Αμάχη !
Αρχέγονη !
Αδερφοκτόνα !
– Σιγά, τώρα, που θα μας πείς και τους γύφτους αδερφούς …
– Τον Κωστή τον Παλαμά επικαλούμαι,
κείνον που με επικούς στίχους απευθύνθηκε στους Έλληνες,
ποιητικό ψάλλοντας προσκλητήριο, μεγαλόπνοο διθυραμβικό θούριο έγερσης :
“Γύφτε Λαέ, άκουσέ με
Το πρωτόσταλτο είμαι σημάδι
απ’ την πλάση που θάρθει
απ’ τους κόσμους του Αύριο
το μήνυμα της νίκης σου φέρνω
Είμαι η σάλπιγγα εγώ μιάς Ανάστασης …”!
– Τ’ ακούς ;
Γύφτε Λαέ ;
Ακούς τι μήνυμα νίκης φέρνει η σάλπιγγα του Κωστή Παλαμά ;
Ακούς , Γύφτε Λαέ, την σάλπιγγα της Ανάστασης ;
Την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό μιάς κοινωνίας , κοινωνίας που στο μέτρο και στο βαθμό που χάνει τα σημεία κοινής αναφοράς της αποσαθρώνεται, μειώνεται ως κοινωνία, υποβαθμίζεται σε ομάδα αλαφιασμένων ανθρώπων μη κοινωνούσα,
ναί, την σύγχυση αυτή, το άγχος φοβικών καταναλωτών, μετέδιδαν τις προηγούμενες μέρες τα εγχώρια αργυρώνητα, δημοσίοις γροσίοις, μέσα μαζικής προπαγάνδας
όταν αναφέρθηκαν, όταν έδειξαν, όταν διαστρέβλωσαν στο όνομα του σχολιασμού την αθλιότητα της δολοφονίας του νεαρού γύφτου, του Γιάννη Αγιάννη του Περάματος, ενός μικροκλέφτη, που έπεσε από τα πυρά των αστυνομικών που καταφανώς ξεπέρασαν κάθε νόμιμο όριο και πλαίσιο επιβαλλόμενης συνταγματικά αντίδρασης !
Αμάχη !
Από τους πανάρχαιους χρόνους !
Κι είναι σε τούτη τη Γή, την Ελληνίδα,
σε τούτο τον τόπο που ακατάπαυστα από τον καιρό του Ομήρου μέχρι σήμερα οι Έλληνες, οι Ρωμιοί τον ουρανό τον λέγαν και τον λέμε ουρανό, κι εδίδαξαν στους λαούς το περιεχόμενο των λέξεων Theater, Democracy, Philosophy, Dialogue, History, Athletics, Olympics, Drama, Comedy, Debate, Architecture, Mythology,
κι είναι σε τούτη τη βραχώδη λιοσπαρμένη χερσόνησο της Ευρώπης που πρωτοακούστηκαν οι στίχοι της Αντιγόνης, της τραγικής ηρωίδας , που παρά την πρόταξιν του τυράννου, της Εξουσίας, ο Κρέων είναι σαφής
“Λέγεις γαρ ουκ ανεκτά δαίμονας λέγων πρόνοιαν ίσχειν τούδε του νεκρού πέρι ..”, κι αυτή πρόνοιαν δεικνύουσα έθαψε τον Πολυνείκη, οι στίχοι που δίδαξε ο μέγιστος Σοφοκλής, αναδεικνύοντας ότι οι Θείοι νόμοι, οι Ανθρώπινοι νόμοι υπέρκεινται της νομίμου Τάξεως !
Αμάχη !
Απ’ τον καιρό του Κάιν !
Αμάχη ανηλεής, αμάχη και πόλεμος προτεραιότητας, πρόταξης, ιεράρχησης, διαβάθμισης !
Ο Άνθρωπος είναι που έχει προβάδισμα
γή κλαθε λογιώ σκοπιμότητες ;
Ο Άνθρωπος μετρά μάλλον γή η Τάξη ;
Ο Άνθρωπος αξίζει περσότερο γή το χρυσάφι ;
Και μαζεύτηκαν οι Πέρσες στρατηγοί, περιγράφει γλαφυρά ο Ηρόδοτος,
στη σκηνή του Μεγάλου Βασιλέως του Ξέρξη , επυνθάνοντο τα των διεξαγομένων Ολυμπιακών αγώνων κι όταν πληροφορήθηκαν ότι το έπαθλο των νικητών ήταν ένα κλαδί, ένας κότινος , ελαίας, εβόησαν ομοφώνως :
“Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οί ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται αλλά περί αρετής” !
Πού μας έμπλεξες , Μαρδόνιε ;
Κι εμείς νομίζαμε ότι όλα πάνω στη γή
ο φόβος και το χρήμα τα διαφεντεύουν !
Κι η Τάξη που επιβάλλει ο Μέγας Βασιλεύς …
Παπαί, Μαρδόνιε !
Κι ύστερα,
Οδυσσέας ο Ελύτης,
ο οξύνους, ο προφήτης τε άμα και υποφήτης, με κεραυνούς στα χέρια , νεφεληγερέτης,
εκτοξεύει :
“Όπου ακούς Τάξη, μυρίζει ανθρώπινο κρέας” !
Ακούς ;
Γύφτε Λαέ ;
Ο νομπελίστας Ποιητής μας λέει στον αιώνα του τι βλέπει !
Και μεταγράφει την αθάνατη τραγωδία του Σοφοκλή, την υποδειγματική Αντιγόνη, την μεταγράφει στον αιώνα μας :
Όπου ακούς Τάξη,
τον τύραννο φωνασκούντα,
τον κακοεκπαιδευμένο αστυνομικό πυροβολούντα,
ανθρώπινο κρέας μυρίζει !
Κι η Αντιγόνη εξανίσταται !
Αμάχη προτεραιοτήτων !
Πρόκληση γιά μιά κοινωνία, ένα κράτος, μιά ηγεσία !
Ο άνθρωπος μετρά ,άραγε πιότερο,
η ζωή η πολυτίμητη του Ανθρώπου, οι άρτοι που έκλεψε ο Δαβίδ από το ιερό όταν πείνασαν αυτός κι οι στρατιώτες του
ή η απάνθρωπη επιβολή της Τάξης της Εξουσίας και των Τυράννων κάθε εποχής ;
Αμάχη γιά την ειλικρίνεια των προθέσεων,
αμάχη γιά την υποκρισία του αθλίου Συστήματος Εξουσίας !
Στο κάτω κάτω ένα κλέφτη γύφτο. ένα πεινασμένο φτωχοδιάβολο πυροβόλησαν ;
Ε, εντάξει τον σκότωσαν !
Δεν πυροβόλησαν δά
και κανένα εφοριακό που εκβίαζε πολίτες
ούτε τελωνειακό που συναλλασσόταν σε βάρος του Κράτους,
ούτε αστυνομικό προστάτη στα της νύχτας,
ούτε δήμαρχο στις μίζες,
ούτε υπουργό σε υψηλές εξυπηρετήσεις ,
ένα μικροκλέφτη, γύφτο, περιθωριακό , ένα τέτοιο χαμίνι πυροβόλησαν υπέρ της Τάξης , υπέρ του Νόμου … !
Όπου ακούς Τάξη …
Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου
πές μας τι βλέπεις !
Κι αντί η κοινωνία να θέσει στο τραπέζι
τα μείζονα της απονομής δικαιοσύνης,
της προτεραιότητας της ανθρώπινης αξίας, της άρτιας εκπαίδευσης των αστυνομικών,
της δίκαιης πολιτικής προς την όμορφη αυτή ομάδα των συμπολιτών μας των γύφτων, που συμπορεύεται μαζί μας αιώνες, χιλιετίες, συμπόρευση ελευθερίας κι αυτοσεβασμού,
της δίκαιης κοινωνικής πολιτικής, της σωστής εκπαιδευτικής πολιτικής, της ενασχόλησης με τα της αμεργίας , της δημιουργίας θέσεων εργασίας, της ανάδειξης των χαρισμάτων στη μουσική, στο τραγούδι, στη χειροτεχνία των ωραίων αυτών ανθρώπων,
μυρίσαμε στη Γή αυτή, στη χώρα αυτή της Αντιγόνης,
στην Ελλάδα που την απελευθέρωσαν
Κλέφτες και Αρματωλοί,
κλέβοντας, απειθόντας την εξουσία, ενάντια στον Κρέοντα της οθωμανικής εξουσίας,
πεινούσε ο λαός, του έλειπε το ψωμί, του έλειπε ο αγέρας, του έλειπε η Λευτεριά,
Μυρίζουμε ανθρώπινο κρέας κι ανεχόμαστε ανθρωποφαγικές αναλύσεις κι ειδήσεις !
Γύφτε Λαέ , άκουσέ με …
Γύφτε Λαέ, βοά ο Κωστής Παλαμάς,
λαέ της λευτεριάς, λαέ ανυπότακτε, λαέ που δεν προσκύνησες τον Τούρκο, κάθε τούρκο …
Γύφτισσα τον εβύζαξε γιαυτό έχει φτερά, λεύτερος από τον πειθαναγκασμό της φθαρτότητας της εξουσίας και
Ναί, με ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων !
Πείνασα κι αναγκάστηκα να κλέψω ,
άνεργος κι άστεγος βρέθηκα
και Σείς, η Κοινωνία
η μη κοινωνούσα Κοινωνία,
η κοινωνία των προσχημάτων,
“επείνασα και ουκ εδώκατε φαγείν,
εδίψασα και ουκ εποτίσατέ με,
εν φυλακή ήμην και ουκ επισκέψασθέ με …”!
Αλλά κι ο Χριστός
μετά ανόμων και ληστών ελογίσθη !
Λόγχη εκεντήθη και σταυρώ προσηλώθη !
Και ληστή , όχι ένα μικροκλέφτη,
όχι ενα γυφτάκο φτωχοδιάβολο από το Μενίδι ή τον Δεντροπόταμο,
ένα λήσταρχο που καταδικάστηκε σε θάνατο διά πλήθος εγκλημάτων, τον πήρε μαζί του πρώτον στον Παράδεισο !
Αμάχη !
Ανηλεής γιά την πρόταξη αρχών κι αξιών !
Ο Σοφοκλής κι η Αντιγόνη στη σύγκρουση με τον Κρέοντα, όταν ο λαός σκύβει την κεφαλή !
Κι ο Δαβίδ στο ιερό να κλέβει τους άρτους της προθέσεως γιά να χορτάσει την πείνα !
Κι οι Κλέφτες με τον Καραισκάκη αμφισβητούν την εξουσία των Οθωμανών
Κι ο Γιάννης Αγιάννης απαθανατίζεται στην ευρωπαική λογοτεχνία .
Ενώ οι Άθλιοι της εκπεσούσης ελληνικής τηλεόρασης πυροβολούν τον μικρό σαλταδόρο του ρεμπέτικου ,
κάτω στα Λεμονάδικα που έγινε φασαρία, “κύρ αστυνόμε μη βαράς”, όπως πρωτοτραγούδησε ο Στελλάκης Περπινιάδης,
λίγο παρακάτω, στο Πέραμα !
Αμάχη με τον εαυτό μας,
ως πρόσωπα κι ως κοινωνία,
είναι ώρα να στήσουμε !
Ιδού η πρόκληση !
Ελάτε , με ξεναγό τον Εμίρ Κουστουρίτσα, ελάτε να κάνουμε έξοδο από τις φοβίες και τις ψευδαισθήσεις του μικροαστισμού,
ελάτε να περπατήσουμε στον καιρό των τσιγγάνων !
