Συνέντευξη στην εκπομπή “Πάμε Δανάη” του Mega και στον Άρη Καβατζίκη έδωσε η Βίκυ Σταυροπούλου.
Όπως είπε η ίδια, η πρώτη της αντίδραση στο άκουσμα των καταγγελιών που είδαν το φως της δημοσιότητα ήταν πως “εάν έχουν υπάρξει θύματα, πάντα είμαστε με τα θύματα”.
“Ο Αλέξης Γεωργούλης είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ και ποτέ στις εκφάνσεις της ζωής μας δεν μου άφησε καμία ρωγμή επιθετικότητας ή βίας. Πήρα ένα ταξί και μου είπε ο οδηγός “μα πού ξέρεις εσύ τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του;”. Μα φυσικά και δεν ξέρω. Η δικαιοσύνη έχει τον τελευταίο λόγο αλλά δεν μου είναι καθόλου εύκολο” τόνισε η Βίκυ Σταυροπούλου.
Βίκυ Σταυροπούλου: Συγκινεί για την απώλεια του αδελφού της – “Ήταν αλκοολικός”
Η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε και στις δύσκολες απώλειες που έχει βιώσει αλλά και στον αδερφό της, ο οποίος πέρασε μια δύσκολη μάχη με τον αλκοολισμό.
“Στις απώλειες που βίωσα, το μόνο που με ησυχάζει είναι ότι έκανα τα πάντα για να μη συμβούν. Προσπάθησα να είναι η δύση των ανθρώπων μου γεμάτη αγάπη. Υπήρξε ένα θέμα πολύ επώδυνο, ο αδελφός μου ήταν αλκοολικός. Ο αδελφός μου ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και αδύναμος, γιατί δεν κατάφερε να νικήσει το πάθος του”, ανέφερε η Βίκυ Σταυροπούλου.
“Ο αλκοολισμός του αδελφού μου ήταν το ένοχο μυστικό της οικογένειας και η ήττα μου ήταν ότι εγώ δεν τα κατάφερα, γιατί δεν το ήθελε ο ίδιος. Όταν πήγαμε σε έναν ειδικό γιατρό και ρώτησε τον αδελφό μου, “γιατί είσαι εδώ;”, εκείνος απάντησε “είμαι εδώ για τη Βίκυ”. Στη ζωή δεν καταφέρνουμε πράγματα όταν τα κάνουμε για τους άλλους, αλλά μόνο αν το θέλουμε εμείς μέσα μας”, κατέληξε με δάκρυα στα μάτια η Βίκυ Σταυροπούλου.
Οι οικονομικές δυσκολίες
Η ηθοποιός αναφέρθηκε αρχικά στις οικονομικές δυσκολίες που έζησε ως παιδί, αλλά και το “αντίδοτο” σε αυτές. Συγκεκριμένα είπε: “Ήμασταν μία μεγάλη οικογένεια, φτωχή οικογένεια. Δεν εννοώ ότι πεινάγαμε, εννοώ όμως ότι ποτέ δεν είχαμε περίσσευμα. Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλες τις δυσκολίες, μεγάλωσα με αγάπη. Που θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο αντίδοτο σε όλες τις δυσκολίες.
Δηλαδή μου έχει συμβεί με τις φίλες μου, να έχουμε πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια που ήταν ακριβά. Είχαμε μαζέψει λεφτά, πήραμε αυτά τα παπούτσια και κάποια στιγμή αυτά τα παπούτσια από την φθορά είχανε σκιστεί μπροστά. Και εμείς βάζαμε μονωτική ταινία και τα κάναμε τύπου “χ”, ότι είναι άποψη, ότι είναι σχεδιάκια και ότι είμαστε πολύ μπροστά. Και με αυτά τα παπούτσια ρίξαμε τους ωραιότερους χορούς στην ζωή μας και περάσαμε τις ωραιότερές μας στιγμές”.
Η έλλειψη του μπαμπά και η δυναμική μαμά της
Σε ερώτηση του Άρη Καβατζίκη για το εάν της έλειψε η πατρική φιγούρα, καθώς ο μπαμπάς της, ήταν πολλά χρόνια στην Αφρική, απάντησε πως: “Φυσικά και μου έλειπε η πατρική φιγούρα, ο μπαμπάς μου. Βέβαια είχα μία τόσο δυναμική μαμά, που έκανε και για μαμά και για μπαμπάς. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί την μαμά μου να γράφει ένα γράμμα και να το κρύβει κάτω από το σεμέν.
Εγώ από παιδική περιέργεια το διάβασα κρυφά αυτό το γράμμα και έλεγε: “Αγάπη μου σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα ο μπαμπάς σας”. Θυμάμαι δηλαδή από πολύ μικρή τον εαυτό μου να παίζω θέατρο για να μην στεναχωρήσω την μαμά, η οποία έκανε όλο αυτό για να μας δώσει χαρά, γιατί ο μπαμπάς, που μας αγαπούσε πάρα πολύ, είχε πεισμώσει γιατί τον είχε αφήσει εκεί η μαμά, για να έρθει, να μην αφήσει τους γονείς της που δεν ήθελαν να μείνουν εκεί”.
Προσθέτοντας πως: “Η μαμά μου με συγκινεί πάντα πάρα πολύ. Ήταν πάντα ένα παράδειγμα δύναμης και αισιοδοξίας. Αισθάνομαι ότι μέσω του dna, το έχει μεταδώσει και σε εμένα και ελπίζω και διαισθάνομαι ότι και εγώ το έχω μεταδώσει στην Δανάη. Πάει από γενιά σε γενιά”.
“Είχα μία απίστευτη σύνδεση με τον παππού μου και την γιαγιά μου. Μέχρι τα 12 κοιμόμουν ανάμεσά τους στο κρεβάτι. Και η πιο συγκινητική στιγμή με τον παππούλη μου ήταν όταν έφυγε που όλα τα εγγόνια τραγουδούσαμε, στην πομπή που πηγαίναμε για την τελευταία του κατοικία, το τραγούδι που μας έλεγε όταν ήμασταν μικρά” πρόσθεσε για τους παππούδες της.
Νίνο: “Έχω cluster headache -Έχω ψαχτεί αλλά δεν υπάρχει κάποια γιατρειά”
