Οι τελευταίες κινήσεις της Άγκυρας δείχνουν ότι η θρυλούμενη «ισχυρή τουρκική διπλωματία» έχει εισέλθει στη σφαίρα του παραλόγου. Η πρόσφατη κίνηση για την ενεργοποίηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου αποδεικνύει ότι στην παρούσα φάση η Τουρκία σχεδιάζει με βάση το θυμικό, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των επιλογών της. Η στρατηγική της χωλαίνει και δεν φέρνει τα επιθυμητά για εκείνη αποτελέσματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η καταδίκη των παράνομων αποφάσεων σχετικά με το τουρκολιβυκό σύμφωνο, από τους εταίρους μας σε Ευρώπη και Αμερική, ήταν ομολογουμένως άμεση. Η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης στη συστηματική ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας έχει αποτέλεσμα και δεν αφήνει περιθώρια σε οποιαδήποτε πλευρά να επικαλεστεί το άλλοθι της άγνοιας. Αυτή η άμεση αντίδραση έχει τριπλή ανάγνωση. Πρώτον, η Δύση έχει συνειδητοποιήσει πλήρως την επικινδυνότητα της τουρκικής πολιτικής για την περιφερειακή σταθερότητα. Τα αντανακλαστικά χωρών, όπως της Γερμανίας, επιβεβαιώνουν τη νέα πραγματικότητα. Δεύτερον, όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εισέλθει σε περίοδο υψηλής έντασης και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως μια περίπτωση κλασικής διμερούς διένεξης. Οι προκλητικές δηλώσεις και οι απειλές της Άγκυρας δυναμιτίζουν το κλίμα και αυξάνουν την ανησυχία κατακόρυφα. Και, τρίτον, η Τουρκία βρίσκεται σταθερά στο μικροσκόπιο των Ευρωπαίων και κυρίως των Αμερικανών.
Στο τελευταίο, ρόλο έχει διαδραματίσει και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας και η πολιτική της μη επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία, δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Παράλληλα, η διεθνής κοινότητα ζει από πρώτο χέρι την εφαρμογή του αναθεωρητισμού στο πεδίο, με ευθύνη του Κρεμλίνου, και δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση τη δημιουργία μιας νέας εστίας έντασης στην ευρύτερη περιοχή. Άλλωστε, όλοι παραλληλίζουν τον κ. Ερντογάν με τον κ. Πούτιν, κυρίως σε επίπεδο ρητορικών προκλήσεων. Είναι κοινό μυστικό σε πολλές δυτικές πρωτεύουσες ότι οι δύο ηγέτες ακολουθούν το ίδιο «βιβλίο οδηγιών» του αυταρχισμού και της διατάραξης της περιφερειακής σταθερότητας.
