Μάρκος Μπόλαρης: Στέκεται νοικοκυριό χωρίς κουμάντο ;
Στέκεται μικρομάγαζο, επιχείρηση , βιομηχανία, πολυεθνική χωρίς σχέδιο ;
Μάρκος Μπόλαρης: Πώς είναι δυνατόν να προχωρούμε ,ως χώρα, ως λαός, ως πολιτικό σύστημα χωρίς να έχουμε στον δημόσιο λόγο , στον πολιτικό προβληματισμό, προγραμματισμό και σχεδιασμό μιά συνεχή Αγωνία και μιά ανύστακτη Έγνοια
Γιά το πώς μπορεί
Να Ζήσει αυτός ο τόπος ;
Την έγνοια του νοικοκύρη,
την αγωνία του μικρομεσαίου,
τον σχεδιασμό του επιχειρηματία,
την στρατηγική του μεγάλου !
Πώς περπατάει, και πού πάει ο τόπος ;
Τα αγωνιώδη ερωτήματα
Που απουσιάζουν από τον δημόσιο λόγο
Ιδιαίτερα σε τούτη την χαλεπή περίοδο,
είναι τι παράγει ο τόπος,
ποιά είναι η ποιότητα, των προιόντων μας,
ποιά η ανταγωνιστικότητα, η εξωστρέφεια των επιχειρήσεών μας
τι πωλεί και τι εξάγει η χώρα, σε ποιές αγορές,
ποιές είναι οι πολιτικοοικονομικές δράσεις που στηρίζουν την παραγωγική βάση της χώρας,
ποιές είναι οι πολιτικοοικονομικές παρεμβάσεις γιά την στήριξη των εξαγωγών,
ποιά εν περιλήψει είναι η αναπτυξιακή – παραγωγική πολιτική της Ελλάδας ;
Ακούγεται κάτι ;
Ακούτε κάτι ;
Έγνοια ;
Σχέδιο, στρατηγική ;
……
Είναι πολύς καιρός
που σ’ αυτό τον τόπο ,
κατ’ αντιστροφή της λογικής,
συζητούμε μόνον γιά τις απολαβές !
Κι ορίζουμε στα παραγωγικά Υπουργεία αεριτζήδες , άσχετους., θητεύοντες στην αρπαχτή !
Αλλά όποιο μικρομάγαζο,
επιχείρηση ή Κράτος
Θέλει να Ζήσει
σχεδιάζει, προγραμματίζει κι υλοποιεί
με σοβαρότητα
την παραγωγική του βάση και να δημιουργεί πραγματικές θέσεις εργασίας κι όχι ρουσφετολογικές αργομισθίες στο δημόσιο !
Καίρια προυπόθεση ,
Ώστε να έχει πραγματικά έσοδα
Μάρκος Μπόλαρης: Και να μπορεί στηρίξει τις πολιτικές ενός κοινωνικού κράτους, υγείας, παιδείας, πολιτισμού, εργασίας, περιβάλλοντος , άμυνας !
Ν’ ανοίξουμε τη συζήτηση ;
