Ο Βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Λευτέρης Αβραμάκης παραχώρησε συνέντευξη στην Ειρήνη Γκέλη και στον North Radio 98,0 σχετικά με τους κυβερνητικούς χειρισμούς των τελευταίων μηνών στο ζήτημα της αντιμετώπισης του κορωνοϊού.
Ειδικότερα, αναφέρθηκε στην έξαρση της διασποράς του ιού και στο διαφαινόμενο δεύτερο κύμα πανδημίας, για τα οποία κύριο παράγοντα αποτελεί η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, μια πολιτική ελλειμματική που γεννά μια σειρά επιπτώσεων στους τομείς της εργασίας και της οικονομίας.
Συγκεκριμένα, τόνισε πως η Κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία δημιούργησε ένα νέο νομικό πλαίσιο για την εργασία, το οποίο έχει ως κύριες αρχές την ελαστικότητα, την αφόρητη διόγκωση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη και ασφαλώς την μείωση των αποδοχών.
Κατήργησε έτσι μια σειρά κύριων πρωτοβουλιών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που αφορούσαν στην κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, στην αύξηση του κατώτατου σε ποσοστά 11% έως 20% και στην επαναθεμελίωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Περαιτέρω, ο βουλευτής στοχοποίησε την απροκάλυπτη επιλογή της κυβέρνησης να κατευθύνει δημόσιους πόρους προς ΜΜΕ και κομματικούς φίλους σε μια περίοδο όπως αυτή του lockdown, παραλείποντας μάλιστα να αξιοποιήσει το περιβόητο «μαξιλάρι των 37 δις» και να στηρίξει ουσιαστικά το Ε.Σ.Υ. ώστε να το καταστήσει έτσι ισχυρό ανάχωμα απέναντι στην καταστροφική δύναμη του κορωνοϊού.
Ερωτώμενος ο Λευτέρης Αβραμάκης για το μαξιλάρι αυτό και τον ισχυρισμό περί υπερφορολόγησης του ελληνικού λαού δήλωσε: «Σεβόμαστε απολύτως τις θυσίες του ελληνικού λαού. Δεν θα μοιράζαμε ποτέ χρήματα από τους κόπους του σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.»
Σε συνέχεια αυτών και στην αναφορά της δημοσιογράφου στις 4.300 προσλήψεις στις υγεία από τον Μάρτιο κι έπειτα απάντησε πως πρόκειται για άλλη μια κυβερνητική ανακρίβεια, αφού από την αρχή της διακυβέρνησης της ΝΔ χάθηκαν περίπου 5.000 θέσεις εργασίας στο Ε.Σ.Υ.
Και πρόσθεσε πως κανένας εργαζόμενος σήμερα σε δημόσιο νοσοκομείο και γενικότερα δομή υγειονομικής περίθαλψης δεν αισθάνεται αρωγό την κυβέρνηση της ΝΔ.
Αντίθετα, αντιλαμβάνεται πως στόχος της είναι η κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας με την εφαρμογή της πολιτικής των ΣΔΙΤ σε όλο το εύρος της λειτουργίας των δημόσιων δομών.
Στην αναφορά της δημοσιογράφου περί υπερβολικής αντιπολίτευσης και περί προσδοκίας θαυματών ο Λευτέρης Αβραμάκης απάντησε:
« Εγώ δεν περιμένω θαύματα. Είμαι ρεαλιστής. Αυτό που ζητάω πρώτα ως πολίτης κι έπειτα ως πολιτικό πρόσωπο είναι η κάθε κυβέρνηση να βάζει το λιθαράκι της. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαμφισβήτητα έβαλε το λιθαράκι του στον τομέα της υγείας.»
Η συζήτηση συνεχίστηκε με αναφορά στα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για την πρόληψη του δεύτερου κύματος της πανδημίας σε σχέση και με τους χειρισμούς στον τουρισμό, τα οποία ο βουλευτής χαρακτήρισε ως ελλειμματικά και αντιφατικά και για το λόγο αυτό μη ικανά να προλάβουν την διασπορά του ιού που φαίνεται να έχει έντονα αυξητικές τάσεις.
Η έλλειψη οργάνωσης για όσο το δυνατόν καλύτερα ελεγχόμενο άνοιγμα των συνόρων κατά την έναρξη της τουριστικής περιόδου, η αύξηση της πληρότητας σε πλοία και αεροπλάνα, ο μη επαρκής υγειονομικός έλεγχος των εισερχομένων τουριστών οδήγησαν στην άνοδο του αριθμού των κρουσμάτων.
Απόρροια αυτού ήταν η επιβολή σειράς περιοριστικών μέτρων η οποία, όμως, έχει σοβαρές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, οδηγώντας πολλές από αυτές στην καταστροφή.
Τέλος, ερωτώμενος ο βουλευτής για την διαφαινόμενη στροφή του ΚΙΝΑΛ προς την Νέα Δημοκρατία δήλωσε:
«Στα πλαίσια της στόχευσής μας για την θεμελίωση ενός πολιτικού συσχετισμού που επιζητά την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, είναι απολύτως λογικό να απευθυνόμαστε στους όμορους πολιτικούς χώρους.
Το ΚΙΝΑΛ αποτελεί έναν από αυτούς.
Δεν απευθυνόμαστε όμως στην κορυφή του ΚΙΝΑΛ, που έχει δείξει ξεκάθαρα που βαδίζει.
Στόχος μας είναι η βάση του, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που τοποθετείται στη δημοκρατική παράταξη.»
Κλείνοντας τόνισε έτσι ο βουλευτής την ανάγκη συμπόρευσης των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας για την αντιμετώπιση ενός νέου πιο ισχυρού αυτή τη φορά κύματος φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.
