός ο όρος δεν είναι ευγενικός και πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί υποβαθμιστικά για τα κορίτσια και τις γυναίκες. Ο γιος μου βούρκωσε, και ψιθυρίζοντας «δεν το ήξερα, μαμά», μου ομολόγησε πως χρησιμοποίησε και ο ίδιος αυτήν την λέξη εναντίον των κοριτσιών. Κατάλαβα πως ένιωθε μπερδεμένος και τον καθησύχασα αμέσως: “το ξέρω πως δεν το γνώριζες… Χαίρομαι που μου το είπες, όμως, και μου έδωσες την ευκαιρία να το συζητήσουμε”.
Η συζήτησή μας δεν έμεινε εκεί. Μιλήσαμε για τον εκφοβισμό και για τα συναισθήματα των θυτών και των θυμάτων. Τον συμβούλεψα να απευθυνθεί σε κάποιον ενήλικα όταν ξανασυμβεί κάτι ανάλογο και παράλληλα να αναλάβει δράση και ο ίδιος: “εάν δεις το αγοράκι να επαναλαμβάνει αυτήν τη συμπεριφορά, ακόμα κι αν δεν φέρεται άσχημα σε εσένα, μπορείς να του πεις να σταματήσει». «Το κατάλαβα, μαμά” μου απάντησε.
Φωτογραφία:lifter.com.ua
Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα πως θα έλεγε τίποτα στο αγόρι, αφού είναι αρκετά επιφυλακτικός και συνεσταλμένος. Δεν του αρέσουν οι καβγάδες και αποφεύγει να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής. Την επόμενη μέρα, όμως, μου περιέγραψε τι συνέβη: “μαμά, είπα στο αγοράκι ότι πρέπει να σταματήσει να λέει αυτή τη λέξη γιατί προσβάλλει τα κορίτσια, αλλά δεν είμαι σίγουρος εάν το κατάλαβε”.
Μιλώντας περισσότερο γι’ αυτό, ανακάλυψα πως η προσέγγιση του γιου μου προς το αγοράκι ήταν ευγενική. Τον αντιμετώπισε ως άνθρωπο – όχι απλώς ως ένα «κακό παιδί”. Αντί να του μιλήσει άσχημα και επιθετικά, του εξήγησε ήρεμα πως αυτό που κάνει πληγώνει τους άλλους ανθρώπους. Το εντυπωσιακό είναι πως το αγοράκι το κατάλαβε, και σταμάτησε να εκφοβίζει και να κοροϊδεύει.
Εκείνη την μέρα, ο γιος μου μού έμαθε ένα τεράστιο μάθημα. Ενώ εγώ του είπα πως πρέπει να σταθεί απέναντι στο παιδί που φερόταν άσχημα και να υπερασπιστεί τους πιο αδύναμους όπως και όποτε μπορούσε, εκείνος επέλεξε να το κάνει με καλοσύνη και αγάπη.
Ως γονείς, συχνά ξεχνάμε πως τα παιδιά που ασκούν bullying δεν είναι εγκληματίες και θυμώνουμε όταν φέρονται επιθετικά στο παιδί μας. Ο γιος μου, όμως, μου υπενθύμισε πως, πίσω από κάθε λέξη, όσο καλή ή κακή κι αν είναι, κρύβεται πάντα ένα παιδί.
Είμαι περήφανη για τον γιο μου. Μου θύμισε πως από τα παιδιά μπορούμε να πάρουμε τα μεγαλύτερα μαθήματα, αρκεί να είμαστε αρκετά κοντά τους για να τα ακούμε».
