Η Φώφη Γεννηματά, η οποία δίνει μάχη για την υγεία της αυτή την στιγμή στον Ευαγγελισμό καθώς εισήχθη εκτάκτως τη Δευτέρα το βράδυ με συμπτώματα ατελούς ειλεού και «μετά από εκτενείς εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση οφείλεται σε υποτροπή της βασικής της νόσου», είχε προχωρήσει πέρσι σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τις δυσκολίες που είχε βιώσει όταν διαγνώστηκε με καρκίνο.
«Οδυνηρό να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα»
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου», είχε πει η Φώφη Γεννηματά, σε τηλεοπτική συνέντευξή της στον Alpha τον Ιούνιο του 2020 προσθέτοντας ότι «εμείς (σ.σ. εννοεί την ίδια και την αδερφή της) ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους.
Με έπιανε τρόμος όταν σκεφτόμουν ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο και προσπάθεια απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό».
«Οι γονείς μου έφυγαν με εφτά μήνες διαφορά»
Μάλιστα η Φώφη Γεννηματά είχε αναφερθεί και στους δύο γονείς της που πέθαναν από καρκίνο με εφτά μήνες διαφορά.
«Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια» είχε πει η κα Γεννηματά και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μίλησε δημόσια για το δικό της πρόβλημα υγείας.
«Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια».
«Για χρόνια ζούσα με τη σκέψη ότι ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα»
Μάλιστα η κα Γεννηματά ανέφερε και τους φόβους που της προκαλούσε για τη δική της υγεία το γεγονός ότι οι δυο γονείς της χτυπήθηκαν από τον καρκίνο.
«Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας.
Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα» τόνισε η Φώφη Γεννηματά.
