Και πάμε στο πρώην Βουλευτή και Υφυπουργό Γιάννη Ανθόπουλο και την δίκη που επιτέλους τέλειωσε, και λέω επιτέλους μιας και είχε ξεκινήσει το Σεπτέμβριο του 2017!
Αθάνατη Ελληνική Δικαιοσύνη…
Το αποτέλεσμα;
15 χρόνια ποινή κάθειρξης για τα αδικήματα του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος και της τοκογλυφίας, με το δικαστήριο να του χορηγεί αναστολή στην έφεση.
Το δικαστήριο λοιπόν ακολουθώντας την εισαγγελική πρόταση έκρινε ομόφωνα ένοχους, σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο, εκτός από τον πρώην Υφυπουργό και τους 3 συγκατηγορούμενους του, επιβάλλοντας τους την ίδια ποινή των 15 ετών.
Παράλληλα αποφασίστηκε και η κατάσχεση της περιουσίας τους μέχρι του ποσού που αποτελεί προϊόν του εγκλήματος της τοκογλυφίας και συγκεκριμένα: 1,7 εκ ευρω για τον Γιαννη Ανθόπουλο συμπεριλαμβανόμενου του σπιτιού του στη Βούλα και 5,7 εκ ευρώ για τους υπόλοιπους τρεις.
Επιπλέον στους κατηγορούμενους επιβλήθηκε στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων για 5 χρόνια και χρηματική αποζημίωση 5.000 ευρώ στον κάθε ένα, ενώ στο κ. Ανθόπουλο και σε δύο ακόμη κατηγορούμενους επιβλήθηκε επιπλέον και η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
Το δικαστήριο δέχθηκε όμως το αίτημα των κατηγορουμένων για αναστολή εκτέλεσης της ποινής μέχρι το Εφετείο με ψήφους δυο έναντι μιας, που ήταν αυτή της Προέδρου, που έκρινε ότι πρέπει να φυλακιστούν …άμεσα!.
Έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των συνηγόρων υπεράσπισης προκάλεσε η πρόταση της εισαγγελέως να μην αναγνωριστεί στους τέσσερις κατηγορούμενους κανένα ελαφρυντικό που ωστόσο υιοθετήθηκε τελικά από το δικαστήριο.
Στην συγκεκριμένη δίκη ο Γιάννης Ανθόπουλος οδηγήθηκε από την καπνέμπορο και κουμπάρα του Οδέττη Πετρίδη, η οποία κατήγγειλε ότι δέχθηκε τοκογλυφικό δανεισμό με εξοντωτικά επιτόκια από την εταιρία Νamaco –μετέπειτα Gennet- για τον οποίο μεσολάβησε ο πρώην Υφυπουργός φέρνοντας σε επαφή τις δύο πλευρές με το αζημίωτο , αφού -όπως είπε η καταγγέλλουσα στη δίκη εισέπραττε κάθε φορά το 10% του ποσού.
Οι δικαστικές αρχές σε συνεργασία με το ΣΔΟΕ εντόπισαν τις καταθέσεις στους λογαριασμούς του Γιάννη Ανθόπουλου και της συζύγου του από την Οδέτη Πετρίδη , που ήταν συνολικά, είτε μέσω τραπεζών είτε σε μετρητά 1.774.836 ευρώ που αντιστοιχούσαν στο 10% περίπου του δανεισμού ύψους 17,6 εκ. ευρώ της κ. Πετρίδη από τη namako – gennet με εικονικά παραστατικά αγοραπωλησίας καπνού , την περίοδο 2002-2005.
Μια περίοδο κατά την οποία ο Γιάννης Ανθόπουλος δεν ήταν βουλευτής, μιας και το 2004 εκδιώχθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ για την πλαστογραφία για το Πόρτο Καρράς
Η καταμήνυσή εναντίον του κ. Ανθόπουλου έγινε το 2008, ένα έτος μετά από την αρχική μήνυση της Οδέττη Πετρίδου το 2007 εναντίον των πρωταιτίων συνκατηγορούμενων
Τι έλεγε η μήνυση;
Ότι οδήγησε την Οδέττη σε τοκογλύφους γιατί είχε “αδήριτη ανάγκη” χρημάτων, ενώ όπως κατέθεσε ο σύζυγός της Γεώργιος Κατακαλίδης ενώπιον του Δικαστηρίου, κατά το ίδιο έτος 2001 είχαν καταθέσεις 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (6.000.000 ευρώ) και ακίνητα ελεύθερα βαρών 45.000.000 ευρώ!
Στη συνέχεια αφού την έφερε σε επαφή με μία εταιρεία της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, που εκείνη την εποχή εκτελούσε μαζί με άλλες δέκα ιδιωτικές εταιρείες στο πλαίσιο μιας ΣΔΙΤ (σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) ένα μεγάλο έργο διασυνοριακής συνεργασίας στο νομό Σερρών, η μηνύτρια επί τέσσερα χρόνια (2002-2005) διενήργησε πράξεις αγοραπωλησίας καπνών με την εταιρεία του Σωκράτη Κόκκαλη ΝΑΜΑΚΟ ΑΕ κι εν συνεχεία ΤΖΕΝΝΕΤ ΑΕ, ξεκινώντας την πρώτη το θέρος του 2002 με 1,5 εκ. ευρώ και φτάνοντας το 2005 στο ποσό των 7,5 εκ. ευρώ.
Όταν όμως η μηνύτρια δεν επέστρεψε τον Ιούλιο 2006 το οφειλόμενο υπόλοιπο ποσό από αγοραπωλησίες καπνών των 8 εκ ευρώ από την θυγατρική εταιρεία της ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ, μετά από επανειλημμένες παρατάσεις χωρίς καμία επιβάρυνση τοκοδοσίας,
ούτε για υπερημερία οφειλέτη κι ενώ είχε ήδη εισπράξει η ίδια τα χρήματα αυτά στις αρχές του 2006 από τη British American Tobacco company (BAT) Phillip Morris κι άλλους πελάτες εξωτερικού, εκδόθηκε σε βάρος της Διαταγή Πληρωμής και αφού έχασε τα Ασφαλιστικά μέτρα αναστολής εκτέλεσης το 2007, τότε μπήκε για πρώτη φορά σαν θέμα η αναδρομική τοκογλυφία από το 2002.
Και η υπόθεση αυτή καθ’ εαυτή της τοκογλυφίας, ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙ το δημόσιο συμφέρον, διότι πρόκειται περί ιδιωτικής διαφοράς μεταξύ ιδιωτικών εμπορικών εταιρειών, δηλαδή δεν έχει σχέση ούτε με διασπάθιση ή κατάχρηση δημοσίου χρήματος και δεν αφορά σε πολιτικό χρήμα!
Όσο για την απόφαση θεωρώ ότι είναι απόλυτα σεβαστή και πολύ κακώς κράτησε για δύο περίπου χρόνια.
E.B –
