Δεν παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά αυτές οι εικόνες στα Θρησκευτικά το 2017, υπήρχαν και παλαιότερα, λέει μέλος της μέλος της Επιτροπής που επιμελήθηκε το βιβλίο – «Ο Χριστός δεν είναι ούτε ενός έθνους ούτε μιας φυλής»
Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει η κίνηση του προέδρου της «Ελληνικής Λύσης» Κυριάκου Βελόπουλου να δείξει την ώρα του debate της Τετάρτης και μετά από ερώτηση που δέχτηκε από τον δημοσιογράφο και παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Alpha Αντώνη Σρόιτερ, τις εικόνες της Παναγίας Ινδιάνας και Γκέισας, οι οποίες βρίσκονται στις σελίδες του βιβλίου των Θρησκευτικών της Γ’ Δημοτικού.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, ο ίδιος αισθάνεται ιδιαίτερα προσβεβλημένος ως Χριστιανός Ορθόδοξος με τις απεικονίσεις αυτές, ενώ δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμα και υβριστικές εκφράσεις, ιδιαίτερα για την εικόνα με την Παναγία γκέισα όπως την αποκάλεσε.
«Είναι σε βιβλία 3ης Δημοτικού. Δεν είναι πρόστυχο; Δεν είναι χριστιανοφοβία; Γιατί δεν το καταγγέλλει κανείς; Το βιβλίο της 3ης δημοτικού απεικονίζει την Παναγία ως γκέισα» είπε.
Όπως αναφέρει στο protothema.gr ο Αντώνης Παναγάκης, μέλος της Επταμελούς Επιστημονικής Επιτροπής που επιμελήθηκε το 2017 το βιβλίο «Θρησκευτικά – ανακαλύπτουμε πρόσωπα, εικόνες και ιστορίες» η Παναγία δεν απεικονίζεται ως γκέισα κάτι που αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο και φαίνεται να μην γνωρίζει ή να αγνοεί ο Κυριάκος Βελόπουλος.
«Καταρχήν η Παναγία δεν απεικονίζεται ως… γκέισα, αλλά με την παραδοσιακή στολή της Ιαπωνίας. Είναι μεταξοτυπία του 1960 από την Ιαπωνία, κάτι που αναγράφεται στο τέλος του βιβλίου σ.128 ως Παναγία Βρεφοκρατούσα κι όχι ως…γκέισα ευφάνταστων «πιστών». Πρόκειται για αθλιότητα που εξυφαίνεται βήμα – βήμα από κάποιους που νομίζουν ότι είναι “αληθινοί πιστοί”, βλέπουν παντού συνωμοσίες και καθυβρίζουν τους πάντες» ανέφερε.
Για τις συγκεκριμένες εικόνες που τυπώθηκαν στην έκδοση του βιβλίου των θρησκευτικών του 2017 υπήρξαν αντιδράσεις και λίγο μετά την κυκλοφορία του.
«Εκείνες οι πρώτες αντιδράσεις που πρωτοδημοσιεύτηκαν γύρω στον Σεπτέμβριο του 2017 όταν πρωτοκυκλοφόρησαν οι φάκελοι (βιβλία) του μαθήματος των Θρησκευτικών δημοσιεύονται ξανά και ξανά. Μέχρι και ο γνωστός για τις αντιλήψεις του, πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος τις αναπαρήγαγε εκείνη την εποχή. Για να δούμε όμως τι είναι το αληθινό και τι το ψεύτικο.
Φυσικά και υπάρχουν οι ζωγραφιές αυτές μέσα στο βιβλίο της Γ’ Δημοτικού, γιατί είναι μέσα ακριβώς στην ορθόδοξη χριστολογική αντίληψη. Ο Χριστός δεν είναι ούτε ενός έθνους ούτε μιας φυλής. Σταυρώθηκε και αναστήθηκε για ΟΛΟ τον κόσμο. Αυτό θέλουμε να τονιστεί και να καταλάβουν τα παιδιά. Εξάλλου δεν μπαίνει για πρώτη φορά στα Θρησκευτικά αυτό. Και στα προηγούμενα βιβλία (2006) και πιο πριν (1992) υπάρχουν αυτές οι αναφορές» πρόσθεσε ο κ. Παναγάκης.
Από το 2006 τα παιδιά της Δ’ Δημοτικού διδάσκονταν για τον μαύρο Χριστό.
«Για παράδειγμα, ας δούμε από το προηγούμενο βιβλίο της Δ’ Δημοτικού (από το 2006 ως το 2017 που ήταν στα χέρια των παιδιών κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε) το ωραιότατο ποίημα (που μιλάει και για τον ινδιάνο Χριστό) για τον μαύρο Χριστό αλλά και την ζωγραφιά του. Και μάλιστα το ποίημα αυτό έχει πρωτοδημοσιευτεί στο επίσημο ιεραποστολικό περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ (τεύχος 3 του 1982).
Αν ξεφυλλίσουμε τεύχη αυτού του περιοδικού από παλιά θα δούμε ότι υπάρχει πλήθος αναφορών τέτοιου είδους. Επίσης βλέπουμε σε όλους τους λαούς να απεικονίζονται άγιοι της πίστης μας κατά τον ιδιαίτερο τρόπο του καθενός. Θα δεις Χριστό με κινέζικα χαρακτηριστικά στην Κίνα, με μαύρα στην Αφρική, όλα είναι αποδεκτά και εντός της αλήθειας της πίστης μας».
Ακόμα και στα αναθεωρημένα βιβλία Θρησκευτικών από το 2020, τα οποία αναγκάστηκαν να «συμμορφωθούν» στις αποφάσεις του ΣτΕ, οι εικόνες υπάρχουν ακόμα.
«Eνώ απαλείφθηκαν τα θρησκειολογικά στοιχεία που περιείχαν μέχρι τότε, καθώς και αρκετό εικονιστικό υλικό, αυτές οι εικόνες ΔΕΝ έφυγαν, γιατί απλούστατα υπηρετούν παιδαγωγικούς και διδακτικούς στόχους, οι οποίοι δεν παραβιάζουν την ορθόδοξη εκκλησιαστική αντίληψη για τον Χριστό και τη σωτηρία του κόσμου, αλλά την υπηρετούν μάλιστα. Αυτή η φοβική αντίληψη κάποιων «πιστών» εκπορεύεται από το βαθύτερο πιστεύω τους για την ανωτερότητα της λευκής φυλής, έναντι όλων των άλλων, οπότε και ο Χριστός είναι μόνον «δικός τους» και απαγορεύεται έστω συμβολικά να εικονίζεται με άλλο χρώμα ή άλλης φυλής, ώστε να τον νοιώθουν κι αυτοί περισσότερο οικείο, αφού η έλευσή του στη γη αφορά όλους τους ανθρώπους, ασχέτως αν γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, γιατί κάπου θα γεννιόταν» λέει ο κ. Παναγάκης.
Ο μαύρος Χριστός στο βιβλίο της Δ’ Δημοτικού βρίσκεται στην ενότητα του βιβλίου με τίτλο «Η ορθόδοξη ιεραποστολή στην Αφρική σήμερα», όπου γίνεται μια δισέλιδη αναφορά στην ιεραποστολική δράση, που στόχο έχει οι ιθαγενείς της Αφρικής να ανακαλύψουν την ορθοδοξία. Εκεί γίνεται αναφορά στον μαύρο Χριστό, ενώ υπάρχει απεικόνιση του στο ίδιο χρώμα αλλά και το ποίημα «Ο μαύρος Χριστός».
«Γυρεύω έναν ντόπιο ζωγράφο, για να μου φτιάσει ένα μαύρο Χριστό. Να μου ζωγραφίσει τον Κύριό μου και Πατέρα μου μ’ έναν όμορφο χιτώνα σαν κι αυτόν που φοράει ο δικός μου γονιός. Άκουσέ με, Χριστέ μου και Πατέρα μου: οι λευκοί σε παρέστησαν σαν έναν ωραίο άντρα από τη δική τους φυλή, οι κόκκινοι Ινδιάνοι σε ζωγράφισαν ίδιο μαζί τους, οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους. Θα αρνηθείς τώρα να πάρεις και το δικό μου χρώμα, το μαύρο;» είναι οι χαρακτηριστικοί στίχοι Αφρικανικής ποίησης που βρίσκονται στο τεύχος του περιοδικού «Πάντα τα Έθνη» (1982).
